Δεν ήθελα να γράψω κάτι βιαστικά ούτε επηρεασμένη υπερβολικά από το συναίσθημα, που η αλήθεια να λέγεται, έρρεε άφθονο αυτό το Σαββατοκύριακο. Ήθελα να “καθίσουν” όλα μέσα μου απαλά και απλά κι ύστερα να τα αποτυπώσω.
γράφει η Μαρία Στρίγκου
“Το πατάρι” λοιπόν έγινε θεατρική παράσταση “Γεννήθηκα κορίτσι”.
Οι ηρωίδες ξεκόλλησαν από το χαρτί κι απέκτησαν φωνή, σάρκα και οστά.
Πού; Στην πόλη που με γέννησε, που μ’ έδιωξε και με αγκάλιασε ταυτόχρονα, άπειρες φορές.
Είχα αγωνία τελικά, μια αγωνία που δεν έκανε θόρυβο αλλά είχε κατοικήσει στους μύες μου σιωπηλά δηλώνοντας συνεχώς παρούσα.
Την ημέρα της πρεμιέρας, όταν άρχισε να ξετυλίγεται η ιστορία στη σκηνή, δεν πίστευα στα μάτια μου. Το “Γεννήθηκα κορίτσι” ήταν αυτό ακριβώς που είχα φανταστεί. Ξεκινώντας από το σκηνικό, τη μουσική, την ερμηνεία των ηθοποιών.
Συγκίνηση μεγάλη και χαρά για το μοίρασμα, για την έμπνευση, για την προσπάθεια των ανθρώπων που ανέλαβαν να το υλοποιήσουν στο σανίδι.
Αυτό που παρακολουθήσαμε, ήταν μία παράσταση που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα, από τις μεγάλες παραστάσεις των αθηναϊκών θεάτρων, των επαγγελματιών ηθοποιών.
Το παίξιμο των πρωταγωνιστριών μας καθήλωσε, δεν μας άφηνε να πάρουμε τα μάτια μας από τη σκηνή, μας έκοψε την ανάσα μέχρι και το φινάλε.
Αν δεν είναι τύχη αυτό για μία συγγραφέα, να βλέπει αυτή τη συγκλονιστική απόδοση του έργου της, τότε τι είναι τύχη;
Ευ- τυχία.
Υπέροχη Ameli Tango Anastasia Katsarou ευχαριστώ τόσο πολύ για όλα, για την οξυδέρκεια, την ευαισθησία, το βλέμμα, την επιμονή και την πίστη στο κείμενο.
Ολοφώτεινη Φωτεινή Τσακίρη τόσο εύθραυστη και ακριβής, η Ισμήνη των ονείρων μου.
Δυναμική κι ευαίσθητη Ευαγγελία Κυριαζή μας συνάρπασες μοναδικά.
Θέλω να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μου Christos Malakos που ζέστανε την καρδιά μου με τον άμεσο λόγο του, από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας.
Και φυσικά όλα τα παιδιά της ομάδας των Αστέγων Θεατρική Ομάδα Μυτιλήνης «Οι Άστεγοι» για την φροντίδα, την συμπόρευση και ιδιαίτερα για το μεράκι, να φτιάχνουν τέτοιες καταπληκτικές δουλειές στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Είναι ανακουφιστικό να ξέρεις και να βλέπεις ότι μέσα στο σκοτάδι ανάβει σταθερά ένας φάρος τέχνης και πολιτισμού.
Ευγνώμων για όλα.
Εις το επανιδείν.
*
Πηγαίνετε να δείτε την παράσταση. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε.
