Ο Μιχάλης Τζωρτζής µηχανολόγος µηχανικός κατ’ εκπαίδευση και ελαιοπαραγωγός τέταρτης γενιάς είναι ιδιοκτήτης της οµώνυµης επιχείρησης που µε έδρα την Κώµη Λέσβου παράγει, τυποποιεί και εµπορεύεται ελαιόλαδο.

ByΣοφία Σπύρου στο Ελαίας καρπός”

Μέσα στην πορεία των 18 χρόνων παρουσίας της, η επιχείρηση έχει καταφέρει να διαθέτει το ήµισυ του συνολικού όγκου της, 120-150 τόνων, µε την ετικέτα Όλβια και Ελαιών. Ορόσηµο της εξέλιξης ήταν η δηµιουργία ελαιοτριβείου το 2006, το οποίο µέσα από διαδοχικές επεκτάσεις απέκτησε τη σηµερινή δυναµικότητα περίπου 2,5 τόνων καρπού ανά ώρα και εξυπηρετεί περίπου 300-350 παραγωγούς από όλο το νησί.

Ο κ. Τζωρτζής απέκτησε γνώσεις στη σωστή ελαιοποίηση µέσα από τη συνεργασία του µε εταιρεία ελαιουργικών µηχανηµάτων προτού ανοίξει τη δική του επιχείρηση. ∆ίπλα του στο ταξίδι της αναζήτησης για ποιοτικό προΪόν στάθηκε ο Σύµβουλος Ποιότητας και ιδιοκτήτης εργαστηρίου χηµικών αναλύσεων στη Λέσβο Μιχάλης Πεντογένης και ο ακαδηµαϊκός Νίκος Θωµαΐδης, Καθηγητής Χηµείας του ΕΚΠΑ µε τον οποίο υλοποίησε δοκιµές για την παραγωγή ελαιόλαδου µε υψηλό φαινολικό φορτίο.

Το βιολογικό Όλβια αιχµή του δόρατος

Η επιχείρηση διαθέτει τη βιολογική σειρά Όλβια που περιλαµβάνει έξτρα παρθένο και αγουρέλαιο καθώς και τη σειρά Ελαιών που περιλαµβάνει συµβατικό έξτρα και παρθένο. Το άνοιγµα στο βιολογικό το 2006 έγινε επειδή το προϊόν είχε σηµαντική υπεραξία έναντι του συµβατικού. «Η ψαλίδα της τιµής ήταν περίπου 30%, ενώ αποδείχθηκε ότι υπάρχει πολύ µεγάλο ενδιαφέρον από αγορές του εξωτερικού για βιολογικό. Σήµερα µπορούµε να διαθέτουµε σηµαντικές ποσότητες  40-50 τόνων βιολογικού, το οποίο αποτελεί και την αιχµή του δόρατος των πωλήσεων», λέει ο ίδιος.

Μονόδρομος οι εξαγωγές, όσο η κλιματική αλλαγή κρίνει το μέλλον της καλλιέργειας

Η εταιρεία Μιχαήλ Τζωρτζής έχει σήµερα καθαρά εξαγωγικό χαρακτήρα, µε το προϊόν να εξάγεται σε µεγάλο αριθµό χωρών της ΕΕ αλλά και ΗΠΑ, Λευκορωσία και πρόσφατα στην Νέα Καληδονία. Η στροφή στις εξαγωγές ήταν αναγκαστική, όπως θα πει ο κ. Τζωρτζής, διότι η πρώτη απόπειρα εµπορίας του προϊόντος στην εγχώρια αγορά στάθηκε απογοητευτική. «Όταν ξεκινήσαµε το 2006 οι όροι συναλλαγών µε τις πολύµηνες επιταγές ήταν απαγορευτικοί, απλά ήταν αδύνατον να αντέξουµε υπό αυτές τις συνθήκες», εξηγεί ο ίδιος. Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να αρχίσει να βρίσκει το βηµατισµό της η επιχείρηση βρίσκοντας διέξοδο για πωλήσεις στο εξωτερικό µέσα από τη συµµετοχή σε διαγωνισµούς. «Μετά τη συµµετοχή στους πρώτους διαγωνισµούς καταλάβαµε ότι ο τρόπος για να γίνουµε γνωστοί είναι πραγµατικά να αποδείξουµε στο εξωτερικό ότι η ποιότητά µας είναι κορυφαία και ως απόδειξη να έχουµε σφραγίδες από κάποιους τρίτους, κριτές που δοκιµάζουν δεκάδες ελαιόλαδα», αναφέρει ο κ. Τζωρτζής.

Τα δύο κτίρια επιφάνειας 1000 τ.µ. στα οποίο στεγάστηκαν το ελαιοτριβείο και η αποθήκη, καθώς και το τυποποιητήριο προϋπήρχε ενώ ο µηχανολογικός εξοπλισµός αποκτήθηκε το 2006 µε χρηµατοδότηση η οποία εν µέρει προήλθε από επιδότηση του Προγράµµατος Αγροτικής Ανάπτυξης. «Η συνολική επένδυση µε προσθήκες που έγιναν τα επόµενα χρόνια ανήλθε σε περίπου 700-800 χιλιάδες ευρώ και οι πόροι του ΠΑΑ κάλυψαν περίπου το 50% αυτού του ποσού», θα πει ο κ Τζωρτζής. Σήµερα οι ανησυχίες του κ. Τζωρτζή περιστρέφονται γύρω από την έλλειψη εργατικών, αλλά και την κλιµατική αλλαγή. Ο ίδιος καταλήγει ότι «έχουµε πάει σε πολύ γλυκό χειµώνα µε θερµοκρασίες της τάξης των 17-18oC µε αποτέλεσµα να µην «κοιµούνται» τα δέντρα, ενώ και οι βροχές είναι λίγες. Το αποτέλεσµα είναι η δραµατικές απώλειες στην παραγωγή, φέτος είµαστε µόλις στο 20% της δυναµικότητας του νησιού».