- Επιμέλεια:Σίμος Κορεξενίδης / Μάης 2017
Η Νίκη Ελευθεριάδη είναι ζωγράφος και γεννήθηκε στην Πέτρα Λέσβου. Είναι κόρη του ζωγράφου Τάκη Ελευθεριάδη.
Σπούδασε Γραφικές Τέχνες και Διακόσμηση στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών (1972-74), καθώς και Πλαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Paris VIII (1975-77). Το ζωγραφικό έργο του πατέρα της και η αγάπη του για τη λαϊκή κεραμική επηρέασαν τη ζωγραφική της. Η θεματογραφία της κινείται γύρω από τα τοπία, τα εσωτερικά αρχοντικών σπιτιών, κ.ά. Κινείται ως καλλιτέχνης στα πλαίσια της λαϊκής ζωγραφικής, ενώ αντλεί εικόνες από την πλούσια φαντασία της και τα πολυποίκιλα βιώματά της από την παιδική της ηλικία. Το 2003 εικονογράφησε το βιβλίο Το ταίρι της αταίριαστης της Φωτεινής Φραγκούλη (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα).(Wikipedia)
Έχει γράψει για σας ο Χ.Γ.Λάζος : «Έρημοι τόποι μοναχικοί κι απροστάτευτοι.Εικόνες μοναξιάς , νοσταλγίας,προσμονής κι απαντοχής. Αλλά τόποι ανοιχτοί σαν αγκαλιές, τόποι του πεύκου και του κυπαρισσιού,σημαδεμένοι από όμορφα μαβιά και γκριζόασπρα γαιδουράγκαθα». «Μοναξιά,νοσταλγία,προσμονή κι απαντοχή»
Πόση αλήθεια είναι ενυπάρχει σ’αυτήν την υπέροχη επισήμανση;
-Διαβάζοντας αυτά που ο Χρήστος Λάζος έγραψε για τα έργα μου,κοίταξα με τον δικό του τρόπο,ψάχνοντας να βρω τα στοιχεία εκείνα που του γέννησαν το συναίσθημα της μοναξιάς,κυρίως.Γιατί τη στιγμή που ζωγραφίζω δε νοιώθω καμία μοναξιά. Υποσυνείδητα όμως συμβαίνουν διάφορα.Μαζί και νοσταλγία.Χρόνια περίμενα όπως και οι γυναίκες που ζωγράφιζα,καταστάσεις που είτε ερχόταν είτε όχι και βέβαια η ζωγραφική βοηθούσε στο να ξεπερνώ τις δύσκολες στιγμές που όλοι έχουμε.
Η νοσταλγία (πόσο δε μάλλον σε εποχές Κρίσης) είναι ένα καράβι για αναγκαία μικρά ταξίδια φυγής από την πραγματικότητα;
-Αν είναι έτσι όπως το λέτε,τότε είμαι συνέχεια πάνω σ’αυτό το καράβι,ζωγραφίζοντας τοπία μνήμης,από την Πέτρα,τη βεράντα του σπιτιού,τον κήπο μας,τη θάλασσα,τα πεύκα και τον Κόλπο της Γέρας.Ακόμα και τότε που για τέσσερις μήνες ζω τα καλοκαίρια στο χωριό,πάλι δραπετεύω την ώρα που ζωγραφίζω πίσω στα χρόνια που όλη η οικογένεια ήταν μαζί μου. Κι όταν τελειώσω ένα έργο,έχω την επιθυμία να μπω μέσα σε αυτό και να είμαι η γυναίκα που κοιτά το τοπίο που μόλις ζωγράφισα.
Τα τοπία που σας περιβάλλουν και σας εμπνέουν πόσο «ιδανικά φιλτραρισμένα» αποτυπώνονται στον καμβά σας;
– Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έχω ζωγραφίσει τοπία που έχουν υποστεί καταστροφή. Δεν θα ζωγραφίσω ένα καμένο δάσος,ούτε ένα γκρεμισμένο σπίτι. Ό,τι ο άνθρωπος κι ο χρόνος χαλάει,φροντίζω στο έργο μου να αποκαταστώ τις φθορές κι ως επί το πλείστον ωραιοποιώ αυτό που βλέπω. Επεμβαίνω προς το καλύτερο.
Είναι εμφανές ότι δεν φοβάστε τα χρώματα ούτε και την μαγεία που εμπεριέχουν.
-Ευτυχώς από παιδί χρησιμοποιούσα τα χρώματα με μεγάλη ευχέρεια και τα ταίριαζα μεταξύ τους. Ο πατέρς μου ο Τάκης Ελευθεριάδης,ζωγράφος και συλλέκτης,μου έδινε χρώματα και μετά τις ζωγραφιές μου τις φύλαγε σ’ένα συρτάρι κι έλεγε ότι τα παιδιά ζωγραφίζουν αυθόρμητα χωρίς να τα απασχολεί τι θα πουν οι άλλοι.Ζωγραφίζουν για τη δική τους ευχαρίστηση.
Έχετε αγαπημένη θεματική; Είναι εμμονή ή κατασταλλαγμένη και συνειδητή επιλογή έκφρασης;
-Νομίζω τα θέματα διάλεξαν εμένα. Χωρίς εμμονή απ’την πρώτη έκθεση ως την τελευταία.Τα χωράφια,τα πεύκα,οι ελιές,οι λεύκες,τα κυπαρίσσια,τα παλιά σπίτια μέσα κι έξω,η θάλασσα,η γύρω περιοχή της Πέτρας και γενικά η Λέσβος παίζουν κυρίαρχο ρόλο σ’όλους σχεδόν τους πίνακες που φτιάχνω. Θα έλεγα λοιπόν ότι είναι συνειδητή κι αυθόρμητη επιλογή συγχρόνως.
Πόσο ανοιχτή είστε στους πειραματισμούς(θεματικούς,χρωματικούς, υλικών);
-Τα τελευταία δέκα χρόνια σταδιακά δεν χρησιμοποιώ μόνο μουσαμά,αλλά δουλεύοντας πάνω σε ξύλο,πλάκες από φρανίτη και χαρτόνι, πάντα με χρώματα λαδιού,βρήκα ότι αυτές οι επιφάνειες συμμετέχουν χρωματικά και υλικά μέσα στο έργο καλύτερα από τον μουσαμά,πράγμα το οποίο μου δίνει όρεξη για δουλειά.
Αισθάνεσθε ότι η Λέσβος για σας είναι οξυγόνο δημιουργικότητας; Θα μπορούσατε να λειτουργήσετε ισάξια κι αλλού ;
Μόνο στο Καλάμι Πηλίου έχω καταφέρει να ζωγραφίσω έργα ,εκτός από το σπίτι μου στην Πέτρα και το ατελιέ μου στην Αθήνα. Ο τρόπος που οι κορυφογραμμές γύρω από την Πέτρα οριοθετούν το τοπίο,είναι ένα στοιχείο που υπάρχει σε πολλά έργα μου.
Εκμυστηρευτείτε μας ένα σχόλιο που έκαναν για κάποιο έργο σας και νοιώσατε όμορφα.
Είπαν βλέποντας τα έργα μου,εκείνα που περιέχουν πολύ κίτρινο, ότι δεν ξέρουν από ποια μεριά τα φωτίζει ο ήλιος,γιατί τα ίδια τοπία βγάζουν το φως του ήλιου από μέσα τους.
Τι καινούργιο υπάρχει στην έκθεση στο Χαλίμ Μπέη;
Υπάρχει μια σειρά έργων με έντονη μπλε θάλασσα,με εκκλησάκια και κτίσματα πέτρινα χαμένα μέσα στα χωράφια,χωρίς την παρουσία γυναικών που περπατούν ή που κοιτούν το τοπίο.Επίσης έχω χρησιμοποιήσει πήλινα της δεκαετίας του ’60 από τον Μανταμάδο,δοχεία γιαουρτιού αγυάλωτα τα οποία μου πρόσφεραν (ενδιαφέρουσες επιφάνεις για ζωγράφισμα) και κεραμίδια στέγης.Τα τρία τελευταία καλοκαίρια στη Σάμο είχα την ευκαιρία να ζωγραφίσω στο Καρλόβασι πιάτα μεγάλα.
