Κάθε πόλη έχει μία…Υπηρεσιακή πλευρά, τουλάχιστον. Από τη μία η παραγωγική πλευρά. Εργοστάσια, βιοτεχνίες (χι χι χι, κρυάδες) πιο παλιά περιβόλια και ψαρολίμανα. Από την άλλη, η μόστρα, που προορίζεται για την ευζωΐα και ψυχαγωγία των κατοίκων, την οποία εκμεταλλεύεται και ο Τουρισμός. Τώρα πια, βεβαίως, αρκετές γωνιές κάθε πλευράς έχουν αναμιχθεί, και συμβαίνει να έχουμε τουριστική ανάπτυξη και στα ψαρολίμανα, άρα …παραγωγή να την πούμε, αφού φέρνει, ας πούμε, πάλι, συνάλαγμα. Κυκλοφορούμε κι εμείς με τους ξένους στον δικό μας, ακόμα, τόπο και καμαρώνουμε πως έχουμε μια κούκλα πόλη, μια ονομαστή νησιωτική κωμόπολη, με τα ωραία τους «μαγαζά» την παραλιούλα της το λιμανάκι της, τους όμορφους δρόμους… Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε πως έχουμε θυσιάσει και μία πλευρά στην …υπανάπτυξη. Εκεί βρίσκεται το Θηρίο. Το …εξωπεταχθέν και καθημερινά αποβαλλόμενο Σκουπίδι, που κάναμε κρα να το αγοράσουμε και μετά κρα να το ξεφορτωθούμε. Πα, πα, πα. Βρωμερά πράγματα. Να μην τα βλέπουμε…
Όχι, άσε, θα πω κάτι άλλο, ένα παραμύθι από τη μακρυνή Ομορφοχώρα. Κόκκινη κλωστή δεμένη, κ.λπ., κ.λπ. Ήρθε που λες, μοναδικέ μου αναγνώστη, στα μέρη του Ανατολικού, Κεντρικού και Βόρειου Φέουδου του Κέντρου ο Τρομερός μα Σοφός Σογκούν του Ευλογημένου μας Σογκουνάτου της Νότιας Περιοχής. Έφτασε με τη συνοδεία του από εκατό σαμουράι, έφιππος, βεβαίως, βεβαίως. Διαπίστωσε τη βρωμιά και την αρρώστια των ανοιχτών χωματερών και διέταξε την άμεση κατασκευή ενός κεντρικού Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, κάπου στη μέση του φέουδου. Για τη συγκέντρωση του καθημερινού φορτίου κάθε πόλης και κάθε χωριού, έδωσε σαφείς εντολές χωροθέτησης των Χώρων Μεταφόρτωσης.
Επειδή πολύ ζόρισε τους φεουδάρχες, είπε να δώκει και κάτι πιο ψυχαγωγικό, για τον χοντρό λαό, που δεν καταλαβαίνει από Υγεία, Καλαισθησία και Τουριστική εισροή συναλλάγματος. «Άιντε μπρε, είπε ο Σογκούν, θα σας αναστήσω έναν Ταρλά προδιαγραφών Εθνικής Κατηγορίας, έτσι για να έχει έδρα αυτή η καλή ομάδα του Κεντρικού Φέουδου. Κοιτάξτε όμως, μην το κάνετε πάλι σκουπιδότοπο το μέρος γιατί αλλοίμονό σας (και αλλοίμονό μου) αν ξυπνήσει ο Αυτοκράτωρ Λαός. Από λεπίδι θα μας περάσει και δεν θα ’χει κι άδικο.» Οι φεουδάρχες του υποσχέθηκαν ότι όλα θα γίνουν όπως τα οργάνωσε, τον θερμοευχαρίστησαν με υποκλίσεις και ο Τοπικός Φεουδάρχης του υποσχέθηκε πως ο Ταρλάς θα τελειώσει εγκαίρως, ώστε να φιλοξενήσει το πρώτο παιχνίδι Εθνικής Κατηγορίας με την Καλλονή. Μετά η πομπή έφυγε και χάθηκε μέσα στη σκόνη του δρόμου… (Νύσταξες, νύσταξες;)
Πέρασαν καιροί, ζαμάνια και Κύκλοι Προγραμμάτων, τέλειωσε ο ΧΥΤΑ, άρχισε να λειτουργεί, το σκουπίδι μαζευόταν από τους προκαθορισμένους χώρους και όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι. Το πιο καλό είναι ότι οι χωματερές απέξω από τις πόλεις και τα κεφαλοχώρια πέρασαν σε προγράμματα αποκατάστασης του χώρου και, κατά κάποιο τρόπο, άρχισαν να σβήνουν μέσα στο τοπίο. Πλήρης αποκατάσταση, με μέριμνα για το έδαφος, τη μορφολογία και την ανάπτυξη τοπικής βλάστησης. Έλα ντε, όμως, που σε μερικές χωματερές έπρεπε να λειτουργεί ένας χώρος μεταφόρτωσης… Ε, μικρό το κακό. Οι σκουπιδιάρες φέρνουν το «πράμα» από την Αποκομιδή και το αδειάζουν μέσα σε κοντέινερ που θα φύγουν για τον ΧΥΤΑ. Έλα ντε, όμως, που ο αέρας παρασέρνει το σακουλομάνι και το απλώνει να κυμματίζει σε φράχτες και σε ολόκληρα στρέμματα από αστοιβιές… Ε, το πράγμα ευκόλως αντιμετωπίζεται. Σηκώνουμε έναν ψηλό φράχτη από συρματόπλεγμα σε στενή ζώνη και γίνεται κλωβός για τη χαρτοπλαστικούρα. Έλα ντε, όμως, που τόσα χρόνια δεν πραγματοποιήθηκε η λύση και ο χώρος φέρνει κάτι προς παρελθοντική ατμόσφαιρα… Το χειρότερο; Συμβαίνει στον καλύτερο τουριστικό προορισμό, αυτόν του Βόρειου φέουδου, έχει και τουριστική διαδρομή μέσα από το χώρο, τριασαλλοίμονο. «Ποτέ ξανά», εντάξει, χαμπάρι οι φεουδάρχες, αλλά και οι κερδίζοντες από τον τουρισμό, τουλάχιστον; Πάλι …χαμπάρι; Μα είναι το ψωμί τους, …αν είναι σωστοί επαγελματίες.
Έχεις και τους Ρομά. Φταίει άραγε η μοιρα τους; Φταίει το ριζικό τους; Απροσάρμοστοι, ανένταχτοι και λεύτεροι να κάνουν ότι τους έρθει. Να ζήσουν θέλουν οι άνθρωποι, αλλά βρέ αδερφέ, αυτή η «λευθεριά», που κανεις δεν τους έδωσε, είναι ανάγκη να μας επιβάλλεται πάνω στη Βόρεια Παράκαμψη, στα μάτια μας και ενώπιον τόσων διερχόμενων τουριστών πελατών; Ας προβληματιστούμε, γιατί έρχεται ο Σογκούν…
Πολύ χειρότεροι όμως, ακόμα και χοιρότεροι, είναι κάποιοι συμπατριώτες μας, που έχουν το μυαλό της παραπάνω φυλής. Τι να περιγράψει κανείς; Βρίσκουν και τα κάνουν. Βλέπεις, μοναδικέ μου, στα έρμα ο καθένας με την ανάλογη συνείδηση βρίσκει τη «λευθεριά» να κάνει ό,τι θέλει. Γιατί όμως; Νάτη πάλι και η ταμπέλα «Ποτέ ξανά». Εμένα μου λες; Ποτέ ξανά μέσα από την περίφραξη. Απ’ έξω;
Ήρθε και ο Ένδοξος Σογκούν με τη συνοδεία του, και με το έμπειρο μάτι του κατάλαβε τα πάντα. Παραταγμένοι στα γόνατα οι φεουδάρχες. «Έχετε, έναν αιώνα τώρα, την ευλογία του Αυτοκράτορα Λαού να κυβερνάτε τα φέουδά σας και τα κάνατε σκ#τ@! Άλατις και ιντερνετικός ο Ένδοξος… Είπα στον τομέα αυτό να σας δώσω μια ευκαιρία και τα καταφέρατε αρκετά καλά, αλλά πάντα τη λεπτομέρεια τη χάνετε, έτσι που τίποτα δεν αλλάζει στη γενική ατμόσφαιρα. Τόσους σαμουράι σας έχω επιτρέψει κι εσείς τους μετατρέψατε σε καλαμαράδες. Για το Γήπεδο, χμ, ας κρίνει τον τέως ο κόσμος κι αυτή ας είναι η τιμωρία του, που υπόσχεται χωρίς να υπολογίζει τους απρόβλεπτους παράγοντες. Όσο για ’σας, τιμήστε για τελευταία φορά το σπαθί σας. Κάντε Χαρακίρι. Ήμαρτον, Βούδα μου, αλλά όταν ξυπνήσει ο Αυτοκράτωρ Λαός, τι θα γίνει;» Ανέβηκε στο άλογο και η πομπή χάθηκε στη σκόνη. (Νύσταξες, νύσταξες;)
Και τώρα ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑΑΑ, ξύπνα τον αυτοκράτορα που κοιμάται μέσα σου, γιατί ό,τι και να κάνει ο Σογκούν, όσα κεφάλια και να πάρει, άμα εμείς δεν τιμήσουμε το σπαθί μας σε κάποια μάχη, έστω στα Υπηρεσιακά Υψώματα, ίσως θα χρειαστεί να το τιμήσουμε στην τελική του, και δεν κάνει, δεν το αξίζουμε, σου λέω…
City Inspector
