Γράφει ο Χατζηχαραλάμπους Δημήτρης-Ταξίαρχος ε.α – Συγγραφέας
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απελπισμένη προσπάθεια εκπολιτισμού και συμμόρφωσης αγράμματων και ανεπίδεκτων μαθήσεως συμπολιτών μας που καθημερινά και αναίτια στάζουν χολή στο διαδίκτυο απέναντι σε φωτισμένους και λαοπρόβλητους ηγέτες μας. Παρακαλώ λοιπόν να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα.
Μια τέτοια ηγέτης είναι και η Υπουργός Τουρισμού μας η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη που εντελώς άδικα κατηγορείται πως ξόδεψε μόλις 17980 ευρά για δυο περσικά χαλάκια που στόλισε στο φτωχικό της γραφείο, ενώ για παράδειγμα στα Νοσοκομεία και τα σχολεία δεν έχουν μαντήλι για να κλάψουν.
Η κυρία Όλγα, μέσω ανακοίνωσης που εκδόθηκε από το Υπουργείο, υποστηρίζει «πως η ανανέωση ήταν επιβεβλημένη, καθώς υποδέχεται πρόσωπα από όλο τον κόσμο». Αυτά τα «προσώπατα από όλο τον κόσμο» δεν γίνεται να πατούν τα μαλακά τους ποδαράκια σε τίποτα πατάκια και μοκέτες από αυτές που πουλάνε 100 ευρώ τη μία με παζάρια οι Ρομά, δικό μου αυτό. Αυτές οι τρυφερές πατουσίτσες αποδίδουν μονάχα σε μπουχάρες από μαλλί και μετάξι και όποιος αυτά δεν τα γνωρίζει είναι αμαθής και άξεστος.
Επιπλέον, σημειώνει η ανακοίνωση ότι «η βελτίωση των χώρων υποδοχής κρίνεται αναγκαία για τη διασφάλιση της άριστης φιλοξενίας και εξυπηρέτησης των επισκεπτών, στο πλαίσιο δράσεων και εργασιών για την προώθηση του ελληνικού τουρισμού, καθώς και για την ανάδειξη της θετικής εικόνας της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο».
Όσα «ζώα» και να με συγχωρήσουν τα ζώα για την έκφραση, αναρωτιούνται βλακωδώς πως τα περσικά χαλιά αναδεικνύουν τη θετική εικόνα της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο να βγάλουν τα στραβά τους και να διαβάσουν ιστορία και πηγές για να μάθουν την αλήθεια. Επειδή υποψιάζομαι πως η Υπουργός δεν έχει λόγω των πολλών υποχρεώσεών της το χρόνο να μας διδάξει μέσω της ανακοίνωσής της, ανέλαβα εγώ να μας ξεστραβώσω και να αποτυπώσω την ιστορική αναγκαιότητα.
Οι σχέσεις του ελληνικού κράτους με τα περσικά χαλιά ξεκινούν το μακρινό 480π.χ. στη Μάχη του Μαραθώνα. Όταν ο Δαρείος έντρομος και με τα κακάκια του στο εσώρουχο, έτρεξε να γλυτώσει το κρανίο του ξέχασε στη βιασύνη του το πρώτο περσικό χαλί που έπεσε στα χέρια του Μαραθωνομάχου Μοιραράκη. Αυτός το δώρισε αφιλοκερδώς και με αντάλλαγμα μια μετάθεση ως φρουρός στην Ακρόπολή, στον Μιλτιάδη και έτσι εκείνος έγινε ο πρώτος Έλληνας πολιτικός – στρατηγός που στο σπίτι του στην Αθήνα δεχόταν «πρόσωπα από όλο τον κόσμο», Λακεδαιμόνιους Θηβαίους, Κορίνθιους κτλ πρέσβεις πάνω στο χαλί.
Την παράδοση συνέχισε ο Θεμιστοκλής, ο Παυσανίας και άλλοι μεταγενέστεροι διότι οι Πέρσες αυτή την εποχή γενικότερα ερχόντουσαν με χαλιά στην Ελλάδα για να την καταλάβουν και ύστερα τα παρατούσαν και έτρεχαν να γλυτώσουν το τομάρι τους. Μάλιστα λέγεται πως και ο Περικλής αγκαλιά με την Ασπασία έγραψε τον Επιτάφιό του πάνω σε περσική μπουχάρα αν και η πληροφορία παραμένει ανεπιβεβαίωτη μια και τότε δυστυχώς δεν υπήρχαν πρωινάδικα να κάνουν live ρεπορτάζ.
Τους αμέσως επόμενους αιώνες και όταν στην κυβέρνηση ανέβηκε ο Μέγας Αλέξανδρος η έλλειψη χαλιών, διότι οι Πέρσες είχαν βαρεθεί τα στραπάτσα σε ελληνικά εδάφη, οδήγησε το στρατηλάτη να εκστρατεύσει έως την Περσία. Γρανικός, Ισσός, Γαυγάμηλα και λοιπές μάχες και πλιάτσικα οδήγησαν σε μαζικές εισαγωγές περσικών χαλιών που από τότε κοσμούσαν τα ελληνικά παλάτια – Υπουργεία της εποχής.
Κουτσομπολιά της ελληνιστικής περιόδου μιλούν για τους γάμους των Σουσών, μία μαζική γαμήλια τελετή που διοργανώθηκε από τον Αλέξανδρο τον Μέγα το 324 π. Χ. στην περσική πόλη Σούσα. Ο Αλέξανδρος παντρεύεται τη Στάτειρα Γ΄ και ο Ηφαιστίωνας την αδερφή της Στάτειρας, Δρυπέτη. Μετά το γάμο οι νεόνυμφοι ξαπλώνουν σε περσικά χαλιά ανάλογων διαστάσεων με αυτά της κ. Όλγας και τρώνε σταφύλια και χουρμάδες.
Στο Βυζάντιο όταν ο Ηράκλειος εισέβαλε στην αυτοκρατορία των Σασσανιδών τον χειμώνα του 627 μ.Χ. ένας από τους κύριους λόγους είναι πως τα περσικά χαλιά στο γραφείο του είχαν ξεφτίσει και ο Χοσρόης ο Β’ δεν έδινε καινούρια σε καλή τιμή στον Βυζαντινό έμπορο Μοιραράκιους.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για σελίδες την ιστορική αναδρομή αλλά ελπίζω αυτά μονάχα να φτάνουν για να αναδείξουν την ιστορική σημασία του περσικού χαλιού στον ελληνικό πολιτισμό, τη διασύνδεση του με τις αρχέγονες μορφές τουρισμού με τα πήγαινε – έλα Ελλήνων και Περσών ανά τους αιώνες και τον άκρατο συμβολισμό της κίνησης Κεφαλογιάννη που ως νέα Μέγα Αλεξάνδρα θα κατακτήσει τουριστικά τον κόσμο.
Τέλος εκφράζω τον αποτροπιασμό μου που ο έγκριτος δημοσιογράφος Πορτοσάλτε «απηύδησε» με την κ. Όλγα και με ένα χρονικό σάλτο εξήρε τον προηγούμενο Υπουργό κ. Κικίλια που έφτιαξε υπέροχο γραφείο χωρίς μπουχάρες. Ίσως λέω εγώ εντελώς ηλιθίως, η κ. Τζένη του κ. Κικίλια, μιμούμενη τη Τζένη – Τζένη που συμβούλευε τον Μπάρκουλη να επέδειξε καλύτερη αισθητική, κάτι θα ξέρει παραπάνω ο Πορτοσάλτε από μένα που δεν έχω μπει ποτέ σε γραφείο Υπουργού Τουρισμού.
Κλείνοντας αναρωτιέμαι αν καταλαβαίνουν το ατόπημα εκείνοι που υποστηρίζουν πως εάν ήθελε η Υπουργός να τιμήσει και να προβάλλει την Ελλάδα θα μπορούσε να στρώσει στο γραφείο, κιλίμια, βελέντζες και φλοκάτες φτιαγμένες στον αργαλειό της ελληνικής υπαίθρου. Η ελληνική κοινωνία κοιτάει με έκδηλη απορία τα χάλια της κυβέρνησης, συγνώμη τα χαλιά της.
