Αναρωτιόμαστε όλοι τι στάση πρέπει να κρατήσουμε σ’ αυτήν την πραγματικά δύσκολη περίοδο που μας έχει φτάσει σε επίπεδο χαμηλής αυτοεκτίμησης και μηδενικής αυτοπεποίθησης. Μια περίοδος παρατεταμένης αιμορραγίας, απ’ αυτές που έχουν οι γυναίκες που πλησιάζουν την εμμηνόπαυση και που δε λέει να ηρεμίσει παρά την διάθεση διαφόρων τύπων σερβιετών από τους κουβαρντάδες διαχειριστές της κρίσης τούτης… Σερβιέτες με φτερά φοροεπιδρομών, με φτερά πάταξης της φοροδιαφυγής, με φτερά μείωσης των δαπανών (και καλά) και με φτερά υποσχέσεων, γιγάντια, τύπου τζάμπο, που θα μας πάρουν και θα μας απογειώσουν ψηλά, μακριά απ’ το κακό. Σας άνοιξα την όρεξη, ε;
Έβλεπα τις ειδήσεις των 8 τις προάλλες και με εξαίρεση την Πετρούλα, τα υπόλοιπα είναι από δράμα έως ταινία τρόμου. Ένιωσα ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, όχι για καλό, όσο κέντρο νιώθει ο νεοσυλληφθείς που κρύβει το πρόσωπό του. Απογοήτευση, άγχος, έως και απόγνωση, από τη στάση των Ευρωπαίων αδελφών μας που μας έβαλαν στο στόχο τους για να μας αποτελειώσουν. Σαν κοινοί τοκογλύφοι, μας δανείζουν με επιτόκια πρωτόγνωρα, μας πουλάνε όπλα και μετά μας χλευάζουν που δεν μπορούμε να τους ξεπληρώσουμε. Κι αυτό το θεωρούν βοήθεια. Το δελτίο αλλάζει θέμα, ακολουθεί η στάση των αγροτών. Όλα τα’ χε η Μαριωρή… Και πάνω που λέγαμε ότι καιρό έχουμε να δούμε στάσεις εργασίας και παντός είδους απεργιακές κινητοποιήσεις. Αλλά ποιανού η τσέπη αντέχει πλέον αγωνιστικές δράσεις; Κι όμως, τούτοι δω οι αγρότες θαρρείς και ήρθαν από την αναπτυσσόμενη Κίνα. Εδώ μας μειώνουν μισθούς, μας απολύουν και πάλι σκύβουμε το κεφάλι και λέμε και ευχαριστώ και αυτοί απέκλεισαν τους δρόμους για να διεκδικήσουν. Από ποιον και τι;
Με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί και με γνώμονα την οικονομία και την οικολογία, σκέφτηκα να υιοθετήσω μια στάση ζωής με πράσινες ρίζες! Βγήκα με τα πόδια μέχρι τη στάση του λεωφορείου. Επιβιβάστηκα στο γερμανικής προελεύσεως όχημα και ξεκίνησα το ταξίδι μου για το κέντρο της Αθήνας. Όπα, αυτό δεν κάνει στάση στην Ομόνοια. Δεν πειράζει, θα κατέβω στην επόμενη, εκεί που είναι τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλλοδαπία… Κατέβηκα. Εδώ όντως τα πράγματα είναι ζόρικα, θέλει προσοχή. Τι κι αν μιλάς τρεις ξένες γλώσσες ο ίδιος; Δεν καταλαβαίνεις γρι απ’ αυτά που ακούς. Άλλο σύγχρονο πρόβλημα κι αυτό. Τους βαφτίσαμε όλους μετανάστες και αυτούς και τους οικογενειάρχες που δουλεύουν ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά τους και τους κοινούς εγκληματίες που δεν σέβονται και δεν υπολογίζουν τίποτα, βγάζουμε ένα νόμο και τους δίνουμε τα πάντα ή τους πετάμε όλους έξω και ξεμπερδεύουμε. Αυτή είναι η υπεύθυνη στάση της τσουβαλοποίησης.
Λίγο πιο κάτω βρήκα μια εκκλησία και είπα να ανάψω ένα κερί. Το άναψα (και χωρίς απόδειξη) και παρατήρησα το νεωκόρο (καντηλανάφτη) ο οποίος εσκούπιζε και τον ιερέα (παπά) ο οποίος επεριφέρετο όχι ασκόπως αλλά εντόνως. Μόλις είχε τελειώσει μια βάφτιση και ετοιμαζόταν για την επόμενη. Ξέρετε, απ’ αυτές τις ιερές αρπαχτές, για τα λειτουργικά έξοδα της εκκλησίας… Τελευταία έχουν ακουστεί πολλά για φορολόγηση και διαχωρισμούς και οι άνθρωποι έχουν χάσει τον ύπνο τους. Στην προσπάθειά τους να σκεφτούν, τι στάση να ακολουθήσουν, ξεσπούν πάνω στις παπαδιές, γιατί στη μόνη σίγουρη που καταλήγουν είναι στη στάση «ιεραποστολικό»!
Συνέχισα το περπάτημα και σε λίγο είπα να κάνω μια στάση για ξεκούραση. Κάθισα σε μια ωραία καφετέρια στο δρόμο και πήρα ένα καφέ. Ήρθε και με απόδειξη. Μπαγιάτικη μεν (πρωινή ήταν), απόδειξη δε. Ε μην πάνε και χαμένες, τις έκοψαν που τις έκοψαν οι άνθρωποι. Αυτοί φταίνε που δεν είναι όλοι οι πελάτες τους αποδειξομαζώχτρες;;;
Γυρίζοντας στο σπίτι, βρίσκω πάνω στο μηχανάκι μου μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Κάποιος ρουφιάνος απ’ τη γειτονιά μας την έκανε, σκέφτηκα. Ποιος παρανοϊκός αστυνομικός θα περνούσε απ’ αυτό το δρόμο και μέσα σ’ αυτό το αλαλούμ των αυτοκινήτων, θα έγραφε αυτό το μικροσκοπικό, αθώο και άκακο δίκυκλο; «Δεν μας επιτρέπει να ακουμπήσουμε τις κλήσεις ο νέος υπουργός, παλαιότερα το κάναμε σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά τώρα δεν μπορούμε πια» ομολόγησε ο διοικητής όταν πήγα να πληρώσω, χωρίς όμως να ερωτηθεί από κανέναν. Απολογείται κρατώντας αμυντική στάση, σε μια επίθεση, όμως, που δεν του έγινε ποτέ.
Από τις στάσεις των προγόνων μας, όπως την αιματοβαμμένη Στάση του Νίκα μέχρι τη σημερινή στάση των αγροτών, τα μάτια μας έχουν δει πολλές στάσεις. Καμία όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τις στάσεις στο σεξ. Περιβόλι ο μπαχτσές. Απ’ όλα έχει, για όλα τα μεγέθη, την ποιότητα, την ποσότητα, την ευλυγισία, τις διαθέσεις και την φαντασία. Στάσεις για μικρούς και για μεγάλους. Στάσεις για συντηρητικούς αλλά και για προχωρημένους. Μια ποικιλία απαραίτητη σε περιόδους οικονομικής κρίσης (παλιά πηγαίναμε και κανένα σινεμά…). Για όλα τα γούστα έχουμε. Στάση καρεκλάτο ή τετ α τετ, στάση του σκύλου ή στα τέσσερα, μήπως προτιμάτε τη στάση τυλιχτό ψωμάκι; Στάση όρθιο κουτάλι ή μήπως του σκέτου κουταλιού, στάση ζέστη – κρύο (αυτή την προτιμούν οι σαδιστές Ευρωπαίοι που μας έχουν πιει το αίμα. Μήπως προτιμάτε την στάση 69 ή θέλετε κάτι πιο ζόρικο σε στάση κρεμαστή συνουσία; Η στάση του ελέφαντα πως σας φαίνετε; Όσο για την ιεραποστολική στάση, δεν την αναφέρουμε στις προτεινόμενες ως ξεπερασμένη. Εδώ ακόμα και οι παπάδες την αποφεύγουν πια, γιατί οι καημένες οι παπαδιές μην αντέχοντας πλέον το ασήκωτο βάρος των υπέρβαρων συζύγων τους, άλλαξαν στάση. Τώρα εκτελούν τη στάση Γελαδάρισσα και παίρνουν φωτιά τα στρώματα.
Άντε, κάνε μια στάση να κατέβω τώρα, γιατί πολλά είπα…
Γειααα!
