Γράφει ο Κλεομένης Τζαννέτος
Φεστιβάλ κλασσικής μουσικής γίνονται πολλά και σε όλο τον κόσμο. Μερικά από αυτά είναι κορυφαία και πασίγνωστα. Τι είναι αυτό που κάνει το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής του Μολύβου να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα; Η νεανική τρέλα. Η ενεργητικότητα που ξεχειλίζει. Το χιούμορ. Το λεσβιακό τοπίο και το λεσβιακό φως. Το χαμόγελο και το γέλιο των συντελεστών. Η ευγένεια και η σεμνότητα των μουσικών (κι ας είναι περφεξιονίστες οι περισσότεροι). Οι επιλογές των κομματιών που θα ακουστούν (πραγματική Κάθαρση όπως είναι και ο τίτλος του φετινού φεστιβάλ).
Πριν αρχίσει λοιπόν το φεστιβάλ, είχαμε την τύχη να απολαύσουμε μια καθαρτήρια συναυλία στον Ιερό Τόπο του Μέσσου, στην Αγία Παρασκευή. Μέσα σ’ ένα υπέροχο τοπίο και λίγο πριν δύσει ο αυγουστιάτικος ήλιος, τρεις υπέροχοι μουσικοί, οι Κυβέλη Dorken, Arthur Rusanovsky και Wassily Gerassimez, μας χάρισαν κομμάτια των Schubert, Saint-Saens, Gerassimez, Piazolla και Ravel. Μας συγκίνησαν και μας έδωσαν μια πρωτότυπη εμπειρία (που εγώ προσωπικά δεν έχω ξανανοιώσει). Τελειώνοντας η συναυλία, το συναίσθημα, πιστεύω, όλων των ακροατών, ήταν ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΛΥΒΟΥ ΤΩΡΑ!
Πολλά λόγια λέω. Όμως είναι από καρδιάς. ΜΠΡΑΒΟ σε όλους. Μπράβο στην Λητώ Ντάκου, Μπράβο στον Παύλο Τριανταφυλλίδη Προϊστάμενο της Αρχαιολογίας που παραχώρησε τον απίθανο αυτό χώρο και σε όσους συνέβαλαν σ’ αυτή την υπέροχη βραδιά. Μπράβο Κώστα Καρατζά για τον υπέροχο ήχο που έφτιαξες. Ραντεβού στον Μόλυβο.
