Σκηνές μαυρισμένες από τη φωτιά, λάσπη, σκουπίδια και μυρωδιά καμένου πλαστικού. Και μετά οι άνθρωποι. Αυτοί οι νεκροζώντανοι, έγκλειστοι σε μια μαρτυρική φυλακή, με ραμμένα κεφάλια από τις καθημερινές συμπλοκές, άεργοι και χωρίς ελπίδα στο βλέμμα, με εμφανή πλέον ψυχολογικά προβλήματα, ξυπόλυτοι, κυκλοφορούν σαν ζόμπι μέσα στο camp. Μετά από μια άγρια βραδιά όπου η αστυνομία έκανε χρήση κροτίδων για να σταματήσει τις συμπλοκές μεταξύ ομάδων διαφορετικών εθνικοτήτων που πιάστηκαν στα χέρια «για τα λεφτά» όπως μας είπαν, πολλοί πέρασαν το βράδυ τους στο νοσοκομείο κι άλλοι δέχτηκαν τις πρώτες βοήθειες μέσα στο ΚΥΤ. Δίπλα τους, μέσα σε αυτό το χάος, ο διοικητής του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης Γιάννης Μπαλπακάκης τρέχει πανικόβλητος μαζί με τους υπόλοιπους υπαλλήλους του ΚΥΤ από σκηνή σε σκηνή και σβήνουν φωτιές από πλαστικό που καίνε για να μην κρυώνουν (η θερμοκρασία σήμερα στη Μόρια έπεσε κάτω από τους 10 βαθμούς), φροντίζουν τις γυναίκες με τα μωρά και προσπαθούν να δώσουν λύσεις σε καθημερινά ζητήματα που προκύπτουν σε ένα κέντρο κράτησης παρατημένο από τους θεσμούς, παρατημένο από το Θεό.
«Κάποιοι δεν θέλουν τη Μόρια να λειτουργήσει σωστά», μας λέει ο διοικητής του ΚΥΤ, ταξίαρχος εν αποστρατεία που αντικατέστησε την τραγική διοίκηση της Καραγγελή τον περασμένο Γενάρη. «Πάνω από 230 άτομα καταγράφηκαν ως νέες αφίξεις από χθες το βράδυ ενώ αυτή τη στιγμή στη Μόρια μένουν 5.500 άτομα. Το τελευταίο διάστημα έχουν αναχωρήσει συνολικά 1600 άτομα.Στην είσοδο του καμπ αντικαταστάθηκαν όλες οι σκηνές.Έχουν τοποθετηθεί 20 κοντέινερ ενώ θα μπούνε και τα υπόλοιπα με γοργούς ρυθμούς.
“Moria No Good”, μας λένε συνέχεια γυναίκες και παιδιά. Προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε με τα μέσα που διαθέτουμε όμως ο αριθμός είναι απαγορευτικός. Κάνουμε προσπάθειες να φεύγουν με γρηγορότερους ρυθμούς για να μπορέσει να είναι βιώσιμη η κατάσταση μέσα στη Μόρια”, εξηγεί ο κ Μπαλμπακάκης.
Και στοιχεία από τους “Γιατρούς Χωρίς Σύνορα”
Σύμφωνα και με τα στοιχεία που μας έδωσαν οι Γιατροί χωρίς σύνορα που διατηρούν κινητή ιατρική μονάδα έξω από το καμπ τα φαινόμενα ψυχολογικών διαταραχών και κατάθλιψης έχουν εκτιναχθεί ενώ όπως σημειώνουν η κατάσταση στη Μόρια ξεπερνά τις συνθήκες που συναντάς σε μια εμπόλεμη ζώνη ή σε μια τριτοκοσμική χώρα ακριβώς επειδή εδώ υποτίθεται ότι υπάρχουν οι πόροι.
Πραγματικά βλέποντας αυτή την κατάσταση αναρωτιέται κανείς που πήγαν και που εξακολουθούν να πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα.
Μέσα σε αυτό τα λασπωμένο τοπίο μάταια τρέχουν τόσο ο διοικητής του καμπ όσο και οι καθαριστές.Σε καμία περίπτωση δεν φτάνει το προσωπικό για τόσες χιλιάδες κόσμου. Από την άλλη πλευρά,τόσες χιλιάδες κόσμου κάθονται άπραγοι καθημερινά σκοτώνοντας τον χρόνο τους με το κινητό τους προσπαθώντας νοερά να φτάσουν εκεί που είναι οι συγγενείς τους. Πριν μερικές ημέρες μια νεαρή μητέρα από τη Συρία γέννησε το πρώτο της παιδί και το κοίμισε στο καφάσι που βρήκε στα σκουπίδια από τα φρούτα που τους δίνουν καθημερινά. Μια σύγχρονη Παναγία σε πλαστική φάτνη…
Κι όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να κατορθώσουν να έχουν στόχο στη ζωή τους πρέπει να ασχοληθούν με κάτι. Ίσως αν υπήρχε ένας προγραμματισμός για να αναλάβουν τον καθαρισμό του χώρου τους ή να φυτεύουν ένα μποστάνι με λαχανικά ή να βοηθούν στη διανομή του φαγητού. Κάποιες εργασίες που θα τους κάνουν να αισθάνονται παραγωγικοί και ταυτόχρονα χρήσιμοι. Όσο οι ψυχές αυτές παραμένουν άπραγες,τα επεισόδια για τη «μαύρη εργασία» θα συνεχίζονται αμείωτα τη στιγμή μάλιστα που το κρύο αρχίζει να γίνεται τσουχτερό. Η Μόρια μπορεί να αλλάξει. Μαζί με αυτή και οι παράπλευρες φωνές που έχουν το δικαίωμα να μην συμμερίζονται τις συνθήκες που δημιουργεί αυτή η ιστορική αυτή μετακίνηση πληθυσμών στη χώρα μας.
