“Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για να κρατήσεις ζωντανό ένα εργαστήρι Κεραμικής 200 ετών. Υπάρχει η αφοσίωση και η αγάπη για αυτό που κάνεις. Υπάρχει η υπομονή και η επιμονή. Ο πηλος σαν υλικό θέλει κατανόηση και χάδια. Αν βιαστείς θα φας τα μούτρα σου. Υπάρχει το θάρρος να κάνεις νέα βήματα, με σεβασμό στην ιστορία αλλά και διάθεση για νέες τεχνικές, υλικά και φόρμες. Ένα παράξενο roller coaster με απογοητευσεις αλλά και με πολλές νίκες! Με όραμα, και λιγο χιούμορ…”
Γράφει η Ελπίδα Κουρτζή στον τοίχο της και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε περισσότερο!
Εδώ και διακόσια χρόνια από την ίδρυση του το 1820 στην Αγιάσο της Λέσβου έως σήμερα, το εργαστήρι Κουρτζή αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά εργαστήρια αγγειοπλαστικής με πανελλήνια αλλά και διεθνή εμβέλεια.
Συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, το 2012 η Ελπίδα Κουρτζή, που εκπροσωπεί την έκτη στη σειρά γενιά, αποφάσισε να δώσει νέα πνοή στο εργαστήρι των Κουρτζήδων και να ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη του πηλού. Κινητήρια δύναμή της η αγάπη της στην κεραμική τέχνη και η αίσθηση της ευθύνης για τη διαφύλαξη της παραδοσιακής αυτής γνώσης. Σήμερα το εργαστήρι έχει μεταφερθεί από την Αγιάσο στους Πύργους Θερμής, στο πατρικό σπίτι της Ελπίδας.
Έχοντας λάβει την εμπειρική γνώση από τον παππού της Νίκο και τον πατέρα της Ηλία Κουρτζή ακολουθεί την οικογενειακή τεχνοτροπία εξελίσσοντάς την με νέα σχήματα και σχέδια προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις της αγοράς σήμερα. Ιδιαίτερη αγάπη δείχνει για το κεραμικό κόσμημα, με το οποίο ασχολούνταν και ο παππούς της, εμπλουτίζοντας τα παλιά σχήματα και σχέδια με νέα, με αποτέλεσμα να χαράσσει μια νέα πορεία στην παράδοση της οικογένειας. Χρησιμοποιώντας για τη δημιουργία πολλών από αυτά ως πρώτη ύλη τον κόκκινο πηλό Αγιάσου, η Ελπίδα Κουρτζή δημιουργεί πρωτότυπα κεραμικά κοσμήματα, διακοσμημένα με τα παραδοσιακά μοτίβα του εργαστηρίου των Κουρτζήδων, όπως είναι οι μαργαρίτες και ταλ ουλούδια. Κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και δεν επαναλαμβάνεται.
Η Ελπίδα εξακολουθεί να εφαρμόζει για τα κοσμήματά της την οικογενειακή μέθοδο αναγωγικής όπτησης του πηλού, δημιουργώντας τα περίφημα μαύρα κεραμικά. Πρόκειται για μέθοδο ψησίματος, πρωτοπόρα για την εποχή που επινοήθηκε από τον Νίκο Κουρτζή το 1930, με την οποία τα κεραμικά από τον κόκκινο αγιασώτικο πηλό αποκτούν μαύρο χρώμα.Το αποτέλεσμα αυτό επιτυγχάνεται με ψήσιμο σε ειδικό κλίβανο όπου υπάρχει περίσσια καύσιμη ύλη αλλά ελάχιστο οξυγόνο. Εκτός όμως από τα κοσμήματα, η Ελπίδα Κουρτζή συνεχίζει την κατασκευή των παραδοσιακών σχημάτων και μοτίβων του οικογενειακού εργαστηρίου, όπως είναι τα εφυαλώμένα πτηνόμορφα και ζωόμορφα αγγεία, κούπες, διακοσμητικά πιάτα, κανάτες και κανατάκια με τα χαρακτηριστικά διακοσμητικά φυτικά μοτίβα των Κουρτζήδων.
