Η Φίλια, η Ερεσός και ο Μόλυβος στο ξενοδοχείο «Τσαμλίκ»
Ο Τούρκος ξενοδόχος Ugur Berk μιλάει στα Πολιτικά για την ιστορία του πρώτου ξενοδοχείου στο γειτονικό μας Αϊβαλί
«Όλα ξεκίνησαν από τον παππού μας που ήταν από τη Φίλια.Το 1923 με τις ανταλλαγές ήρθε με την οικογένειά του από το Αϊβαλί. Αργότερα γνώρισε τη γιαγιά μου που ήταν από τον Μόλυβο και αυτό το ξενοδοχείο ήταν το πρώτο τους σπίτι» μας ο φίλος ξενοδόχος Ugur Berk που μαζί με τον αδελφό του λειτουργούν την οικογενειακή επιχείρηση.
Συναντήσαμε τον Ugur στο ξενοδοχείο του με αφορμή τη διανομή του οδηγού των Πολιτικών στην τουρκική γλώσσα «Τα Μαργαριτάρια της Λέσβου» στο Αϊβαλί.
Το Camlic Hotel που ήταν και το πρώτο ξενοδοχείο στο Αϊβαλί, έχει από πίσω του μια μεγάλη ιστορία…
«Όταν πρωτοήρθε από τη Λέσβο στο Αϊβαλί ο παππούς μου ήταν 9 χρονών. Τον επόμενο χρόνο έχασε τον πατέρα του και έμεινε μόνος να φροντίζει την μητέρα του και πέντε αδερφές. Δούλεψε πολύ σε διάφορα μέρη φούρνους και αλλού για να τις φροντίσει. Ένα χρόνο μετά έχασε και μία από τις αδερφές του. Θυμάμαι ήταν το 1992, το θυμάμαι χαρακτηριστικά γιατί ήταν η χρονιά που έφευγα για το Πανεπιστήμιο, που μας έλεγε μια ιστορία από εκείνα τα χρόνια και έκλεγε. Στην Τουρκία έχουμε μια παροιμία που λέει ότι πρέπει να έχεις φυλάξει κάποια λεφτά ή να έχεις όσα χρήματα χρειάζονται για το σάβανό σου. «Ξέρεις ποιο είναι το νόημα αυτής της παροιμίας; » με ρώτησε. Και λέω ναι «να κάνεις οικονομίες, αποταμίευση ώστε να μην βρεθείς σε αυτή τη θέση». «Όχι» μου είπε…
Το νεκροσάβανο και η σκληρή ιστορία του παππού Μπεκίρς
«Κάτσε να σου πω… Όταν πέθανε η αδερφή μου ήμουν δέκα χρονών και δεν είχα λεφτά να αγοράσω το σάβανό της. Έτσι πήγα στο Τζαμί και είπα στον Ιμάμη ότι πρέπει να θάψουμε αύριο και μου είπε θα το αναλάβουμε εμείς». Την άλλη μέρα πήγε ξανά το Τζαμί και ο Ιμάμης τον πήρε μαζί του μαζί με δύο άλλους στο νεκροταφείο οι οποίοι ξέθαψαν τον πατέρα του πήραν το νεκροσαβανό του, σκέπασαν με αυτό την αδερφή του και την έθαψαν δίπλα του. Ήταν 11 χρονών όταν είχε αυτή την τραυματική εμπειρία. Υπήρχε πόλεμος, φτώχια αδιανόητη. Η ζωή του ξεκίνησε έτσι. Όμως δούλεψε σκληρά και αυτό το πέρασε σε όλες τις γενιές, στα παιδιά και στα εγγόνια του ώστε κανείς από την οικογένειά του να μην ξαναπάθει κάτι παρόμοιο.
Ο παππούς στα χαμάμ μπίζνες και το πρώτο ξενοδοχείο
«Κάποια στιγμή δούλευε σε ένα μπακάλικο. Όταν πέθανε ο ιδιοκτήτης που τον είχε σαν παραγιό του, του άφησε την επιχείρηση. Έτσι αργότερα βρέθηκε να έχει ένα δικό του σούπερ μάρκετ και να είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας δουλεύοντας με φιλότιμο και μεράκι. Την ίδια περίοδο το Αϊβαλί ήταν το μεγαλύτερο κέντρο εμπορίου για το λάδι. Έρχονταν από όλη την Τουρκία με τα άλογα να πάρουν λάδι. Ταξίδευαν μέχρι και μια εβδομάδα για να φτάσουν την περίοδο του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου. Εδώ οριζόταν και η τιμή του λαδιού για όλη την Τουρκία. Υπήρχαν λοιπόν αυτά τα πελώρια σιλό στο λιμάνι που είχαν λάδι το οποίο έφτανε με πλοία στην Ιταλία, στην Ισπανία και την Αμερική. Όλοι έρχονταν εδώ, άνθρωποι από την Κυβέρνηση και δεν είχαν που να μείνουν. . Δεν υπήρχε τίποτα, όλοι φιλοξενούνταν στα σπίτια των ανθρώπων. Ο παππούς μου λοιπόν ήταν ο πρώτος που δέχτηκε από την Κυβέρνηση την πρόταση να μπει στα χαμάμ μπίζνες όπως έλεγαν τότε τη δουλειά του ξενοδόχου που κανείς δεν την ήθελε! Δεν ήθελαν να πλένουν και να καθαρίζουν τα … άπλυτα των άλλων! Ήθελαν να είναι πλούσιοι! Τον παππού μου τον επέλεξαν γιατί ήταν από τη Μυτιλήνη και είχε άλλο αέρα, ευρωπαϊκό και ήξερε από δουλειές και ότι δεν ήταν ντροπή η δουλειά του ξενοδόχου! Αυτό λοιπόν το ξενοδοχείο ήταν από τα πρώτα ξενοδοχεία. Ο παππούς βέβαια έπρεπε να ρωτήσει τη γιαγιά μου πρώτα που θα αναλάμβανε ουσιαστικά τις δουλειές που αφορούσαν τη διαμονή και το νοικοκυριό και κυρίως το μαγείρεμα κλπ.
Τα CamlicHotel σήμερα!
«Έτσι αυτή τη στιγμή, εδώ σε αυτόν τον χώρο που έγινε αυτό το πρώτο ξενοδοχείο έχουν χτιστεί άλλα τέσσερα κτίρια και το Camilc 87 έχει 50 δωμάτια! Αυτή τη στιγμή έχουμε τρία ξενοδοχεία συνολικά και το ένα έχει 200 κλίνες, αυτό που βρίσκεται στην παραλία και άλλο ένα με 70 κλίνες. Για να τιμήσω την ιστορία του παππού μου και για την αγάπη που έχω στη Λέσβο έχω ονομάσει τις σουίτες μας με τις τοποθεσίες των αγαπημένων μου προορισμών!Τα δωμάτια άλλαξαν εντελώς στην τελευταία ανακαίνιση που κάναμε μετά τον covid. Έτσι έχουμε τη Φίλια, την Ερεσό και τον Μόλυβο! Όταν πηγαίνω στη Λέσβο αισθάνομαι σαν το σπίτι μου.
