Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες γνωριμίες του καλοκαιριού ήταν αυτή, με την οικογένεια Αναγνωστή.
Συνήθως προτιμώ να γνωρίζω τους ανθρώπους στη βάση τους. Εκεί όπου αισθάνονται άνετα κι όμορφα και έχουν την ελευθερία να ξεδιπλώσουν το «μέσα» τους πιο εύκολα από ότι σε μια ψυχρή καρέκλα γραφείου ή ακόμη χειρότερα, τηλεφωνικώς. Βέβαια η πρώτη μας γνωριμία με τον γνωστό ψυχίατρο Κο Δημήτρη Αναγνωστή, μπορεί να έγινε τηλεφωνικά και ακολούθησε μια σωρεία συνδιαλέξεων, υπήρχε όμως στο βάθος του μυαλού, η προσδοκία ότι θα βρεθούμε στην αγαπημένη μου Αγία Παρασκευή για να «ψυχαναλυθούμε» με τη βοήθεια άφθονου λεσβιακού ούζου. Άλλωστε, όταν βρήκαμε τα κοινά σημεία που μας συνδέουν, τον ρώτησα χιουμοριστικά και υποσυνείδητα ευθέως.
-Γιατρέ μου μπας και θέλω ψυχίατρο; Κι εκείνος γλυκύτατα μου απάντησε πως πρέπει να συνεχίζω να πίνω ούζα με τους φίλους μου. Αυτή είναι η θεραπεία για την περίπτωση μου!
Η επίσκεψη μου αυτό το ζεστό βράδυ του Αυγούστου στο χωριό ήταν κάτι παραπάνω από αρμένικη. Πήρα μαζί και τη μαμά καθώς υπήρχαν πολλά κοινά πεδία προς συζήτηση και αναφορές στη Γερμανία και τα Πανεπιστήμια που φοίτησαν.
Ο Δημήτρης και η Μάγδα Αναγνωστή, λάτρεις της τέχνης, το 2017 δώρισαν 250 έργα από την προσωπική τους συλλογή, πίνακες, γλυπτά, σκίτσα , 200ων περίπου καλλιτεχνών, μία συλλογή αντιπροσωπευτική των τεχνών του 20ου αιώνα , με την προϋπόθεση να λειτουργήσει στην γενέτειρά τους Αγία Παρασκευή η Πινακοθήκη που φέρει το όνομα του Χριστόφα Αναγνωστή, που διετέλεσε πρόεδρος του χωριού επί 4 τετραετίες και άφησε μεγάλο έργο στον τόπο.
Εδώ και αρκετό διάστημα με ανοιχτές επιστολές προς τον Δήμο Δυτικής Λέσβου περιμένουν μια απάντηση για τη λειτουργία της Πινακοθήκης, ένα θέμα που λιμνάζει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) καθώς το κτίριο είναι και έρμαιο και των καιρικών συνθηκών, εδώ και 5 χρόνια!
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η γλυκιά τους κόρη, ζαχαροπλάστισσα Καλλιόπη, η οποία ζώντας στην Αγγλία, αγάπησε τον βρετανικό θεσμό του afternoon tea και εξειδικεύτηκε σε αυτό. Μέσα από την αδυναμία της στο vintage και ειδικότερα στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, αλλά και τις παιδικές αναμνήσεις της από τα Κυριακάτικα tea parties της γιαγιάς της και τα κομψά πορσελάνινα σερβίτσια της οικογένειάς, γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία του Tearoom της Madame Gâteaux στο Χαλάνδρι.
Μια οικογένεια με τόσα ενδιαφέροντα τα οποία για να ξετυλιχτούν θα πρέπει σίγουρα να πιούμε ακόμη, πολλά- πολλά ούζα…
