Λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, αφού ακούστηκαν τα αποτελέσματα των exit polls άλλα και των πρώτων εκλογικών τμημάτων ξεκίνησε και η διαδικασία, που ακολουθεί τις εκλογές: η “ανάγνωση” των αποτελεσμάτων, η οποία γίνεται όπως πάντα από την οπτική γωνία του κάθε κόμματος. Η μεν ΝΔ προσπαθεί να περάσει το “δεν κερδίσαμε” (σ.σ. αργότερα βέβαια άλλαξε σε “εμείς χάσαμε, δεν κέρδισαν οι άλλοι”) και ο δε ΣΥΡΙΖΑ το “είμαστε οι νικητές, ο λαός ‘απαίτησε’ εθνικές κάλπες”. Πέρα από την ανάγνωση, που κάνουν όμως τα επικοινωνιακά επιτελεία του κάθε συμμετέχοντα στις εκλογές, υπάρχουν και κάποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά αυτής της εκλογικής αναμέτρησης και ένα αδιαμφισβήτητο, κατ’ εμέ, γεγονός: πως παρά το ότι λέει ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Βενιζέλος και οι άλλοι στην πραγματικότητα χθες βράδυ χάσαμε όλοι. Και το ανησυχητικό είναι πως ελάχιστοι το αντιλαμβάνονται.
Ας πάρουμε συνοπτικά τα χαρακτηριστικά αυτών των εκλογών…
Όταν το ΠαΣοΚ παρουσιάστηκε ως Ελιά
Παρουσιάστηκε ως μια συμμαχία πολιτικών δυνάμεων, που εντάσσονται στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη, στην κεντροαριστερά, ή όπως θέλετε πείτε το. Η αλήθεια όμως είναι πως η Ελιά ήταν τελικά το ΠαΣοΚ με άλλο όνομα. Είναι χαρακτηριστικό το προεκλογικό σποτ της Ελιάς, όπου μια κοπέλα έλεγε “Ψηφίζω ΠαΣοΚ, Ψηφίζω Ελιά”, σαν να ήθελαν να σιγουρευτούν πως ο παραδοσιακός ψηφοφόρος του ΠαΣοΚ δεν θα μπερδευτεί. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό, πως ο Πρόεδρος του ΠαΣοΚ θεωρούσε πως επιτυχία ή αποτυχία της Ελιάς, σήμαινε επιτυχία ή αποτυχία του κόμματος του, σε βαθμό που αυτό θα αποτελούσε αφορμή για πολιτικές εξελίξεις και ενδεχομένως πρόωρες εκλογές. Σε κάθε περίπτωση, τα ποσοστά του ΠαΣοΚ, με όποια “φανέλα” κι αν αγωνίστηκε σε αυτές τις εκλογές έπεσαν ακόμη περισσότερο, στο 8% περίπου, σε σχέση με το 12,3% των εθνικών εκλογών του 2012.
Η διατήρηση της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ
Η πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών – παρά τα όσα έλεγαν στην Κουμουνδούρου – θεωρώ, πως έδειχνε “ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ. Και λέω “ήττα” γιατί αν κάναμε μια σύγκριση στην Περιφέρεια Αττικής, η Ρένα Δούρου πήρε γύρω στο 7% λιγότερες ψήφους, απ’ όσους είχε μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια περιφέρεια στις εκλογές του 2012. Ασφαλή συμπεράσματα, μόνο σε εθνικές εκλογές μπορείς να βγάλεις όμως και αυτές έδειξαν πως διατηρεί με απειροελάχιστες αποκλίσεις τα ίδια ποσοστά (26,9% το 2012, 26,6% χθες). Το θέμα είναι όμως πως μετά από δύο χρόνια στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να εισπράττει την “χασούρα” της Νέας Δημοκρατίας και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν η πολιτική, οι θέσεις και η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ έχει ταβάνι αυτό το 27% περίπου, που σε καμία περίπτωση δεν του δίνει την δυνατότητα σε ενδεχόμενη εκλογική νίκη να κυβερνήσει χωρίς να ρίξει νερό στο κρασί του και να επιδιώξει συνεργασίες. Έχουμε όμως δυο χρόνια (ή μήπως λίγους μήνες;) μέχρι τις εθνικές εκλογές για να το διαπιστώσουμε αυτό.
Η “χασούρα” της Νέας Δημοκρατίας…
Ο ένας ηττημένος των εκλογών αυτών, ο 2ος μεγαλύτερος (είπα στην αρχή πως ο πρώτος είναι όλοι μας!) είναι η Νέα Δημοκρατία, που είδε το 29,7% του 2012 να γίνεται 22,7% το 2014. 7 μονάδες έπειτα από δύο χρόνια διακυβέρνησης δεν είναι λίγες και πρέπει να χτυπήσουν πολλά καμπανάκια εκεί στη Συγγρού. Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν, πως αυτή η “χασούρα” δεν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλα σίγουρα η ΝΔ χάνει προς τα αριστερά και προς τα δεξιά, με ένα μέρος να πηγαίνει σε πιο κεντρώους σχηματισμούς και ένα άλλο σε ΛΑΟΣ και ακόμα και στη ΧΑ. Το θέμα που θα καταλήξει ο κατήφορος.
…και των άλλων
Γενικά, κόμματα που εμφανίστηκαν εν μία νυκτί πριν τις προηγούμενες εκλογές και πάλεψαν σε αυτές με αντιμνημονιακά συνθήματα, φαίνεται πως ξεφουσκώνουν. ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες θα πάλευαν για να μπουν στη Βουλή με τέτοια ποσοστά σε εθνικές εκλογές (για την ακρίβεια η πρώτη θα έμενε εκτός κοινοβουλίου). Ο Κουβέλης “πληρώνει” τα πολλά πισωγυρίσματα του και τη φθορά, που μπορεί να του προκάλεσε η αρχική συμμετοχή στη κυβέρνηση, βοηθώντας ενδεχομένως τον ΣΥΡΙΖΑ να κρατήσει τα ποσοστά του και μοιράζοντας και χαμένους ψηφοφόρους προς την Ελιά και το Ποτάμι. Το “μας ψεκάζουν” του Καμμένου, δεν πουλάει πια, και ο κόσμος στρέφεται σε πιο… παραδοσιακές (ακροδεξιές ας μην γελιόμαστε!) λύσεις, που μαρτυρά το μικρό come back του Καρατζαφέρη.
Η ειδική περίπτωση του Ποταμιού
Ειδική περίπτωση γιατί νομίζω πως συσπείρωσε ένα μέρος των ψηφοφόρων και θεωρώ πως έφερε ψηφοφόρους στην κάλπη. Το 6% με 7% είναι καλό ποσοστό για πρωτάρηδες, άλλα μένει να δούμε πως θα διατηρηθεί σε επίπεδο ενδεχόμενων εθνικών εκλογών, γιατί κακά τα ψέματα, ότι κι αν έχω γράψει παραπάνω δεν πρέπει να αγνοούμε πως ανέκαθεν, καλώς ή κακώς, η ψήφος στις ευρωεκλογές ήταν πιο χαλαρή, αν και θέλω να πιστεύω λιγότερο φέτος σε σχέση με άλλες χρονιές. Εδώ θα ήθελα να κάνω μια πρόσθεση, που όλοι (εκτός του Ποταμιού) αρνούνται να κάνουν: Ελιά, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, Γέφυρες είναι παρατάξεις με πολιτικές διαφορές, άλλα που υποστηρίζονται από ψηφοφόρους που ανήκουν στον ίδιο χώρο. Μια συσπείρωση του Κέντρου, σταματώντας την… διατήρηση με μηχανική υποστήριξη στη ζωή του ΠαΣοΚ, αφήνοντας πίσω μικροκομματικές σκοπιμότητες και συμφέροντα, θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν σημαντικό τρίτο πόλο, που αυτή τη στιγμή λείπει.
Πάμε τώρα στη διαπίστωση, που έκανα στην αρχή του κειμένου…
Γιατί είμαστε όλοι χαμένοι;
Προφανώς για το 9,4% της ΧΑ. Μια συμμορία, την οποία βάλαμε στη Βουλή στις εκλογές του 2012, όχι μόνο δεν δέχθηκε φθορά από τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, άλλα την ψήφισαν ακόμα περισσότεροι! Τον ναζισμό δεν τον αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά, και αυτό είναι κάτι που πρέπει επιτέλους να μας απασχολήσει. Όσο λοιπόν προσπαθούμε να αποφασίσουμε κατά πόσο η ΝΔ έχασε ή ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε και να καταλήξουμε στο αν το χρώμα της Ελιάς είναι πράσινο ΠαΣοΚί το τέρας θεριεύει και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό!
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη με αποκορύφωμα τη νίκη Λεπέν στη Γαλλία, είναι θεωρώ, όχι το μοναδικό, άλλα ένα από τα μεγάλα ζητήματα, που πρέπει να αντιμετωπιστεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Λίγες ώρες μετά τις Ευρωεκλογές λοιπόν, δεν έχει τόσο μεγάλο νόημα, μια συζήτηση στα πλαίσια που πάνω-κάτω θέτει το συγκεκριμένο κείμενο, άλλα μια συζήτηση για την Ευρώπη, για τις πολιτικές σε επίπεδο ΕΕ και όχι αποκλειστικά εθνικό.
Αλλιώς η χθεσινή εκλογική αναμέτρηση δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια πρόβα τζενεράλε, κάτι σαν τους φιλικούς αγώνες που θα δώσει η Εθνική, για να διαπιστώσει ο Σάντος αν η ομάδα του είναι έτοιμη για το μεγάλο Μουντιάλ της Βραζιλίας…
