γράφει ο Δημοσθένης Χατζηγιάννης
Ως τέως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου
Μυτιλήνης στην Δημοτική Αρχή Κύτελη, αλλά και Πρόεδρος της
Αναπτυξιακής Εταιρίας του Δήμου, νοιώθω την ανάγκη αλλά και την
υποχρέωση να εκφραστώ δημόσια, μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στο
Δημοτικό Συμβούλιο σε σχέση με την λειτουργία της Δομής στην
ΒΑΣΤΡΙΑ, αλλά και για την ακύρωση του έργου της ασφαλτόστρωσης
του δρόμο προς τον ΧΥΤΑ Λέσβου.
Χωρίς πολιτικές προκαταλήψεις και ιδεοληψίες, εκφράζω
ελεύθερα την γνώμη μου ως ενεργός πολίτης, μια και πιστεύω ότι όλοι
όσοι υπηρετούν ή είχαν θέσεις ευθύνης και ασκούν εξουσία, εμπνέονται
από αρχές και αξίες, δίνοντας το παράδειγμα στην κοινωνία, ιδιαίτερα
όταν έχουν να κάνουν με την διαχείριση μιας δύσκολης πραγματικότητας
όπως είναι το μεταναστευτικό – προσφυγικό, που καλούμαστε λόγω
γεωγραφίας να αντιμετωπίσουμε ως τόπος. Γιατί για μένα δεν είναι
ζήτημα πολιτικής διαφωνίας, αλλά πραγματικό πρόβλημα που απειλεί με
διάρρηξη την εθνική και κοινωνική συνοχή και για τον λόγο αυτόν,
απαιτεί για την λύση του, τολμηρές και σώφρονες αποφάσεις.
Αυτός άλλωστε ήταν και ο βασικός λόγος να υπάρξει οργανωμένο
κέντρο φιλοξενίας, ύστερα μάλιστα από τις τραυματικές εμπειρίες των
προηγούμενων χρόνων της λειτουργίας της Μόριας και της δημιουργίας
της δομής στον Καρά Τεπέ.
Κληθήκαμε έτσι, να γνωμοδοτήσουμε ως Δημοτικό Συμβούλιο
Μυτιλήνης στην προηγούμενη Δημοτική Αρχή, για την κατασκευή μιας
νέας δομής, χωρίς την ευθύνη της χωροθέτησης που δεν ήταν
αρμοδιότητα μας, με την βασική προϋπόθεση να κλείσουν όλες οι
υφιστάμενες δομές. Η απόφαση (γνωμοδότηση) που πήραμε κατά
πλειοψηφία είναι γνωστή σε όλους, έλεγε για μια μικρή δομή, μέχρι
3.000 ατόμων, εκτός αστικού ιστού και κατοικημένης περιοχής.
Δυστυχώς όμως ενώ η πρόταση αυτή ήταν αποδεκτή σχεδόν από
όλους, εμείς που στηρίξαμε αυτήν την απόφαση, ούτε λίγο ούτε πολύ
εμφανιστήκαμε ως προδότες της πατρίδας από όλους εκείνους που
κρυπτόμενοι πίσω από πατριδοκαπηλευτικά ανέξοδα τσιτάτα, ξετύλιγαν
εναντίον μας το ρεπερτόριο του βολέψιμου λαϊκισμού τους, λοιδορώντας
και συκοφαντώντας μας. Κάποιοι άνθρωποι μυημένοι σε αυτόν τον
τρόπο σκέψης δεκαετίες ολόκληρες, μέσα από τις ιδεοληψίες και τον
κομματικό φανατισμό της παραδοσιακής μεταπολίτευσης, έφτασαν στην
πολιτική υπερβολή και τον παροξυσμό που εν τέλει είναι οι χειρότεροι
εχθροί της λογικής και της νηφαλιότητας και κυρίως της πειστικότητας.
Γιατί αλήθεια πόσο πειστικός είσαι όταν διαφωνείς με την δομή
στην «ΒΑΣΤΡΙΑ», αλλά ποτέ δεν αναφέρεσαι στην υφιστάμενη
«υπερδομή» του ΚΑΡΑ ΤΕΠΕ μέσα στην πόλη;
Πόσο πειστικός είσαι όταν για τα μεγάλα ζητήματα σε αυτό τον
τόπο, όποτε χρειάστηκε να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις (π.χ. για την
ΔΕΗ), ιστορικά έχουμε «εγκληματήσει»;
Όπως φαίνεται, κάποιοι απευθύνονται σε μια επιλεκτική «κοινή
γνώμη» την οποία επικαλούνται, ώστε να υποστηρίξουν τις δικές τους
απόψεις, γιατί το μεταναστευτικό έκτος από «μπίζνα», φτιάχνει και
πολιτικές καριέρες. Άλλωστε η πιο ωραία σταδιοδρομία στην Ελλάδα
είναι να είσαι προστάτης δικαιωμάτων είτε ατομικά είτε συλλογικά.
Και φτάνω και στην ακύρωση του έργου της ασφαλτόστρωσης του
δρόμου προς τον ΧΥΤΑ και την Βάστρια από το τελευταίο Δημοτικό
Συμβούλιο Μυτιλήνης. Ένα έργο απαραίτητο και διαχρονικό από την
ΔΕΔΑΠΑΛ, μια και εξασφαλίζει την ομαλή διέλευση του δρόμου προς
το ΧΥΤΑ από τα απορριμματοφόρα των δύο Δήμων του νησιού χωρίς
αυτά να καταστρέφονται από την κάκιστη βατότητα του δρόμου, προς
όφελος εν τέλει όλων των πολιτών του νησιού που πληρώνουν
ανταποδοτικά τέλη για τις υπηρεσίες καθαριότητας. Ενώ λοιπόν η
παρούσα Δημοτική Αρχή με πρόσφατη απόφαση της Δημοτικής
Επιτροπής ενέκρινε και εκείνη την κατασκευή του έργου, όπως έκανε και
η προηγούμενη Δημοτική Αρχή, στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση του
Δημοτικού Συμβουλίου αποφασίστηκε σχεδόν ομόφωνα, η ακύρωση του
έργου με την αιτιολογία ότι αποτελεί έργο που διευκολύνει την
ΒΑΣΤΡΙΑ που σχεδόν έχει τελειώσει. Με δυο λόγια δηλαδή,
ματαιώνουμε ένα τεχνικό έργο και χάνουμε την χρηματοδότηση του, ενώ
αυτό είναι απαραίτητο για την σωστή λειτουργία του ΧΥΤΑ που
γεωγραφικά γειτνιάζει με την ΒΑΣΤΡΙΑ, με την δικαιολογία ότι
εξυπηρετεί και εκείνη, ενώ την ίδια στιγμή ο ΚΑΡΑ ΤΕΠΕΣ η
μεγαλύτερη δυνητικά προσφυγική δομή της Ευρώπης, ζει και βασιλεύει
μέσα στην πόλη της Μυτιλήνης και δεν κάνει απολύτως τίποτα κανένας
για την παύση της λειτουργίας του.
Είναι φανερό ότι τέτοιες αποφάσεις υπηρετούν μόνο όσους θέλουν
να πάνε το νησί μας πολύ πίσω, εξασκούμενοι σε έναν παράλογο
ακτιβισμό που διαιωνίζει τις ακραίες απόψεις. Δυστυχώς, και σε αυτή την
περίπτωση φάνηκε ότι όπου υπάρχει ορθολογισμός, βγαίνουν αμέσως τα
«ψεκαστικά». Βέβαια η επικοινωνία στην πολιτική είναι θεμιτή, δεν
μπορεί όμως να μιλάει πιο δυνατά από την αλήθεια.
