Μετά από 30 ολόκληρα χρόνια το γνωστό σε όλους «Παραμύθι» της γεύσης , του Στέλιου, της Μαρίας και της γλυκιάς κυρα- Λένης που ήταν πάντα πίσω από τον πάγκο ανακατεύοντας με τις κουτάλες της, έκλεισε.
Η ιστορία του, ξεκίνησε στο χώρο της πρώην Ουτοπίας πριν από 30 ολόκληρα χρόνια, ύστερα πήγε στο Γαιδαρανήφορα, κατόπιν στη Χαραμίδα για καλοκαιρινές σαιζόν και κατέληξε στο Φανάρι τα τελευταία δέκα χρόνια όπου πριν μερικές ημέρες αποφάσισαν οι ιδιοκτήτες τους λόγω των συνθηκών να κλείσουν τον κύκλο του.
Παρόλα αυτά αναλλοίωτα στο χρόνο θα μείνουν κάποια από τα πιάτα που η μαστόρισα κυρα Λένη έκανε με το μοναδικό της μεράκι και με συνταγές που είχε υιοθετήσει αλλά και διδαχτεί από μαγείρισες παλαιάς κοπής .
Τα μπιφτέκια της ψημένα πάνω σε φύλλα λεμονιάς όσες φορές και να προσπάθησα να τα μιμηθώ ακόμη και αν επέλεγα δυο είδη κιμά, και βάζοντας τη φρον τίδα που η ίδια μου έλεγε πως όφειλα να κάνω σε κάθε μαγειρική προσπάθεια, δεν ήταν ποτέ τα ίδια.
Τα ντολμαδάκια, οι λαχανοντολμάδες η πηχτή ψαρόσουπα με τα χεράκια της Μαρίας (Σιγριανή συνταγή),τα τραγανά τουρσιά από διάφορα λαχανικά , οι ψαρομεζέδες και η πατατοσαλάτα που ποτέ δεν έλειπε από σχεδόν κανένα τραπέζι, αφήνουν το στίγμα τους σε ένα χώρο που εξαιτίας τόσο των μνημονίων, όσο και της πανδημίας χτυπήθηκε όσο κανένας άλλος…
Να θυμηθούμε ότι από κει πέρασαν διάσημοι και άσημοι ,επώνυμοι και ανώνυμοι που εκτός του ότι γεύτηκαν τις παραδοσιακές μας γεύσεις που χαρακτηρίζουν το νησί ,έγιναν και φιλαράκια με το Στέλιο που πάντα είχε να τους πει ένα ανέκδοτο για να τους ….ανοίξει την όρεξη.
«Οι ίδιοι άνθρωποι σε διαφορετικά πόστα ανακάτευαν με προσήλωση , μυστικά χρόνων με τα ίδια υλικά, με το ίδιο κέφι και τάισαν χιλιάδες στόματα αφήνοντας την απόλαυση στον ουρανίσκο τους »
Η Μαρία απ την άλλη μεριά «ζυμώθηκε» μέσα στο «Χρυσό κλειδί» στο οικογενειακό εστιατόριο στο Σίγρι με την κα Νίκη να τις μαθαίνει στωικά όλες τις προσφυγικές συνταγές της για τα αξεπέραστα μαγειρευτά και λαδερά της.
Τα καλοκαίρια μου σαν παιδί επέλαγα σχεδόν πάντα το παστίστιο ενώ αυτό που έμαθα να τρώω από τα χεράκια της κας Νίκης και αργότερα από της Μαρίας ήταν το νόστιμο μπριάμ, και τις τραγανές μπάμιες. Οι συνταγές αυτές ακολούθησαν τη Μαρία και στο «Παραμύθι» τα επόμενα χρόνια της ζωής της .
Οι ίδιοι άνθρωποι σε διαφορετικά πόστα ανακάτευαν με προσήλωση , μυστικά χρόνων με τα ίδια υλικά,με το ίδιο κέφι και τάισαν χιλιάδες στόματα αφήνοντας την απόλαυση στον ουρανίσκο τους .
Η ιστορία παραμένει ανεξίτηλη και θα θυμόμαστε πάντα τις μπουκιές απόλαυσης της κυρα Λένης ,της Μαρίας σε μια συνέχεια της κα Νίκης και τα αστεία του Στέλιου που μας έκανε να βλέπουμε το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο!
Ισως η ιστορία με δικαιώσει και καταφέρω να ξαναζήσω στιγμές με τη θέα και τους μεζέδες στο κρεμασμένο μπαλκονάκι στο «Χρυσό κλειδί» σαν μια επιστροφή στο παρελθόν με τη σφραγίδα του μέλλοντος…
«Να θυμηθούμε ότι από κει πέρασαν διάσημοι και άσημοι ,επώνυμοι και ανώνυμοι που εκτός του ότι γεύτηκαν τις παραδοσιακές μας γεύσεις που χαρακτηρίζουν το νησί ,έγιναν και φιλαράκια με το Στέλιο που πάντα είχε να τους πει ένα ανέκδοτο για να τους … ανοίξει την όρεξη»
