Η ανάρτηση της Εβίτας Κυριαζή στο φβ, με έκανε να αναρωτηθώ αν η πρωτότυπη ιδέα της θα μπορούσε να έχει εφαρμογή και στη Λέσβο. Ένα εγχείρημα δανεισμού ουσιαστικά, ενός εγκαταλελειμμένου ακινήτου, όπου ιδιώτες θα δέχονταν να κατοικήσουν μέσα σε αυτό και να το… σώσουν!
Θα υπήρχαν άνθρωποι που θα ήθελαν να προχωρήσουν σε μια τέτοια δράση; Θα υπήρχαν ιδιοκτήτες ιστορικών ακινήτων που θα έμπαιναν στη διαδικασία να «ανοίξουν» τα εγκαταλελειμμένα ακίνητα τους και να τους δώσουν ζωή; Αναφερόμενη στη Χίο η Εβίτα Κυριαζή χαρακτηρίζει την αγγελίας της ως μια αγγελία για λίγους και αναφέρει χαρακτηριστικά: «ΑΝΑΖΗΤΩ ιδιοκτήτη/ιδιοκτήτρια ακατοίκητης κατοικίας που ενδιαφέρεται για μη εγχρήματη συμφωνία κατοίκησης και συντήρησης.
Τι εννοώ: Μέσα στις δεκαετίες που πηγαινοέρχομαι στη Χίο, βλέπω με ανησυχία νεοκλασικίζοντα, εκλεκτικιστικά και άλλα κομψά σπίτια, χάρμα οφθαλμών, να μένουν κενά και αφρόντιστα, να μαραζώνουν, και μια ωραία πρωία να αγοράζονται όχι για την ομορφιά τους, αλλά για να κατεδαφιστούν και να χτιστεί κάτι νέο στη θέση τους. Πολλά, βέβαια, δεν φτάνουν ως την κακοτυχία της μη αναστρέψιμης εξαφάνισης: στέκουν όρθια μεν, σαν κενά κελύφη δε, υπομένοντας μια μοναχική μοίρα που σταδιακά σβήνει τις μνήμες τους και φθείρει την υπόστασή τους. Eντέλει αποσυνδέονται από όλη την κοινότητα, αφού παύουν να επιτελούν τον σκοπό για τον οποίο οικοδομήθηκαν: να στεγάζουν και να προστατεύουν τον άνθρωπο.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν Χιώτες της διασποράς (ή και όχι), που για δικούς τους λόγους δεν δύνανται ή δεν επιθυμούν να ιδιοκατοικήσουν, να αποχωριστούν (πώληση) ή να εκμεταλλευτούν (ενοίκιο) ένα σπίτι: είτε επειδή το κληρονόμησαν και τους είναι ανοίκειο είτε επειδή είναι ένα πατρικό που τους θυμίζει πράγματα που θέλουν να ξεχάσουν, είτε επειδή έχει στεγάσει αναμνήσεις τόσο όμορφες που πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτες είτε.. είτε… Δεκάδες λόγοι μπορεί να υπάρχουν, και σίγουρα δεν μπορώ να τους φανταστώ όλους. Αυτό που μπορώ να φανταστώ είναι πως αυτοί οι άνθρωποι θα ήθελαν, με κάποιον τρόπο, να εξασφαλιστεί η ευζωία του σπιτιού τους. Η αγγελία αυτή – ταυτόχρονα αγγελία ζήτησης και προσφοράς – απευθύνεται σε εκείνα ακριβώς τα άτομα τα οποία αναζητούν αυτό που προσφέρω.
ΠΡΟΣΦΕΡΩ, λοιπόν, ή μάλλον προσφέρΟΜΑΙ να σώσω ένα τέτοιο όμορφο σπίτι, που είναι άμεσα κατοικίσιμο και βρίσκεται σε ακτίνα μέχρι 8 χλμ. από τη χώρα, μένοντας σε αυτό, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα του, τα πάγια έξοδά του και τα έξοδα συντήρησης (ή ό,τι άλλο συμφωνηθεί αμοιβαία).
Όποιος/α έχει κάτι σχετικό να μου προτείνει, ας μου στείλει μήνυμα.
A house is a machine for living in» καταλήγει η κα Κυριαζή, βάζοντας και σε εμάς τα φυτίλια, προκειμένου αυτή η ιδέα να μπορέσει να γίνει τάση για όλα τα νησιά αλλά και τα αστικά κέντρα όπου τα κτήρια με την αίγλη αλλοτινών εποχών να μπορέσουν να αντέξουν στο χρόνο και να γίνουν και πάλι τα σήματα κατατεθέντα μιας νέας εποχής που σέβεται το παρελθόν της…
