Φωτογραφίες: Στρατής Τινέλλης- Studio Panos
Την περασμένη Παρασκευή βρέθηκα, κάπως τυχαία ομολογώ, σε μια βραδιά Lindy Hop στη Μυτιλήνη, σε μια πόλη που διαρκώς μας εκπλήσσει με τη δυναμική της. Χωρίς να καταλάβω το πώς και το γιατί, σε λίγα λεπτά ήμουν περιστοιχισμένη από ένα πλήθος αγοριών και κοριτσιών όλων των ηλικιών, που χορεύαν με πάθος δυο-δυο, solo ή ομαδικά σε swing, jazz και rock n roll ρυθμούς! Έμεινα αρκετή ώρα να χαζεύω τις vintage λεπτομέρειες των ρούχων, τη μουσικότητα της κίνησης, τις ανεπιτήδευτες εκφράσεις στα φωτισμένα και κάθιδρα πρόσωπα των χορευτών και των χορευτριών. Τα πόδια μου, άρχισαν δειλά- δειλά να κινούνται και κάποιος πολύ σύντομα άπλωσε το χέρι προς το μέρος μου! «Αυτό είναι το Boogie–Woogie!», μου είπε ξαφνιάζοντάς με και τότε σιγουρεύτηκε ότι έχω πολλά ακόμη να μάθω γι’ αυτή τη νέα χορευτική «μανία» που καταλαμβάνει το νησί! Τις απορίες μου για τη νεοσύστατη αυτή ομάδα των Μυτιληνιών Lindy hoppers, ονόματι Salted Fishtails, που συναντιέται τακτικά για τα μαθήματα της στον φιλόξενο χώρο του «Tango Lesvos» αλλά και σε διάφορα προγραμματισμένα events στην πόλη, μου έλυσε ο δάσκαλος χορού Τάσος Ανδριανάκος στην όμορφη και χαλαρή συζήτηση που ακολουθεί.
Ο Τάσος που κατάγεται από το νησί, έχει έρθει φουριόζιος από την Αθήνα, όπου έχει ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, με ένα στόχο: Να δημιουργήσει, όπως μου εξηγεί, την πρώτη κοινότητα Lindy Hop στη Λέσβο!
Αφορμή, όπως μας λέει, για τη γνωριμία του με το Lindy Hop ήταν τα ακούσματά του και η ενασχόλησή του πρωτίστως με την μουσική.
«Έρχομαι στο νησί σχεδόν όλα τα καλοκαίρια και το αγαπώ πολύ. Αυτή τη φορά ήρθα μόνιμα πια και έφερα μαζί μου κάτι που αγαπώ πολύ. Με το Lindy Hop ασχολούμαι φανατικά από το 2015. Αρχικά θέλοντας να καλύψω ένα δημιουργικό «κενό» που γεννήθηκε όταν σταμάτησα να παίζω εντατικά μπάσο και λόγω των ακουσμάτων μου που πάντοτε ήταν ανάμεσα στο rock n roll, το swing, τη jazz. Κάποια στιγμή τυχαία βρέθηκα στο» Βlue Fox» της Ασκληπιού, όπου ανακάλυψα ότι αυτή η μουσική που μου αρέσει, χορεύεται κιόλας! Έτσι γράφτηκα σε μια σχολή στην Αθήνα στο Κουκάκι στους Jump ‘n’ Jive όπου διδάσκει η Έλενα Ευαγγελία. Ως μαθητής αρχικά λάμβανα μέρος σε διάφορα events και σε performances που κάναμε σε ξενοδοχεία, σε μαγαζιά, σε φεστιβάλ και έτσι σταδιακά εξελίχθηκα κι εγώ ως χορευτής αποκτώντας την τεχνική και την εμπειρία που εδώ και κάποια χρόνια μου έδωσε τη δυνατότητα να διδάσκω. Ωστόσο το μεγαλύτερο σχολείο είναι οι διαγωνισμοί χορού».
Αν και για τους περισσότερους αποτελεί ίσως ανάμνηση της παιδικής μας ηλικίας, ο διαγωνισμός χορού στον χώρο αυτό είναι το γεγονός που ουσιαστικά σε «ωριμάζει» ως χορευτή: Όπως λέει ο Τάσος Ανδριανάκος, για τους χορευτές του Boogie Woogie και του Lindy Hop οι διαγωνισμοί αποτελούν το μεγαλύτερο κίνητρο αυτοβελτίωσης.
«Αυτό το χορευτικό στυλ έχει ένα σπορ διαγωνιστικό κομμάτι, έχει έναν ευγενή ανταγωνισμό που σε εμένα βοήθησε πολύ στο να εξελιχθώ καθώς πέρα από την αγάπη που έχω για το χορό, μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο να γίνω καλύτερος. Και να γίνω καλύτερος όχι μόνο για μένα αλλά και για το ζευγάρι μου. Γιατί η προετοιμασία που κάνεις με το ζευγάρι σου είναι μια διαδικασία πολύ όμορφη. Έτσι άρχισα να πηγαίνω σε διαγωνισμούς να παίρνω κάποια μετάλλια και τότε ακριβώς μου έγινε και η πρόταση να ξεκινήσω τη διδασκαλία».
Αυτό που ώθησε ωστόσο τον Τάσο να αφήσει την Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα στο νησί είναι το γεγονός ότι αναγνώρισε ότι υπάρχει το έδαφος πάνω στο οποίο θα μπορούσε να χτιστεί «μια χορευτική κοινότητα».
Από την Αθήνα στη Μυτιλήνη έχει βρεθεί στο παρελθόν ως guest για σεμινάρια και κάποια event: Σε ένα από αυτά τα swing party που κάναμε μετά γνώρισα την Κλαίρη που είναι ένα από τα άτομα που τρέχουν και το Tango Lesvos έναν πάρα πολύ προσεγμένο χώρο που μου άρεσε από την αρχή. Προσωπικός μου στόχος και ο λόγος που έχω έρθει εδώ είναι γιατί θέλω να φτιάξω ένα Community. Κάτι που είναι πολύ συνηθισμένο γι’ αυτό το χορό γενικότερα. Οι κοινότητες αυτές ξεκίνησαν πριν από 15 χρόνια στην Αθήνα και την τελευταία δεκαετία έχουν δημιουργηθεί αντίστοιχα σε πάρα πολλές επαρχίες, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στην Κρήτη και αλλού. Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα που σου προκαλεί η ένταξη σε μια χορευτική ομάδα που κινείται και δρα. Επιπλέον μέσω του χορού αναπτύσσονται κοινωνικά skills, η κίνηση βοηθάει και γυμνάζει το σώμα. Επίσης, λόγω του ότι είναι ρυθμικός χορός, έχει μέτρημα και βοηθάει στη βελτίωση της νοητικής λειτουργίας, έχει καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργικότητα και σίγουρα σε βοηθάει πάρα πολύ να ξεφεύγεις ψυχολογικά!»
Τι είναι όμως το Lindy Hop;
«Xρησιμοποιούμε τον όρο Lindy Hop για να αναφερθούμε στο χορό σε swinging jazz ρυθμούς και τον όρο Boogie Woogie για τη μουσική που χορεύεται με το rock and roll! Θα ήθελα οι άνθρωποι στο νησί να εξοικειωθούν με αυτή την ορολογία αλλά και με τη μουσική. Είναι σημαντικό, το λέω και στα παιδιά που έρχονται να διδάξω, να ακούνε μουσική στο σπίτι τους, γιατί θα τους βοηθήσει πάνω στο χορό. Βλέποντας πόσο με βοήθησε να ξέρω μουσική και να μετράω πάνω σε αυτή, θεωρώ σημαντικό να …σου αρέσει κάπως αυτή η μουσική».
Το Lindy Hop (ή Lindy) που περιλαμβάνει βήματα δανεισμένα από το Charleston και το Tap θεωρείται ένα πολιτιστικό φαινόμενο που έσπασε το φυλετικό φράγμα όταν ο διαχωρισμός ήταν ακόμα ο κανόνας στην Αμερική. Την ονομασία του πήρε από τον Τσαρλς Λίντμπεργκ, ο οποίος πραγματοποίησε την πρώτη σόλο πτήση από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι. Οι τίτλοι στα πρωτοσέλιδα της εποχής έγραφαν “Lindy hops the Atlantic” και ο θρύλος λέει ότι ονόμασαν τον τρελό αυτό, πηδηχτό χορό, ως “Lindy Hop”, με αφορμή την επικαιρότητα της εποχής.
«Οι ρίζες του χορού πάνε πίσω στη δεκαετία του 20 και του 30 στην Νέα Υόρκη, κυρίως στο Χάρλεμ από τις κοινότητες των Αφροαμερικανών», εξηγεί ο Τάσος.
Ο φυλετικός διαχωρισμός μεταξύ λευκών και μαύρων και η νομοθεσία του Jim Crow που απέκλειε τους μαύρους από μαγαζιά που έτρωγαν και διασκέδαζαν οι λευκοί, (περιορισμοί οι οποίοι ίσχυαν ως τις αρχές της δεκαετίας του 60) είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια αυθεντική κουλτούρα διασκέδασης. «Τότε κάποιες ομάδες, σε μαγαζιά που έπαιζαν τζαζ και μπλουζ άρχισαν να χορεύουν πάνω στη λογική της κλακέτας (tap) που ήταν πολύ διάσημος χορός αλλά και του τσάρλεστον και έτσι γεννήθηκε το Lindy Hop. Πρόκειται λοιπόν για χορό που γεννήθηκε και εξελίχθηκε από τις κοινότητες των αφροαμερικανών που παρότι αποκλεισμένοι σε δικά τους μαγαζιά ήταν οι ίδιοι ανεκτικοί προς τους λευκούς. Έτσι ο χορός διαδόθηκε. Και αυτό είναι που αγαπώ ιδιαιτέρως σε αυτό το χορό, είναι ακριβώς επειδή έχει στοιχεία από την αφρομερικάνικη κουλτούρα, είναι ένας χορός γειωμένος, ένας χορός με γερά πατήματα και μια τάση προς τη γη. Έχει να δυναμισμό και κάτι που με εκφράζει απόλυτα. Δεν θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου να χορεύει με το ίδιο πάθος κάποιο άλλο είδος χορού».
Το στυλιστικό κομμάτι και η αίσθηση της κοινότητας
«Το αισθητικό κομμάτι έχει πολύ μεγάλη σημασία για δύο κυρίως λόγους.Αρχικά συμβάλλει στη γενικότερη ατμόσφαιρα. Δεν είναι πανάκεια, προφανώς κάποιος που είναι ντυμένος με vintage ρούχα δεν είναι και καλύτερος χορευτής ενώ μπορείς φυσικά να χορέψεις και με τα κανονικά σου ρούχα. Ωστόσο είναι ωραίο, προσδίδει στην ατμόσφαιρα μια συγκεκριμένη αισθητική που μετατρέπεται σε θετική ενέργεια. Όμως αυτό που είναι το σημαντικότερο στην κοινή αυτή στυλιστική αντίληψη, είναι η αίσθηση της Κοινότητας που δημιουργεί, που όπως είπα είναι στοιχείο σημαντικό για τον τρόπο που βλέπω τον χορό για τον τρόπο που βλέπω τη διδασκαλία μου η οποία θα ήθελα να έχει και μια συνέχεια και να αφήσει «κάτι», στην πόλη. Άλλωστε η ίδια η μουσική έχει την τάση να δημιουργεί μία κοινότητα, μια όμορφη φιλική κοινότητα,. Υπάρχει λοιπόν μία τάση των ανθρώπων να δηλώνουμε το κοινό μας γούστο με τα μέλη της κοινότητας μας. Είναι ένα έξτρα στοιχείο που μας δένει μεταξύ μας».
Τα μαθήματα στη Μυτιλήνη
Τα μαθήματα είναι χωρισμένα σε δύο είδη: Το ένα χορεύεται σε ζευγάρια και το άλλο solo. Γιατί η τζαζ δεν είναι χορός μόνο για ζευγάρια αλλά και για ανθρώπους που χορεύουν μόνοι τους. Είναι σαν να χορεύεις κλακέτες χωρίς να κάνεις τα ηχητικά ρυθμικά patterns. Eκεί μαθαίνουμε να αυτοσχεδιάζουμε κιόλας. Στα πάρτυ οι χορευτές του solo jazz ενωνόμαστε και χορεύουμε ομαδικά και είναι πραγματικά μια ιδιαίτερη στιγμή!
Για το τέλος ρώτησα τον Τάσο τι θα έλεγε σε έναν άνθρωπο που θέλει να κάνει τα πρώτα του βήματα στο Lindy Hop και έχει ενδοιασμούς:
Σε έναν άνθρωπο που δεν έχει χορέψει ποτέ και ντρέπεται ή φοβάται θα πω πως ο χορός αυτός από τη στιγμή που μετεξελίχθηκε τη δεκαετία του 60 και του 70, στις Δυτικές κοινωνίες είναι πλέον προσιτός σε όλους είτε είσαι 5 είτε είσαι 15 είτε 75. Προφανώς αυτό που έχει σημασία είναι το που θες εσύ να φτάσεις και φυσικά εκεί αλλάζει ο βαθμός δυσκολίας. Να πω επίσης ότι τα ακροβατικά δεν είναι κάτι αναγκαστικό και οι φιγούρες αυτές που έχουμε στο νου μας δεν γίνονται σε κάθε πάρτι. Έτσι παρότι δεν είναι στην κουλτούρα μας το συγκεκριμένο είδος, ωστόσο έχει έρθει αρκετός κόσμος να δοκιμάσει. Μάλιστα, ο κόσμος έχει δείξει θετικότερη ανταπόκριση από αυτό που περίμενα».
Τετάρτες 19:15-20:15 Solo Jazz, 20:30-21:30 Boogie Woogie/Lindy Hop
Παρασκευές 19:00-20:00 Boogie Woogie/ Lindy Hop
Τηλ. 6948723712
Facebook: Salted Fishtails Lesvos Swing’n’Roll Dance Team
Insta: salted_fishtails
