Δυστυχώς άλλο ένα ζωάκι, ο μικρός Όλυ, ένα πανέμορφο σκυλάκι έχασε τη ζωή του χθες στην Ερεσό από δηλητήριο τοποθετημένο ως δόλωμα-φόλα για την προστασία προβάτων από αλεπούδες. Η Μαριάνθη Λιανού, μέσα στον πόνο που προκαλεί η απώλεια του “ζώου συντροφιάς” όπως τα λένε (αλλά για όλους όσοι έχουμε την τύχη να ζουμε μαζί τους ξέρουμε πως είναι “οικογένεια”), μοιράζεται κάποιες σκέψεις σχετικά με τις δολοφονίες αυτές που στο νησί είναι συχνό φαινόμενο γιατί συχνά παραμένουν και ατιμώρητες και κάνει μια πρόταση για την αντιμετώπισή τους. Να σημειώσουμε ότι στον Όλυ χορηγήθηκαν όλα τα φάρμακα, ακόμα και αδρεναλίνη από τον αγροτικό ιατρό, έγινε ΚΑΡΠΑ για πολύ ώρα, αλλά ο μικρός Ollie δεν τα κατάφερε.
“Ο Όλυμπός μας, ο μικρός μας Όλυ, δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Έφυγε η ζωούλα του μέσα από τα χέρια μας, το μουσούδι του γεμάτο αφρούς. Σε μισή ώρα μέσα έγινε το κακό αυτό από δόλωμα για αλεπού (μάλλον) τοποθετημένο μπροστά σε σπίτι γνωστού μας ανθρώπου. Πριν λίγο έγραψε σε αυτόν τον άνθρωπο η Τίνα για να τον ενημερώσει. Η τοποθεσία ένα δρομάκι τσιμεντένιο που γίνεται μονοπάτι μετά τα τελευταία σπίτια και καταλήγει κι από τις δυο εισόδους του σε δύο δρόμους πολυσύχναστους που διασταυρώνονται στην είσοδο των Δωματίων της Βένιας.
Στο Βουνάρ δηλαδή της περιοχής μας (Πασαλειμενος) βρέθηκε το δόλωμα, σ’ ενα δρομάκι απ’ όπου περνάγαμε όλο το καλοκαίρι και μέχρι προχθές για την πρωινή μας βόλτα και εκπαίδευση. Εμείς κι άλλοι άνθρωποι με τους σκύλους τους.
Πριν από αρκετές μέρες εμφανίστηκαν τρία κοπάδια πρόβατα σε τρία διαφορετικά χωράφια κατά μήκος αυτού του δρόμου που γινεται μονοπάτι. Στα δύο από αυτά τα χωράφια, τα κοντινότερα στον κεντρική άσφαλτο, καλλιεργείται τριφύλλι. Το τρίτο έχει λιόδεντρα.
Δεν πήγε το μυαλό μου αμέσως στη φόλα, δεν “κλίκαρα” αμέσως. Ίσως γιατί είναι τόσο όμορφο και ήρεμο το αγροτικό τοπίο, ίσως και γιατί “καιρό είχε ν’ ακουστεί” τέτοιο συμβάν.
Δεν θα αποκαλέσω τον εαυτό μου “παντελώς ηλίθια” που δεν μυρίστηκα τον κίνδυνο αμέσως αν και πιστεύω ότι θα έπρεπε να τον έχω μυριστεί… Και ν’ αλλάξω δρόμο, μονοπάτι και τρίστρατο!
Πολλά χωράφια στον κάμπο και στις βουνοπλαγιές, κοντά στο Γυαλό και γύρω από το πάνω Χωριό, θα φιλοξενούν σε λίγο, και για αρκετό διάστημα, κοπάδια προβάτων με τα δικά τους μωρά που θα γίνουν στόχος των αλεπούδων. Κανένα δρομάκι, χωματόδρομος ή μονοπάτι δεν θα είναι ασφαλές. Κανένα λουράκι ή σκυλίσιο φίμωτρο δεν θα προστατέψει ένα κατοικίδιο από παράνομα εισαγόμενα πανίσχυρα δηλητήρια που αρκεί να τα γλείψει ή να τα μυρίσει ένα ζώο για να πάει κακείν-κακώς.
Γνωρίζουμε, με βάσει όσα πληροφορηθήκαμε, σε ποιόν ανήκουν τα πρόβατα και τα χωράφια. Έχουμε δει τους ανθρώπους που φρόντιζουν τα συγκεκριμένα κοπάδια και το αγροτικό τους, αν είναι δικό τους φυσικά. Όμως καμία από αυτές τις πληροφορίες δεν αποτελεί απόδειξη ή μαρτυρία τοποθέτησης “δολώματος”.
Δεν θέλω να βρίσω κανέναν, συγκεκριμένα τον Τάδε ή τον Δείνα ή τον άγνωστο Χ κτηνοτρόφο και τους εργάτες τους. Καταλαβαίνω το πρόβλημα, κινδυνεύουν τα πρόβατά τους. Δε συμφωνώ όμως με τη λύση που εφαρμόζουν, τα δολώματα-φόλες για πολλούς και διάφορους λογους. Δεν επιθυμώ να κατασπαραζονται τ’ αρνάκια τους από τις αλεπούδες. Επιθυμώ όμως να μπορώ να προστατέψω τα δικά μου ζωάκια. Κι έτσι όπως έχουν τα πράγματα, με τα σούπερ δηλητήρια που θα είναι σε λίγο κρυμμένα παντού, ούτε εγώ ούτε και κανένας άλλος δεν θα μπορεί να περπατήσει στη φύση με τη βεβαιότητα ότι μπορεί να προστατέψει το ζώο του. Αντίθετα θα περπατάνε οι άνθρωποι αυτοί με τρόμο, θυμό και αντιπάθεια για όλο τον κλάδο της κτηνοτροφίας.
Θέλω να κάνω μία πρόταση, εδώ δημόσια, που ίσως να είναι και μια κάποια λύση. Έτσι κι αλλιώς, και παρά το γεγονός ότι τα δολώματα είναι παράνομα, τα δολώματα αυτά τοποθετούνται για να προστατεύουν τα πρόβατα. Ας βάζουν οι άνθρωποι που τα βάζουν κι ένα σημάδι αναγνωρίσιμο ότι εκεί έχει τοποθετηθεί κάτι επικίνδυνο. Έναν μαύρο σταυρό, μια κόκκινη βούλα, ένα πράσινο Χ, κάτι στην αρχή και το τέλος του δρόμου που έχουν τοποθετήσει, στο δέντρο ή στη γωνία του δρόμου. Ένα σημάδι, ένα μήνυμα που να λέει σε εμάς που δεν είμαστε βοσκοί ότι από εδώ, εκεί κι εκεί μην περάσεις. Για να πορευόμαστε, να ξέρουμε ποια δρομάκια και μέρη ν αποφεύγουμε αυτην την εποχή. Μη βάλετε υπογραφή, δώστε απλώς το σήμα, κι ενημερώστε μας πιο θα είναι…
ΥΓ Η πιο μεγάλη ειρωνεία είναι ότι ο σκύλος είναι κι ο καλύτερος φίλος του προβάτου… Γι αυτό υπάρχει και η εξης λέξη: Τσομπανόσκυλο!
