Ο Αλέξανδρος, είναι φοιτητής στο 4ο έτος στο τμήμα Ωκεανογραφίας και Θαλάσσιων Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Όμως κάθε Τετάρτη και Κυριακή εδώ και δύο χρόνια δεν χάνει την ευκαιρία να τραγουδάει ως κόντρα τενόρος στις βραδιές καραόκε της Μυτιλήνης! Το καραόκε μπήκε στη ζωή του, μια νύχτα καθώς περνούσε από το μπαρ «Ιρλανδός» όπου εδώ και δύο χρόνια έχει χτιστεί μια νέα τάση διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Αυτό που αρέσει πιο πολύ στον Αλέξανδρο αλλά και σε όλη την ομάδα των “karaoke nights” είναι το μεταξύ τους δέσιμο αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει διάθεση κριτικής.
«Στον «Ιρλανδό» έρχομαι κάθε Τετάρτη και Κυριακή από τις 9μ.μ. μέχρι το κλείσιμο. Μου αρέσει το γεγονός ότι έχουμε γνωριστεί μεταξύ μας όσοι συμμετέχουμε, ότι δεν υπάρχει κριτική και είμαστε σαν μια οικογένεια που ο ένας «σπρώχνει» το άλλον για να τα πάει καλύτερα την επόμενη φορά. Δεν έχει σημασία δηλαδή αν κάποιος έχει σχέση με το τραγούδι, μπορεί να έρθει είτε για το χαβαλέ είτε να είναι επαγγελματίας τραγουδιστής. Εδώ γνώρισα και τη δασκάλα της φωνητικής και άρχισα τα μαθήματα. Ο τύπος της φωνής μου είναι αυτός του κόντρα τενόρου, δηλαδή αυτή που ένα άντρας που μπορεί να τραγουδήσει όπως μια σοπράνο. Σίγουρα θέλω να ασχοληθώ με το επάγγελμα το οποίο σπουδάζω και μετά θα ήθελα να προχωρήσω και να εκθέσω τον εαυτό μου και σε όπερες!»
Εκτός από τον Αλέξανδρο τον εαυτό τους «εκθέτουν» στην σκηνή του καραόκε πολλά και διαφορετικά ατομάκια, που το καθένα κουβαλά τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Η ιδέα του Μυτιληνιού καραόκε που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2022, ανήκει στον Τάιγκ, τον ιδιοκτήτη του «Ιρλανδού» που έφερε μαζί του και μια άλλη κουλτούρα, αυτή της παμπ. Εκτός από τις dry stout και τα fish and chips τα μουσικά live είναι μέρος της παραδοσιακής διασκέδαση των Ιρλανδών ενώ το καραόκε είναι αρκετά διαδεδομένο σε τουριστικά θέρετρα. Ωστόσο οι ρίζες του βρίσκονται στην Ιαπωνία όπου και έχει καθιερωθεί ως μια κουλτούρα διασκέδασης με κοινά χαρακτηριστικά:
Το καραόκε (ιαπωνικά: カラオケ, σύνθετη λέξη από τις ιαπωνικές λέξεις κάρα – 空 “άδειος” και οόκεσουτορα オーケストラ “ορχήστρα”) είναι τύπος διαδραστικής ψυχαγωγίας η οποία αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία, στην οποία οι άνθρωποι τραγουδούν μαζί με ένα καταγεγραμμένο μουσικό βίντεο χρησιμοποιώντας ένα μικρόφωνο. Ο εφευρέτης του καραόκε Shigeichi Negishi γεννήθηκε στο Τόκιο το 1923 και διεύθυνε μια εταιρεία ηλεκτρονικών ειδών.Η στιγμή που του «ήρθε» η ιδέα ήταν όταν ένας συνάδελφός του τον άκουσε να τραγουδάει στη δουλειά και τον κορόιδεψε για το πόσο κακός ήταν. Σκέφτηκε ότι αν μπορούσε να τραγουδήσει με μουσική υπόκρουση, αυτό θα άλλαζε τα πάντα και το 1967, ο κόσμος απέκτησε το πρώτο μηχάνημα καραόκε. Εφηύρε το Sparko Box και αυτό οδήγησε άλλες εταιρείες να δημιουργήσουν διαφορετικούς τύπους μηχανημάτων.
Η ομορφιά του καραόκε σύμφωνα με την Αργυρώ-μία από τις εξαιρετικές “φωνές” του καραόκε- βρίσκεται στην ψυχολογική δύναμη που σου προσφέρει καθώς προσφέρει ένα βήμα σε ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίας να εκφραστούν καλλιτεχνικά.
«Πιστεύω ότι αν οι άνθρωποι είχαν κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι να εκφράζεσαι και να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να χορεύει και να τραγουδάει τότε οι ψυχολόγοι δεν θα είχαν δουλειά! Μου λέει η Ικαρριώτισσα Αργυρώ η οποία βρίσκεται στο νησί εδώ και 13 χρόνια και τραγουδάει όπως λέει σε όποιο καραόκε υπάρχει στα «περίχωρα της Λέσβου». Η Αργυρώ εκτός από τραγουδίστρια καραόκε ασχολείται αρκετά με τα αδέσποτα κάτι που όπως λέει τη βαραίνει αρκετά ψυχολογικά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. «Και έτσι όταν μαζεύονται πολλά έρχεσαι εδώ και ξεσπάς, τα βγάζεις από μέσα σου τραγουδώντας! Ο,τιδήποτε έχει να κάνει με τη μουσική είναι ένα τρόπος να μην τα μαζεύεις όλα μέσα σου. Όλοι ερχόμαστε εδώ νομίζω για τον ίδιο σκοπό. Το τραγούδι μας απελευθερώνει”.
Την ώρα που μου μιλάει η Αργυρώ η Θάλεια απογειώνει «Το Παλιό μου Παλτό» του Χρήστου Δάντη. Αυτό που της αρέσει πολύ σχετικά με αυτόν τον τρόπο διασκέδασης είναι η συμμετοχή και ότι, με έναν τρόπο, το καραόκε σε απελευθερώνει! «Πάντοτε ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι, όμως μικρή δεν υπήρχε η δυνατότητα να πάω σε κάποιο Ωδείο ή στο Μουσικό Σχολείο καθώς έμενα σε ένα χωριό της Λέσβου. Αργότερα ως φοιτήτρια στην Πολιτισμική Τεχνολογία ήρθα στη Μυτιλήνη και δούλεψα στην εστίαση όπου κάποια στιγμή μια τραγουδίστρια μου έδωσε ένα …μικρόφωνο και μου λέει εσύ θα μου πεις ένα τραγούδι! Εδώ ερχόμουν φανατικά τον πρώτο καιρό. Είναι τρομερό το πως το καραόκε σε κάνει να απελευθερώνεσαι και σιγά -σιγά σου φεύγουν οι ντροπές, σου φεύγουν τα άγχη. Η αδερφή μου για παράδειγμα δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι, μας έβλεπε ωστόσο με τον φίλο μου τον Τζιανλούκα που τραγουδάμε και μου έλεγε πόσο θα ήθελα να μπορώ και κι εγώ να μπορώ να τραγουδήσω! Και της είπα μπορείς! Και τώρα δεν μπορούμε να την κατεβάσουμε από τη σκηνή!»
Για άλλους ένας τρόπος έκφρασης, για άλλους μια ευκαιρία να αναζητήσουν έναν δρόμο όπως η αγαπημένη μας Ιρέν που ξεκίνησε να τραγουδά σε αυτές τις βραδιές και μετά άνοιξε τα φτερά της ως επαγγελματίας πια, το καραόκε εδραιώνεται ως τρόπος διασκέδασης στην πόλη. Φοιτητές, τουρίστες, πρόσφυγες και ντόπιοι πιάνουν το μικρόφωνο και λαλούν!
Η Έλικα με καταγωγή από το Ιράν, που ζει στην Ισπανία ήρθε για πρώτη φορά στο νησί το 2018. Σήμερα βρίσκεται ξανά στη Λέσβο για μικρό διάστημα με σκοπό να επισκεφθεί τους φίλους της. Ωστόσο δεν έχασε την ευκαιρία να πει κι ένα τραγούδι! «Στην Ισπανία έχει αρκετές σκηνές καραόκε αλλά εκεί που είναι αρκετά διαδεδομένο είναι στην Ινδονησία όπου βρέθηκα για ένα εξάμηνο», μου εξηγεί. Αυτό που αρέσει στην Έλικα, η οποία ήταν μέλος των RAD Music εδώ στη Μυτιλήνη, είναι ότι της δίνεται η ευκαιρία να τραγουδάει χωρίς να δεσμεύεται σε αυτό. «Δεν θέλω να κάνω καριέρα στο τραγούδι ούτε να γίνω τραγουδίστρια, θέλω απλά να τραγουδάω! Είναι τόσο απλό».
Τπ Total eclipse of the heart και φυσικά το dancing Queen των ABBA βρίσκονται στο ρεπερτόριο κάθε… καραόκε που σέβεται τον εαυτό του. Και στον ρόλο του dj o Δούκας, μια μορφή των karaoke nights του Ιρλανδού!: « Ερχόμουν ως πελάτης για ένα χρόνο και σιγά σιγά έχτισα αυτοπεποίθηση και ανέβηκα στη σκηνή. Τον dj δεν το κάνω επαγγελματικά απλά βοηθάω γιατί εδώ είμαστε όλοι μια ομάδα. Αν δεν υπήρχε αυτό το ωραίο κλίμα που έχουμε εδώ δεν θα ένιωθα άνετα να τραγουδάω», μας λέει βιαστικά ο Δούκας πριν περάσει στο επόμενο κομμάτι…
