Ο Περικλής, ο πρόεδρος του ΦΟΜ, ο εκπρόσωπος της πολιτιστικής ζωής του τόπου, έφυγε χθες πλήρης ημερών, με έναν ήρεμο θάνατο και κάνοντας χιούμορ μέχρι την τελευταία του στιγμή.
Η συνεισφορά του στο ερασιτεχνικό θέατρο αλλά και στην λογοτεχνία και την ποίηση ήταν πολύτιμη.
Η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΑ στέλνει τα θερμά της συλλυπητήρια στους συγγενείς και οικείους του.
Ο Περικλής Μαυρογιάννης γεννήθηκε στη Μήθυμνα και είχε ακόμη επτά αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν χιώτικης καταγωγής ενώ η μητέρα του από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας. Ο ίδιος μεγάλωσε σε ένα θρήσκο περιβάλλον και βέβαια όνειρό του ήταν να ακολουθήσει σπουδές στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και να γίνει ιερέας, το οποίο και δεν κατάφερε τελικά. Αφού τελείωσε σχολείο στο τότε Παρθεναγωγείο, πήγε γυμνάσιο στην Εμπορική Σχολή, στη Μυτιλήνη. Αργότερα τελείωσε το Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο της Καλαμάτας και μετά Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Οι παραστάσεις του ως παιδί, ήταν πολλές στις προσφυγικές γειτονιές όπου μεγάλωσε. Η Χωράφα, το Παρθεναγωγείο και όλες οι τριγύρω περιοχές ήταν τα ερεθίσματα για την ευαίσθητη του ψυχή καθώς έτρεχε ως παιδί με το κοντό παντελονάκι του για να προλάβει τις παραστάσεις του Καραγκιόζη που έπαιζαν πλανόδιοι καλλιτέχνες. Από τα 17 του χρόνια εντάχθηκε στο δυναμικό διαφόρων πολιτιστικών συλλόγων της εποχής όπως το «Χριστιανικό Νεανικό Φως» του Αγίου Συμεών, το «Μπουρίνι» και τη «Χορωδία».
Ο Φιλοτεχνικός Όμιλος Μυτιλήνης, το γνωστό σε όλους ΦΟΜ, ήρθε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 για να καλύψει το κενό που πίστευε ο ίδιος ότι υπήρξε στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου. Γράμματα, τέχνες, εικαστικά και κυρίως θέατρο, ήταν ο χαρακτήρας του αρχικού ΦΟΜ που στεγάστηκε στην προκυμαία, στο διατηρητέο κτήριο του Γρηγόριου Ρουσέλλη. Εκεί για πρώτη φορά στα χρονικά του νησιού συνυπάρχουν θεατρικό στούντιο, σχολή ζωγραφικής καθώς και η αγαπημένη του βυζαντινή χορωδία. Αργότερα το ίδιο σκηνικό στήνεται στο κτήριο στην πάροδο της Κομνηνάκη με το πλήρες εξοπλισμένο θεατράκι του όπου πραγματοποιήθηκαν δεκάδες θεατρικών παραστάσεων και άλλων εκδηλώσεων.
Εκτός του Θεάτρου, ο Περικλής ήταν και λάτρης της λογοτεχνίας. Μια ζωή διάβαζε και έγραφε τα δικά του «παιδιά» όπως αποκαλούσε τα βιβλία του, τις ποιητικές συλλογές αλλά και τις περιποιημένες εκδόσεις του, που ήταν από τις πιο καλαίσθητες που κυκλοφορούσαν τόσο αισθητικά όσο και από άποψη περιεχομένου.
Ο Περικλής, αυτός ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ο φιλόσοφος του Θεάτρου και των τεχνών, της λυρικής σκέψης, δεν είναι πια εδώ. Ατενίζει τη δική του Σελάνα και τα λιτά ποιήματα του, που κατέγραψαν μια ρομαντική εποχή του νησιού…
