Η κυνική ομολογία αξιωματούχου των υπηρεσιών ασφαλείας της Γερμανίας, ότι οι αρχές ενθάρρυναν φανατικούς Ισλαμιστές να μεταναστεύσουν και να πολεμήσουν στη Συρία και στο Αφγανιστάν δεν θα πρέπει να σοκάρει κανέναν.
Ο Λούντβιχ Σιεργκχόφερ, επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της βαυαρικής αστυνομίας, δήλωσε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι οι αρχές με το σκεπτικό ότι «προστατεύουν τον πληθυσμό» της Γερμανίας από τον κίνδυνο της εγχώριας τρομοκρατίας ενθάρρυναν συστηματικά από το 2009 έως το τέλος του 2013 την αναχώρηση φανατικών ισλαμιστών από το γερμανικό έδαφος, με προορισμό τη Συρία και το Αφγανιστάν.
Η γερμανική αντιπολίτευση κατήγγειλε ότι «αυτό ισοδυναμεί με εξαγωγή τρομοκρατίας», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά η Ιρένε Μίχαλιτς, του κόμματος των Πρασίνων.
Πρακτικά αυτό που έκανε η Γερμανία ήταν να βοηθάει όσους θεωρούσε εν δυνάμει επικίνδυνους για την εσωτερική ασφάλεια για να φύγουν από το γερμανικό έδαφος. Το που θα πήγαιναν και το τι θα έκαναν, ούτως ή άλλως ήταν αδιάφορο για τις γερμανικές αρχές. Τους αρκούσε να είναι μακριά από τη Γερμανία. Το αποτέλεσμα είναι η συγκρότηση του Ισλαμικού Κράτους, που βεβαίως δεν δημιουργήθηκε μόνο με την έμμεση βοήθεια της Γερμανίας, αλλά και πολλών άλλων δυτικών και αραβικών κυβερνήσεων, είτε στο όνομα των μεθοδεύσεων για την ανατροπή του Σύρου προέδρου, Άσαντ, είτε στο πλαίσιο ενός πολυδαίδαλου παιχνιδιού μυστικών υπηρεσιών για την δημιουργία σφαιρών επιρροής στο ρευστό σκηνικό της Μέσης Ανατολής.
Μας ενδιαφέρει, ως Ελλάδα, αυτό το «παιχνίδι». Προφανώς ναι. Για πολλούς λόγους. Κατ΄ αρχήν διότι μία από τις οδούς διέλευσης των υποψηφίων μαχητών του ιερού πολέμου από την Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή είναι η Ελλάδα. Επιπλέον, διότι άμεση συνέπεια της γιγάντωσης του Ισλαμικού Κράτους είναι η ραγδαία αύξηση του προσφυγικού ρεύματος από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη, με μία από τις κύριες πύλες εισόδου να είναι η χώρα μας. Αλλά κυρίως, διότι επιτέλους πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι «εταίροι» και «σύμμαχοι» έχουν δική τους ατζέντα και ουδόλως ασχολούνται με τα προβλήματα που ενδεχομένως προκαλούν στις υπόλοιπες χώρες κάθε φορά που κάνουν τους δικούς τους σχεδιασμούς. Αυτή η διαπίστωση επιδέχεται αρκετές αναγνώσεις. Διότι η ατζέντα που έχει η Γερμανία (και τελικά η οποιαδήποτε άλλη ισχυρή χώρα στη Δύση) σπανίως ταυτίζεται με τις δημοσίως διακηρυγμένες κοινές πολιτικές είτε στο πλαίσιο της ΕΕ, είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα έχει συρθεί πολλές φορές σε λανθασμένες πολιτικές, στο όνομα της συμμόρφωσης στις επιταγές των εταίρων και των συμμάχων. Πολιτικές που έχουν αποδειχτεί ορισμένες φορές τραγικές. Αλλά οι πολιτικοί ηγέτες τις υπερασπίζονται με πάθος, στο όνομα της πολιτικής ορθοδοξίας. Προφανώς είναι ηγέτες που θέτουν το «συμμαχικό» ή «εταιρικό» συμφέρον υπεράνω του εθνικού συμφέροντος. Εκτός κι αν δεν γνωρίζουν ποια είναι ακριβώς η έννοια του εθνικού συμφέροντος.
Για να αντιληφθούμε το παιχνίδι που έχει κάνει η Γερμανία: Σύμφωνα με την παραδοχή του επικεφαλής της βαυαρικής αντιτρομοκρατίας, η τακτική «εξαγωγής» ισλαμιστών άλλαξε από την αρχή του 2014, όταν οι γερμανικές αρχές συνειδητοποίησαν ότι έτσι ενισχύουν το Ισλαμικό Κράτος (άρα και οργανώσεις που έχουν κοινό ιδεολογικό παρονομαστή, όπως η Αλ Κάιντα). Τις τελευταίες εβδομάδες η Γερμανία άρχισε να εξοπλίζει τους Κούρδους Πεσμεργκά και να εκπαιδεύει στελέχη τους, στο πλαίσιο των προσπαθειών της δύσης για τη δημιουργία «αναχώματος» στην επέλαση των τζιχαντιστών. Αν ανατρέξουμε στην ειδησεογραφία της προηγούμενης δεκαετίας, θα διαπιστώσουμε με πόση ευκολία οι γερμανικές αρχές συνελάμβαναν Κούρδους και έθεταν εκτός νόμου τις οργανώσεις τους, στις οποίες κολλούσαν με ευκολία την ετικέτα της «τρομοκρατίας». Βεβαίως τότε η Γερμανία ήθελε να χαϊδεύει τους Τούρκους, που είχαν το πρόβλημα του ΡΚΚ. Σήμερα οι Κούρδοι είναι χρήσιμοι. Επιπλέον η Γερμανία, η πλέον υγιής οικονομία στην Ευρώπη, όπως θέλει να λέει η ίδια, φρόντισε να μην δεσμευθεί στις στρατιωτικές επιχειρήσεις Αμερικανών-Βρετανών-Γάλλων-Δανών κατά του Ισλαμικού Κράτους. Κοστίζουν πολύ και δεν έχουν άμεσα αποτελέσματα. Έφτασε μάλιστα ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, Φρανκ-βάλτερ Στάινμάγερ, να χαρακτηρίσει «επιφανειακή» την κριτική που ασκείται στο Βερολίνο για την σχεδόν μηδενική συμβολή του στον διεθνή συνασπισμό κατά των τζιχαντιστών.
Κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα να κάνουν ταμείο όσοι συμμετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, ή υφίστανται τις συνέπειες αυτών των πολιτικών, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά τότε οι Γερμανοί θα επικαλούνται την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας με στόχο την … ανάπτυξη, την οποία, όμως –όπως μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε – υπονομεύουν οι ίδιοι δημιουργώντας «κράτη-τρομοκράτες» (όπως το Ισλαμικό Κράτος) ή κράτη-κέντρα υποδοχής προσφύγων, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, οι Γερμανοί δεν έχουν κόστος. Τα κόστη αφορούν όλους τους υπόλοιπους.
