Δύο απεργιακές συγκεντρώσεις σε Μυτιλήνη και Καλλονή πραγματοποίησε το Εργατικό Κέντρο Λέσβου, τα σωματεία και σύλλογοι εργαζομένων, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας της ΓΣΕΕ χθες Τετάρτη. Οι απεργοί διεκδικούν «συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μόνιμες προσλήψεις και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς που θα αντιμετωπίσουν την ακρίβεια».
Το εργατικό κέντρο Λέσβου πραγματοποίησε περιοδείες σε χώρους δουλειάς για να ενημερώσει τους εργαζόμενους για την απεργία της 17ης Απριλίου, αλλά και για να ακούσει τα προβλήματα των ίδιων των εργαζομένων.
¨ολη η Ομιλία του προέδρου του εργατικού Κέντρου Λέσβου Γιάννη Ζαφειρίου
“Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η σημερινή μας συγκέντρωση, πραγματοποιείται σε μια περίοδο με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή να βρίσκουν τους λαούς μπροστά στον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή.
Τα ξημερώματα της Κυριακής, παρακολουθούσαμε παγωμένοι τη νέα πολεμική σύγκρουση και τις πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν στο Ισραήλ.
Η ισραηλινή κατοχή και η γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι ισραηλινές επιθέσεις στην Συρία και το Λίβανο, καθώς επίσης οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ερυθρά Θάλασσα, με την παρουσία ευρωατλαντικών στρατιωτικών δυνάμεων με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, διαμορφώνουν τους όρους για γενίκευση του πολέμου και ανοίγουν τις “πύλες της κολάσεως”.
Οι λαοί της περιοχής, μαζί και ο ελληνικός λαός, είναι στη δίνη μεγάλων κινδύνων.
Και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, εμπλέκει τον λαό μας ακόμη περισσότερο σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Το ίδιο έχουν πράξει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που έκαναν την χώρα μας ένα ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο, έκαναν τα λιμάνια μας βάσεις θανάτου, με απρόβλεπτες συνέπειες για το λαό μας.
Και από αυτό το βήμα, απαιτούμε, εδώ και τώρα η κυβέρνηση να αποσύρει τη στήριξη της στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, να απεμπλακεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές, να επιστρέψει η φρεγάτα «ΥΔΡΑ» από την Ερυθρά Θάλασσα.
Να επιστρέψουν πίσω, όλες οι ελληνικές αποστολές όπου και αν βρίσκονται.
Κανένας φαντάρος εκτός συνόρων. Δεν έχουν καμία απολύτως δουλειά, στο αιματοκύλισμα των λαών, που κάνουν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι ΗΠΑ.
Αυτοί σκοτώνουν τους λαούς, δημιουργούν καραβάνια προσφύγων.
Εμείς δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους άλλους λαούς.
Θέλουμε να ζούμε ειρηνικά μαζί τους, και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε.
Όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει από τον τόπο, δίνουν δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στο ΝΑΤΟ, για εξοπλιστικούς μηχανισμούς, για από κοινού αποστολές και ασκήσεις.
Είναι οι ίδιες κυβερνήσεις, τα ίδια κόμματα που έλεγαν και λένε, πως δεν υπάρχει φράγκο, για την ενίσχυση σε προσωπικό και ιατρικό εξοπλισμό των Νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας και μας καλούν για άλλη μια φορά να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορέσουμε να γιατρευτούμε.
Όπως γίνεται με τα απογευματινά χειρουργεία που είναι πλέον επί πληρωμή, για να ξεμπλοκάρουν όπως λένε τα πρωινά χειρουργεία.
Αφού πληρώνουμε με την ασφάλιση μας χρόνια ολόκληρα για να μπορέσουμε να έχουμε δημόσια και δωρεάν υγεία, τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε ξανά.
Με λίγα λόγια, έχεις λεφτά ζεις, δεν έχεις, πεθαίνεις στην ψάθα.
Η σημερινή απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις σε Μυτιλήνη και Καλλονή, είναι συνέχεια των προηγούμενων μεγάλων κινητοποιήσεων μας, των μεγάλων φοιτητικών και αγροτικών συλλαλητηρίων, της μεγαλειώδης απεργίας στις 28 Φλεβάρη και άλλων παρεμβάσεων και δράσεων που έχουν πραγματοποιήσει το Εργατικό Κέντρο Λέσβου, τα Σωματεία και άλλοι Σύλλογοι.
Το σύνθημα που ακούστηκε από άκρη σε άκρη στο νησί στις 28 Φλεβάρη, ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα συγκαλυφθεί, θα συνεχίζουμε να το φωνάζουμε μέχρι τέλους.
Ο δικός μας αγώνας είναι αυτός και δεν έχει κουκουλωθεί το έγκλημα των Τεμπών, όπως επιδίωκε η κυβέρνηση, αλλά και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ που έχουν κυβερνήσει και έχουν τις δικές του ευθύνες για το έγκλημα.
Ο δικός μας αγώνας, θα σταματήσει τα καθημερινά Τέμπη, τα εργατικά δυστυχήματα και τους θανάτους των συναδέλφων μας που πήγαν για το μεροκάματο και δεν γύρισαν ξανά στο σπίτι.
Μέσα σε μία εβδομάδα 8 συνάδελφοι μας έχασαν τη ζωή τους, εξαιτίας της έλλειψης των μέτρων ασφαλείας και υγιεινής.
Ειδικά τώρα που «ανοίγουν» οι δουλειές με τις οικοδομές, και θα εντατικοποιηθεί η εργασία των οικοδόμων και όλων των άλλων ειδικοτήτων, είναι ανάγκη να παρθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας, με όλες τις προδιαγραφές, για να μην θρηνήσουμε κανέναν άλλον συνάδελφο μας.
Πρέπει να εντατικοποιηθούν και οι έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες, που ακόμα και αυτές, οι κυβερνήσεις τις έχουν υποβαθμίσει, τις έχουν υποστελεχωμένες και χρειάζονται χρόνια ολόκληρα για να κάνουν ελέγχους σε όλους τους εργασιακούς χώρους.
Κρούουν τον κώδωνα του κίνδυνου, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αερολιμενικών και η Ένωση Ηλεκτρονικών Μηχανικών Ασφαλείας Εναέριας Κυκλοφορίας της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, για νέα Τέμπη, και προειδοποιούν για τους κινδύνους στην ασφάλεια των πτήσεων στα αεροδρόμια, ανάμεσα τους και της Μυτιλήνης.
Όπως λένε, θα γίνει αντικατάσταση των Πύργων Ελέγχου και των ανθρώπων που εργάζονται επιτόπου, από κάμερες και περίπλοκα τηλεπικοινωνιακά/πληροφοριακά συστήματα, με τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας να γίνεται από την Αθήνα και από εικονικούς πύργους ελέγχου μακριά από τα αεροδρόμια, με ότι συνέπειες έχει αυτό για την ασφάλεια των πτήσεων.
Φωνάζουν πάλι τα Σωματεία και οι συνδικαλιστές, όπως φώναζαν και για τους σιδηρόδρομους και η κυβέρνηση πάλι δεν τους ακούει, αλλά αν συμβεί κάποιο δυστύχημα, θα κλαίνε και θα υπόσχονται ξανά πως η αλήθεια θα βγει στο φως και θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Θα λένε πάλι πως φταίει η κακιά η ώρα, ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως έχει μειωθεί το προσωπικό και δεν γίνονται νέες προσλήψεις, και δουλεύουν χωρίς να ξεκουράζονται.
Έναν χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη, και η κυβέρνηση πάλι αλλού τυρβάζει.
Είμαστε και πάλι εδώ γιατί δεν πάει άλλο.
Γιατί στο σύνθημα, ή τα κέρδη τους ή οι ζωές, επιλέγουμε τις ζωές μας.
Κάτω από την δική μας πίεση, από τους δικούς μας αγώνες, η κυβέρνηση αύξησε τον κατώτατο μισθό, η οποία αύξηση έχει ήδη εξανεμιστεί, μιας και η ακρίβεια έχει χτυπήσει κόκκινο.
Ζούμε στο πετσί μας καθημερινά την ακρίβεια, με τις τιμές σε βασικά τρόφιμα στα ράφια των σούπερ-μάρκετ να έχουν πάρει φωτιά, με τις αυξήσεις να φτάνουν στο 30%.
Εμείς διεκδικούμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας και όχι τα ψίχουλα που έδωσε η κυβέρνηση, που και αυτά όπως λένε, θα τα πάρει πίσω αν θιγούν οι αντοχές της οικονομίας.
Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας είναι να υλοποιήσει τα αιτήματα των Συνδικάτων.
Να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που ψηφίστηκαν στα χρόνια των μνημονίων έως σήμερα.
Να αποκαταστήσει τη διαδικασία των ελεύθερων διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό.
Να καταργήσει όλους τους περιορισμούς που εμποδίζουν να κηρυχτούν υποχρεωτικές οι κλαδικές συμβάσεις που υπογράφονται.
Να ξεπαγώσει τις τριετίες που με το “έτσι θέλω” έχει διαγράψει από το 2012-2023.
Ξεδιάντροπα μας λέει ότι μια 12ετία της ζωής και της δουλειάς μας δεν υπάρχει.
Από πού και ως πού; Μαζί με τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Γεωργιάδη και την κ. Μιχαηλίδου κάναμε τα μεροκάματα αυτά τα χρόνια που χωρίς ντροπή τους βάζουν ένα μεγάλο “Χ”;
Δεν δεχόμαστε να διαγράφουν τη ζωή μας, τη δουλειά μας και να παρουσιάζονται πανηγυρίζοντες ότι μας κάνουν χάρη δίνοντας “αυξήσεις” στο μεροκάματό μας που μέσα σε συνθήκες ακρίβειας, ανατιμήσεων, φοροληστείας μοιάζουν με το “μαρτύριο της σταγόνας”.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες
Εμείς διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας και όχι να ζούμε με 4μηνα και 6μηνα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, να ζούμε με την ανασφάλεια και τον φόβο πως δεν θα μας ανανεωθούν οι συμβάσεις.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα, του εκτάκτου προσωπικού του Υπουργείου Πολιτισμού, που υπάρχουν συνάδελφοι μας, που είναι συμβασιούχοι από το 1998. Καλά ακούσατε. Υπογράφουν ολιγόμηνες συμβάσεις από το 1998!
Και επειδή είναι συμβασιούχοι, δεν μπορούν να πάρουν το ένσημο, για τα βαρέα και ανθυγιεινά, παρόλο που δουλεύουν μέσα στη ζέστη και στο κρύο, με 10μετρες και 15μετρες σκαλωσιές στο κάστρο της Μυτιλήνης.
26 χρόνια, δεν βρέθηκε καμία κυβέρνηση, και πέρασαν αρκετές, για να τους μονιμοποιήσουν, μιας και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Για να βάλουν όμως εργολάβους, βρήκαν τρόπο.
Όλες οι κυβερνήσεις, τα σπρώχνουν όλα προς την ιδιωτικοποίηση και στους εργολάβους.
Όπως έκαναν με την καθαριότητα στους Δήμους, με την δακοκτονία, όπως όλα δείχνουν και στο νερό.
Όπως σχεδιάζουν να κάνουν και με το φράγμα της Ερεσού, που το ξεπουλάνε σε εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, για να το εκμεταλλευτεί και να βγάλει χρήμα.
Που όπως φαίνεται θα ξεπουλήσουν και τα βουνά της γύρω περιοχής, για να φυτέψουν οι όμιλοι ανεμογεννήτριες, για να πουλάνε πανάκριβα το ρεύμα.
Λέμε όχι στις ανεμογεννήτριες που ετοιμάζονται να πνίξουν τα βουνά μας σε βάρος του περιβάλλοντος. Δεν θέλουμε να καταστραφεί η χλωρίδα και η πανίδα καμίας περιοχής.
Διεκδικούμε η ενέργεια να είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
Δεν θα αφήσουμε κανένα λαϊκό σπίτι να μείνει χωρίς ρεύμα.
Και εμείς δεν μένουμε σε κουβέντες… πυροτεχνήματα. Αλλά τα κάνουμε πράξη.
Και αυτό κάναμε, πριν λίγες μέρες, που η εταιρεία ΗΡΩΝ έκοψε το ρεύμα σε τριμελή οικογένεια, για μόλις 230 ευρώ, και από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε στο πλάι της οικογένειας, επιτυχαίνοντας την άμεση επανασύνδεση του ρεύματος.
Δεν θα αφήσουμε κανέναν εργαζόμενο, άνεργο, συνταξιούχο, όποιον έχει ανάγκη, αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό του.
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ, απαιτώντας υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με αυξήσεις που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων.
Θέλουμε τις κλεμμένες μας τριετίες πίσω.
Οι μεγαλέμποροι από την δική μας εξαντλητική δουλειά μετράνε εκατομμύρια κερδών. Οι μεγάλες αλυσίδες super markets το 2023 ξεπέρασαν τα 15 δισ. τζίρο!
Ο Mr JUMBO, που ζήτησε λιγότερες αργίες και περισσότερη δουλειά για τους εργαζόμενους, ξεπέρασε το 1 δισ. πωλήσεις.
Αμύθητα κέρδη για την εργοδοσία, φτώχεια και εξαθλίωση για τους εργαζόμενους. Μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, που δεν φτάνουν να εξασφαλίσουν οι συνάδελφοι αυτά που βάζουν στα ράφια, αυτά που πουλάνε.
Ακόμα και η ψηφιακή κάρτα εργασίας που πριν 1,5 χρόνο ο τότε υπουργός Εργασίας την χαρακτήρισε ως επανάσταση στην αγορά εργασίας, εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων, αποδεδειγμένα πλέον είναι εργαλείο στα χέρια της εργοδοσίας για την ακόμα μεγαλύτερη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου.
Στα σούπερ μάρκετ, οι συνάδελφοι εκτελούν εργασίες όπως προετοιμασία πόστου, εφαρμογή ΜΑΠ ( Μέτρα Ατομικής Προστασίας) πριν χτυπήσουν την κάρτα, την χτυπάνε και συνεχίζουν να δουλεύουν ή δεν την χτυπάνε και καθόλου αν είναι δηλωμένοι με ρεπό ή άδεια. Προβλέπεται η ευέλικτη προσέλευση κατά δυο ώρες με ό,τι αυτό σημαίνει.
Δεν αντιμετώπισε την καταστρατήγηση ωραρίου, την απλήρωτη υπερεργασία και υπερωρία. Άλλωστε τα 6ήμερα, τα 7ήμερα, τα σπαστά και ευέλικτα ωράρια, όπως και το σύνολο των αντεργατικών νόμων, είναι εδώ με ή χωρίς σκανάρισμα της κάρτας.
Γι’ αυτό και λέμε ως εδώ! Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα. Θέλουμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, 5ήμερο – 8ωρο – 40ωρο, τις αργίες και τις Κυριακές μας.
Και ξέρουμε ότι αυτά θα τα κατακτήσουμε με τους αγώνες μας, στον δρόμο!
Μισή δουλειά-μισή ζωή, με το λιγότερο δυνατό κόστος.
Αυτό θέλουν να επιβάλλουν στους χώρους δουλειάς, γιατί αυτό επιζητά η μεγαλοεργοδοσία και οι επιχειρηματίες.
Ο διακαής αυτός πόθος, εκφράστηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στην «ημέρα εύρεσης εργασίας» που διοργάνωσε ο Δήμος Μυτιλήνης μέσω της Αντιδημαρχίας Τουρισμού και Επιχειρηματικότητας, σε συνεργασία με την Ένωση Ξενοδόχων Λέσβου, το Επιμελητήριο Λέσβου και τον Σύλλογο Εστίασης «Ασπίδα», την Τετάρτη 27 Μάρτη.
Γιατί πως αλλιώς να εκλάβουμε τις δηλώσεις των Διευθυντών τόσο του ΔΙΕΚ Μυτιλήνης όσο και της ΕΠΑΣ Μαθητείας της ΔΥΠΑ όταν σε όλους τους τόνους δήλωναν προς τους εργοδότες «να γνωρίζετε πως η δαπάνη που θα κάνετε είναι αρκετά μικρή» εξηγώντας τους πως αν επιλέξουν εργαζόμενους που είναι σπουδαστές από τις σχολές που διοικούν, η επιδότηση αγγίζει το 80% έως και το 100%. Αν αυτό δεν είναι σκλαβοπάζαρο, τότε τι είναι;
Θα πρέπει «να εξομαλυνθούν οι δυσπιστίες και οι σχέσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών» τόνισαν, με την ίδια τη ζωή και το τι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους να τους αποστομώνει περίτρανα.
Αφού αυτοί που ευαγγελίζονται σε σπουδαστές και ανέργους, ως χρυσή ευκαιρία που θα έχουν λίγους μήνες δουλειά (κύρια την τουριστική περίοδο), είναι οι ίδιοι που μιλούν για ευέλικτα ωράρια, για 7 μέρες δουλειά χωρίς ρεπό, για ατομικές συμβάσεις, για απλήρωτες υπερωρίες, για ανασφάλιστη εργασία, που ζητάνε πίσω τα χρήματα από το Δώρο Χριστουγέννων, το Δώρο Πάσχα, του επιδόματος αδείας κ.α.
Αν αυτή είναι η ανάπτυξη η οποία μας διαφημίζουν, να την χαίρονται.
Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και την εστίαση είναι σε έναν διαρκή αγώνα εδώ και χρόνια για να καταφέρουν να εργάζονται και να αμείβοντα με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μισθούς.
Εδώ και τώρα απαιτούμε να αυξηθούν οι μισθοί, να υπογραφούν νέες Κλαδικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με επαναφορά του 5ήμερου – 8ωρου χωρίς διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με ένταξη όλων των ειδικοτήτων στις Συλλογικές Συμβάσεις. Απαιτούμε και εμείς να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός πάνω από τα 900 ευρώ και να επανέλθει ο καθορισμός του μέσα από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να γίνει υποχρεωτική η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων.
Οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό και στον Τουρισμό, αυτό που έχουν ανάγκη είναι η μόνιμη και η σταθερή δουλειά και όχι για 3μηνη ή 4μηνη ή όσο κρατάει η τουριστική σεζόν και μετά να γράφονται στην λίστα των ανέργων. Η επιδίωξη τους δεν ήταν άλλη, πέρα, από το να βρουν φθηνά εργατικά χέρια για να αυξάνουν τους τζίρους τους.
Εμείς, τα Σωματεία μαζί με τους συναδέλφους μας, βγαίνουμε μπροστά υπερασπιζόμενοι τα δικά μας αιτήματα και τα δικά μας θέλω. Δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω.
Τέτοια Σωματεία και συνδικαλιστικές οργανώσεις θέλουμε.
Που θα βγαίνουν μπροστά, που θα διεκδικούν, που θα ενημερώνουν τους εργαζόμενους και θα έχουν στην προμετωπίδα τους τα αιτήματα των εργαζομένων και όχι να πατάνε σε δύο βάρκες και να λένε «και ναί, και μπά, και όχι», που με στην στάση τους το μόνο που καταφέρνουν είναι να διώχνουν τους εργαζόμενους από τα Σωματεία και να χάνουν το κύρος τους.
Είναι απαράδεκτη η στάση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, που κατά πλειοψηφία, δεν πήρε απόφαση για την σημερινή απεργία, με την αιτιολογία πως η Διοίκηση της ΓΣΕΕ είναι συμβιβασμένη. Εδώ γελάει ο κάθε πικραμένος.
Είναι συγκεκριμένες οι δυνάμεις στην ΑΔΕΔΥ που απέρριψαν την αγωνιστική πρόταση δεκάδων σωματείων του δημοσίου για την σημερινή απεργία, την ίδια στιγμή που σε δεκάδες χώρους δουλειάς και κλάδους δίνονται αγώνες για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή ΣΣΕ, που στα νοσοκομεία όλης της χώρας εξελίσσεται ο αγώνας ενάντια στις νέες πληρωμές ασθενών, που στα σχολεία οι εκπαιδευτικοί αγωνίζονται ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων… επικαλούμενοι ότι δεν μπορούν να πάνε σε κοινή απεργία με αυτή της ΓΣΕΕ γιατί είναι συμβιβασμένη.
Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στη ΓΣΕΕ δεν ψήφισαν την απεργία στις 28 Φλεβάρη και που τώρα δεν ψηφίζουν αυτή την απεργία στην ΑΔΕΔΥ υπονομεύοντας στην πράξη τη δυνατότητα κλιμάκωσης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, την κοινή συμπόρευση των εργαζομένων βάζοντας πλάτη να βγει η κυβέρνηση στο απυρόβλητο.
“Όλοι στα σωματεία, στις γενικές συνελεύσεις, με αιτήματα και πλαίσια πάλης που θα βάζουν στην προμετωπίδα τους τα δικά μας δικαιώματα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, όλους όσους σήμερα δεν έκαναν το βήμα να απεργήσουν, όλους όσους ήταν έτοιμοι αλλά κάτω από τον φόβο της απόλυσης δίστασαν, να οργανωθούν στα σωματεία τους, να τα δυναμώσουμε και να παλέψουμε όλοι μαζί συλλογικά, γιατί μπροστά στα κέρδη τους, εμείς προτάσσουμε τις ζωές μας.
Η σημερινή απεργία, αποτελεί σημαντικό σταθμό κλιμάκωσης μπροστά και στην απεργία της Πρωτομαγιάς, που θα πραγματοποιήσουμε την Μεγάλη Τετάρτη και όχι στις 7 Μάη, που ήδη έχει αναγγείλει η κυβέρνηση.
Η Πρωτομαγιά είναι δική μας, των εργατών και των εργατριών, και δεν την χαρίζουμε σε κανέναν.
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες.
