Ίσως αυτή, να ήταν μια από τις πιο σημαντικές εμπειρίες του καλοκαιριού.
Όχι μόνο για τις «ΒΑΚΧΕΣ» που άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις για την μεγάλη προσπάθεια της ΘΕΣΙΣ να παρουσιάσει μια άρτια παράσταση, αλλά σίγουρα και εξαιτίας του χώρου που ο Έφορος Αρχαιοτήτων Λέσβου κος Παύλος Τριανταφυλλίδης κατόρθωσε να ανοίξει για το κοινό, για τρεις θεαματικές βραδιές. Η οργάνωση από πλευράς Αρχαιολογίας ,η καθαριότητα του χώρου και οι εθελοντές που πήραν μέρος σε αυτήν την προσπάθεια, αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα –αν υπάρχουν στις σωστές θέσεις οι κατάλληλοι άνθρωποι –όλα μπορούν να συμβούν αλλά και να την αλλάξουν προς το καλύτερο.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.
Από την ημέρα που ο κ.Τριανταφυλλίδης ανέλαβε τα ηνία της Εφορείας, ήρθαμε πιο κοντά στην ιστορία αυτού του τόπου.
Ανακαλύψαμε τη μαγεία άλλων εποχών. Κι όλα αυτά με όραμα και συνέπεια. Η μεγαλύτερη είδηση είναι ότι ο χώρος θα λειτουργήσει –επιτέλους –μετά από αδράνεια ετών των τοπικών παραγόντων που εμπόδιζαν τη λειτουργία του και αγνοούσαν τη δυναμική του.
Το αρχαίο Θέατρο είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μνημεία που διαθέτουμε και χάριν στον κ. Τριανταφυλλίδη θα μπορούμε από δω και στο εξής να απολαμβάνουμε τον χώρο, την ιστορία ,αλλά και τις διοργανώσεις μέσα σε αυτό.
Το αρχαίο θέατρο Μυτιλήνης
Το αρχαίο θέατρο Μυτιλήνης χρονολογείται από τα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια. Σήμερα σώζεται στην τελευταία οικοδομική του φάση.
Το πεταλόσχημο κοίλο, διαμέτρου 107 μ., σκαμμένο στον εύθρυπτο ηφαιστιογενή βράχο, υπολογίζεται ότι χωρούσε 10.000 περίπου θεατές. Ήταν καλυμμένο από μαρμάρινα εδώλια, από τα οποία κανένα δε βρέθηκε στη θέση του. Η ορχήστρα είναι κυκλική με διάμετρο 24 μ. Ήταν κατασκευασμένη από πατημένο χώμα πάνω στον διαμορφωμένο βράχο.
Περιβάλλεται από στηθαίο, κτισμένο με ξερολιθιά. Η όψη του τοιχίου ήταν καλυμμένη με ορθομαρμάρωση, στερεωμένη με ασβεστοκονίαμα. Το σύνολο είχε επίστεψη από ενεπίγραφες μαρμάρινες πλάκες. Στο δυτικό μέρος της ορχήστρας υπάρχουν δύο καμαροσκέπαστα δωμάτια, σκαμμένα στον βράχο του κοίλου.
Τη σκηνή φαίνεται ότι αποτελούσαν τέσσερις χώροι με διαδρόμους ανάμεσά τους. Τμήματα κιόνων δείχνουν ότι στον χώρο του θεάτρου υπήρχαν και άλλα οικοδομήματα, εξέδρες, βωμοί κ.λπ.
Η πιο σοβαρή φθορά είναι η αποσάθρωση του εδάφους στο πρανές, όπου ήταν κατασκευασμένο το κοίλο. Το επιφανειακό στρώμα χώματος έχει χαλαρώσει και μειωθεί σε πάχος με αποτέλεσμα να αποκαλύπτεται ο φυσικός βράχος, ο οποίος λόγω κλιματολογικών και άλλων παραγόντων διάβρωσης αλλά και της γεωλογικής του σύστασης έχει αρχίσει να θρυμματίζεται. Οι τοίχοι αντιστήριξης των παρόδων που συγκρατούσαν την επίχωση του κοίλου έχουν επίσης καταρρεύσει σε μεγάλο βαθμό.
