Σε προβληματίζω, χάνυ, ε, χμμ, μοναδικέ μου αναγνώστη; Μα, είναι προβληματική η κατάσταση…, είμαι κι εγώ προβληματισμένος, άσε, μην το βαραίνουμε με προλογικά. Στο αεροδρόμιο βρίσκομαι και περιμένω να έρθουν και οι άλλοι, λιόστρες και λιόστες. Είπανε θα με ανταμώσουν εδώ, θα έρθουν με τα ποδήλατα, κι εγώ που μένω κάπως …παραδίπλα, πήρα το ποδήλατό μου, ήρθα πρώτος και …άρχισα την επιΘεώρηση.
Ερχόμενοι οι Λέσβιοι, οι Λέσβιες και οι (σνιφ, σνιφ) αποχωρούντες επισκέπτες μας προς τον Κρατικό Αερολιμένα που φέρει το όνομα του νομπελίστα μας ποιητή, δεν προβληματίζονται καθόλου. Ο δρόμος οδηγεί …ίσα μέσα στο χώρο με τις πύλες του κτηρίου. Πούλμαν, ταξί, ΙΧ και αστικά λεωφορεία, …μπουκάρουν ανεμπόδιστα, εντελώς ευθεία και …ντουγρού. Αυτό όμως είναι μεγάλο πρόβλημα.
Τι σου λέω τώρα και σε ξαναπροβληματίζω, θα μου πεις, δεν έφτανε ο …γριφώδης τίτλος; Μα είσαι ο αητός μου ο χρυσοφτέρουγος που όλα τα πιάνει στον αέρα, μοναδικέ μου, οι χάννοι δεν θα τα καταλάβουν ποτέ αυτά, γιατί ακόμα και με το αγκίστρι στο στόμα, και μέσα στην κατσαρόλα, πάλι …στην κοσμάρα τους θα βρίσκονται. Όσο για τους Μογγόλους χάνους (Τσέγκις Χαν, Κουμπλάι Χαν, Κουτσός Τιμούρ ο Ταμερλάνος που λέμε), αυτοί …είσαντε κάποτε και …κανείς δεν είναι αθάνατος, ευτυχώς για τέτοια …μπουμπούκια. Δυστυχώς όμως, η νοοτροπία του χαν είναι αθάνατη και κυρίαρχη σε κάθε μεγάλο ή και μικρό δημόσιο έργο. Έρχεται ο χι μεγαλοεργολάβος χαν και φέρνει τον «Σοφό, τον Οικιστή και τον Γεωμέτρη», όπως λέει ο θείος Οδυσσέας, οι οποίοι, όπως παντού, τα κάνουν καταπώς νομίζουν, αδιαφορώντας για τον μελλοντικό χρήστη του έργου. Έτσι τα έκαναν και στο αεροδρόμιό του. Εδώ λοιπόν, στο Μέγα Χάνι πύλη της Λέσβου, μετά λόγου γνώσεως μπορώ να σου καταθέσω, μοναδικέ μου, οι …Σοφοί Γεωμέτρες δημιούργησαν μια μεγάλη …καρμανιόλα. Τι με νοιάζει αν πρόκειται για μελέτες από μεγάλα γραφεία (πόσα τετραγωνικά, λέμε;), τι με νοιάζει αν εγκρίθηκαν από άλλους …σοφούς και γεωμέτρες, τι με νοιάζει αν δεν είχαμε και τώρα έχουμε. Δεν σημαίνει ότι μαζί με ένα καλό πρέπει πάντοτε να παίρνουμε και μερικά φονικά φάουλ… Πρόκειται για τη …φαουλάρα του αιώνα όσο κι αν δεν φαίνεται. Μα και οι μακαρίτες, που έχασαν τη ζωή τους ή την ακεραιότητά τους εδώ, γιαυτό την έπαθαν. Επειδή δεν φαίνεται. Κι εσύ δεν το βλέπεις, ε; Μα γιαυτό σου γράφω και σου ξαναγράφω, για να προσέχεις, γιατί κανείς δεν σε προσέχει, χάνυ, συμβαίνει πολλοί χάνοι να είναι και χάννοι. Κρίμα στα διπλώματά τους… κρίμα και στα θύματά μας. Πάμε δυνατά, τώρα, να το δούμε.
Ξεκινάμε …από αλλού. Πού αλλού ρε λεβέντες, είδατε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας να …μπουκάρει εντελώς ευθεία μέσα σε χώρο διακίνησης επιβατών; Μήπως στο …συχωρεμένο το αεροδρόμιο του Ελληνικού δεν ενθυλακωνόταν ο χώρος έξω από την ευθεία της Παραλιακής; Το ίδιο δεν συνέβαινε και στο Ανατολικό Αεροδρόμιο; Άντε, άλλο ένα παράδειγμα, να πάρουμε το αεροδρόμιο του Ηρακλείου με τα αχανή του πάρκινγκ. Άντε και να παραδεχτούμε ότι ο δρόμος εκεί αγκαλιάζει το χώρο στάθμευσης και διακίνησης. Όμως …μπουκάρει ευθεία; Όχι. Εμείς, δηλαδή, στο πηγάδι …ανακουφιστήκαμε και μας καταδικάσατε σε τέτοιο έργο; Έχουμε τον παραλιακό μας δρόμο να αγκαλιάζει τον εν λόγω χώρο, που σημαίνει ότι αυτός που τρέχει με το καρούλι του, θα πρέπει να μαντέψει ότι στρίβει ελαφρώς αριστερά για να παρακάμψει την είσοδο και να συνεχίσει την πορεία του. Θα δει κι ένα σήμα που του δείχνει υποχρεωτική πορεία ή αριστερά ή δεξιά. Μας φώτισε… Θα δει και ένα «όριο» να τον περιορίζει σε ταχύτητα 30 χιλιομέτρων την ώρα, απαράδεκτα μεγάλη ταχύτητα για την είσοδο στο χώρο και εντελώς απαξιωμένο για τη συνέχιση του παραλιακού. Για πού είναι όμως; Στοπ. Το πράγμα θεραπεύεται με έναν πυλώνα, που να επισημαίνει ότι μπαίνεις σε χώρο ήπιας κυκλοφορίας. Που να καλωσορίζει στον αερολιμένα, που να εφιστά την προσοχή με την παρουσία του. Όχι μεγαλόπρεπα πράγματα, κάτι όμως διακριτό και σημαίνον, γιατί, ώς γνωστόν, το 99% των οδηγών, τα σήματα του ΚΟΚ τα έχει γραμμένα μεταξύ σόλας και γκαζιού, μην πούμε τίποτα χειρότερο μεταξύ καθίσματος και… Πάμε στο πεζοδρόμιο του παραλιακού. Στο ποιο; Πεζοδρόμιο με κολώνες και κολωνάκια καταμεσής, χώρια τα προεξέχοντα …οπίσθια από τις κουρσάρες. Άσε, πάλι. Στο δρόμο, τώρα, ο οδηγός, τι βλέπει; Μια ανοιχτή καμπύλη, που ευκαιρία, τώρα που φύγαμε από την είσοδο, να πατήσουμε και λίγο γκάζι. Και τον πατάει το διαβάτη, ο οποίος είχε την ατυχία να οδηγηθεί σε μία διάβαση πάνω στην «κοιλιά» της καμπύλης. Για πεζοδρόμιο από την πλευρά της θάλασσας, ούτε λόγος. Εδώ περπατάς πάνω στην άκρη του οδοστρώματος και μπροστά από τα καπώ των ΙΧ. Είπαμε, Μεγάλο Χάνι. Αφήνουμε την άμαξα, πετάμε… σκιΑθήνα και όταν επιστρέψουμε σΜυτιλήν’ θα μας περιμένει υπομονετικά το καλό μας. Ουδέν σχόλιον, παρά μόνον παρατήρηση διαφόρων μοντέλων προς ενημέρωση.
Δεν με ενδιαφέρει αν είναι επιτρεπτή η κατασκευή …σαμαρακίων, όμως θα το καταθέσω τώρα ότι κανένας οδηγός επί μισή ώρα παρατήρησης της διερχόμενης κυκλοφορίας, δεν έκοψε φόρα αφού έβλεπε το σήμα «διάβαση πεζών», αφού έβλεπε πεζούς να έχουν βάλει το πόδι πάνω στη διαγραμμισμένη διάβαση. Καταθέτω και τα ντεσιμπέλ της Λιόστρας Ε., που ξεκούφαναν την Λιόστρα Τ. η οποία συμμετείχε στο πείραμα ως πεζός. Το τι κουβέντες άκουσα, προφανώς δεν θα τις καταθέσω, γιατί δεν γράφω σόκιν.
Καλοδεχόμαστε τους επισκέπτες του νησιού και τα …ξενητεμένα μας πουλιά στο αεροδρόμιο «Οδυσσέας Ελύτης» και τα παρακολουθούμε, πολλά από αυτά, να …ξεμπουκάρουν με τα μπαγκάζια τους κατευθυνόμενα στη στάση του λεωφορείου, το οποίο, σημειωτέον, προς Μυτιλήνη περνάει πάνω στον παραλιακό. Υπάρχει ένα πλάτωμα, πολύ σοφά μελετημένο, πριν διαβείς το μεγάλο δρόμο. Το κακό είναι ότι πολλές φορές, μπροστά του αράζουν αυτοκίνητα, καθιστώντας προβληματική την κίνηση των πεζών. (ε, να μην το καταλάβουν ότι έφτασαν στην …Ανατολή;) Παρατηρείται, επίσης, προθυμία στα όργανα να σπεύσουν και να …προστιμάρουν όποιον παρκάρει επί θέσεων «ειδικώς αφιερωμένων δια τους εργαζόμενους» …εδωνά. Ε, τι πύργος ελέγχου θα ήταν αν έβλεπε μόνον τον αεροδιάδρομο; Οφθαλμός τα πανθ’ ορών …τάχιστα ειδοποιών, άμα λάχει και παρκάρει άσχετος προς τα ημών. Όμως, τον επιβάτη που κάνει σλάλομ με τις βαλίτσες για τη διάβαση, ε, αυτός, χάννος δεν είναι; Πάλι άσχετος προς τα ημών.
Τρέχει, που λες, ο χάννος, εεε, σόρυ χάνυ, ο νεοαφιχθείς να πιάσει θέση στη στάση. Καταλαβαίνει ότι θα περάσει δρόμο ταχείας κυκλοφορίας; Όχι. Ακόμα κλαίμε την κυρία που δεν κατάλαβε, αιωνία της η μνήμη. Όπως, λοιπόν, πρέπει να κόψουμε λίγο το βήχα του γκαζάκια που δεν ιδρώνει το αυτί του με τα σήματα, έτσι πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή του πεζού, ότι θα διαβεί δρόμο εξαιρετικά επικίνδυνο. Ένας μικρός και καλαίσθητος πυλώνας, θα μπορούσε να αναδειχθεί (με πολύ λίγο παραδάκι) σε πρότυπο (με σήμα το αεροπλανάκι, μην ξεχνιώμαστε). Ξαναθυμίζω, χάνυ αρμόδιε ή και χάνε αρμόδιε, ότι πρέπει τέτοιες παρεμβάσεις και σε τέτοια σημεία να σχεδιαστούν από ειδικούς και όχι από τους «εμείς τα κάνουμε όλα», επαναλαμβάνω, ειδικώς για …εδωνά. Αυτό, με αφορμή τη στάση του λεωφορείου, η οποία έχει τοποθετηθεί εντελώς επικίνδυνα και αντιλειτουργικά. Καμμιά δεκαριά μέτρα πίσω χρειάζεται να μετακινηθεί και δεν θέλω να εξηγώ πράγματα που γνωρίζει ακόμα και ο μικρός μου, του Δημοτικού.
Για το εκκλησάκι δεν έχω να πω τίποτα, αλλά για τις δύο πινακίδες που διαφημίζουν μονοπάτια περπατήματος, να πω ότι είναι καιρός να γίνει κάτι για να διαφημίσουν πραγματικά και πιο συγκεκριμένα. Αυτά που έχουμε δει στα χωριά και στα βουνά είναι απείρως καλύτερα. Εδωνά; (είναι και ο κάδος μπροστά, μην ξεχαστείς και νομίσεις ότι είσαι σε άλλη πόλη…) Η άλλη, όμως, …η άλλη ταμπέλα… Τι γίνεται ωρε αρμόδιε χάνε; Μπας και είσαι χάννος; Πόσα χρόνια θα βλέπουμε αυτές τις «τάμπουλα ράζα» μαντεμένιες μαυροταμπέλες μέσα στη Μυτιλήνη; Μπας και θέλεις να τις διακοσμήσουμε εμείς και δεν το ’χουμε καταλάβει; Μην θέττεις τέτοιου είδους γρίφους …κι εδωνά… Δεν δεν είναι μέρος για πειράματα χάνυ…
Οι ώρες πέρασαν, το λάπτοπ έχει πυρώσει και φεύγω να το βάλω στο γραφείο πριν γυρίσει ο μεγάλος μου και το ψάχνει. Όσο για ’σένα, μοναδικέ μου, θα σε αφήσω να κάνεις το ινσπέξιον σου και στα εσωτερικά, όπως τα λέγαμε… Εντόπιζε χωρικά, λειτουργικά, κατασκευαστικά κ.λπ. Τώρα έχεις πιάσει τον παλμό και το νόημα των επιθεωρήσεων. Τα σχόλιά σου και ό,τι εντοπίζεις, συλλέγονται ευλαβικά και …έσσεται ήμαρ… Αν έχεις κάτι περί συμπεριφοράς προς τον πολίτη, από κρατική ή και διευθυντική …τυραννία… όχι σ’ εμένα, στην κυρία Βαρβάρα που έχει την αρχισυνταξία της εφημερίδας και ξέρει σε ποια στήλη θα τα κατευθύνει. Εμένα μου φτάνει που λιέμαι με τη Λιόστρα Ε. (που να πάρει, όλο ξεχνάω να πάρω μαζί μου αυτές τις ωτοασπίδες…).
City Inspector
