Ο Σόλωνας, sui generis προσωπικότητα της Λέσβου που κουβαλά στις πλάτες του την μουσική ιστορία του νησιού. Ο Bony, πρόσφυγας από το Κονγκό που ζει στη Μυτιλήνη τους τελευταίους μήνες, μουσικός και ο ίδιος αναζητά τις ρίζες του στο μικρό νησί που έτυχε να είναι το τελευταίο του”σπίτι”. Οι δυο τους, συναντήθηκαν τυχαία σε ένα από τα μαγαζιά της πόλης όπου ο Bony μπαίνει καμιά φορά για να ακούσει τις μουσικές του. Χωρίς ο ένας να γνωρίζει τον άλλο, μια αόρατη κλωστή που συνδέει τους ανθρώπους με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, τους έφερε κοντά να κάθονται δίπλα δίπλα στο μπαρ.
Ο Σόλωνας τον κέρασε ποτό. “Στεναχωριέμαι γι αυτά τα παιδιά” , μου λέει. “Το ξέρεις ότι είναι μουσικός;” Του εξηγώ. Το χαμόγελό του πλαταίνει. “Ούτε αυτός με γνωρίζει” λέει. “Είδε εδώ ένα γεράκο και πιάσαμε την κουβέντα, με τα κουτσά αγγλικά και ό,τι ξέραμε ο καθένας. Δεν χρειάζονται παραπάνω, φαίνεται ο άνθρωπος”. μου λέει ο Σόλωνας για τον Bony. Από τη Μόρια, στο ξενοδοχείο “Ζαΐρα” όπου φιλοξενείται το τελευταίο διάστημα και στο “Mosaik” όπου μαθαίνει ελληνικά, ο Bony “κερδίζει” τους πάντες με το ζεστό χαμόγελό του. “Θέλω να κάνω μία μπάντα εδώ με Έλληνες, παίζω στην κιθάρα τραγούδια από την πατρίδα μου το Κονγκό και ψάχνω κι άλλους μουσικούς” μου λέει. Του μιλάω για τον Σόλωνα και την ιστορία του. “Δεν ήξερα ότι ήταν μουσικός!”, μου λέει “Δεν το πιστεύω!
Τους άφησα να πιούνε ήσυχα το ποτό τους και να συνεχίσουν την κουβέντα τους. Άλλωστε η μουσική, “η πιο δυνατή μορφή μαγείας” είχε κάνει ήδη τη δουλειά της…
