Πίνεις το Cocktail σου στην Κουμιδιά και σε κοιτά ίσα στα μάτια η Φρίντα Κάλο; Είσαι στην Κομνηνάκη κι αισθάνεσαι ένα τροπικό αεράκι; Μα τι έχει γίνει κι όλοι έχουν φύγει για Χαβάη; Λοιπόν η Τiki κουλτούρα στα μαγαζιά της Μυτιλήνης έχει παρελθόν. Από το ιστορικό Quebracho που δεν υπάρχει πια, στη διαχρονική Hacienda του λιμανιού, το θρυλικό Parasol και το μαγικό Congas στις ακτές του Μολύβου που ακόμη γεμίζουν με χρώμα εξωτικό τα καλοκαίρια μας, περνάμε στο σήμερα και την αναβίωση του cocktail μπαρ στη Μυτιλήνη που “απαιτεί” ξανά εξωτικό στυλ! Μαζί του, πέρα από τα “πιασάρικα” αλλά πολυφορεμένα ονόματα φέρνει μια καλοδεχούμενη θα λέγαμε διακοσμητική τάση η οποία βέβαια χρειάζεται μέτρο καθώς πολλές φορές οδηγεί ντουγρού στο κιτς. Φοίνικες, ανανάδες, σανίδες του surf, κουβανέζικα πούρα, παπαγάλοι, μια Φρίντα Κάλο ( ή και δυο), ο Μαραντόνα και ο Φιντέλ ο Κάστρο, ξεπετάγονται μέσα από γκράφιτι, ταπετσαρίες, τραπεζάκια και τασάκια στο μεγάλο μπλέντερ του Μυτιληνιού Tiki. Έτσι, κάνοντας μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο μπορείς να ξεκινήσεις πίνοντας το κοκτέιλ σου στο “FIDEL” στη Κουμιδιά , να συνεχίσεις λέγοντας “SALUD” στην Κομνηνάκη και έπειτα σαν καλοκαιριάσει για τα καλά να χορέψεις Σάλσα και Τάνγκο στο “CUBANO” (ή και το πιο ταιριαστό “Θα γίνω Βραζιλιάνος με το Σομπρέρο μου”).
Πως όμως ξεκίνησαν όλα και γιατί μας γοητεύει όλη αυτή η κάπως στρεβλή και στερεοτυπική πρόσληψη ενός άλλου μακρινού πολιτισμού την ώρα που θέλουμε να πίνουμε το κοκτέιλ μας;
Όλα λοιπόν ξεκίνησαν πολλά, πολλά χρόνια πριν, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’30 στην περίοδο που μόλις είχε αρθεί η ποτοαπαγόρευση στην Αμερική. Γύρω στα 1934 στις Η.Π.Α., ο Ernest Raymond Beaumont (η αλλιώς Don the Beachcomber) ,από τη Λουϊζιάνα, ένας πρώην bootlegger (έτσι έλεγαν αυτούς που μετέφεραν παράνομα αλκοόλ κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης 1920-1933) επιστρέφοντας από ένα ταξίδι του στον Νότιο Ειρηνικό, άνοιξε ένα μικρό bar restaurant στο Beverly Hills, το Don the Beatchcomber, όπου μετέφερε τις εικόνες και τις γεύσεις του από τα ταξίδια στον Ειρηνικό.
Σκοπός του ήταν να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εξωτική εμπειρία στον πελάτη: από τη διακόσμηση, τη μουσική και το φαγητό, μέχρι τα cocktails με βάση το ρούμι και τα φρούτα. Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν αυτά τα διαφορετικά cocktails και να ταξιδέψουν με τα αρώματα και τις γεύσεις. Από το μαγαζί πέρασαν οι περισσότεροι αστέρες του Hollywood, ο Sinatra είχε το δικό του τραπέζι και πολλοί άλλοι διάσημοι είχαν τα δικά τους ονομαστικά chopsticks… Γρήγορα τον μιμήθηκαν πολλοί, και τα tiki έγιναν η νέα τάση στην Αμερική και αργότερα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το 1950 το εξωτικό κίνημα βρισκόταν σε έξαρση, ο Don Beatchcomber είχε ήδη δημιουργήσει το Zombie -ένα cocktail με βάση το ρούμι, που πήρε μυθικές διαστάσεις- και ήδη διεκδικούσε με τον Victor Jules Bergeron την πατρότητα του επίσης θρυλικού Mai Tai. .Από το 1990 τα tiki cocktail επέστρεψαν δυναμικά και παραμένουν σαν τάση μέχρι και σήμερα…
Don the Beachcomber Restaurant and Bar, Hollywood in 1958. | Source: Beachbum Berry’s Sippin’ Safari.
Στο εξώφυλλο η Κάλο ως εικόνισμα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας μαζί με κλασικό μυτιληνιό παρκαρισμένο παπάκι στην Κουμιδιά.
