10 χρόνια πριν, Πίθηκοι και Άνθρωποι χωρίστηκαν σε μία γέφυρα και πήραν δύο εντελώς διαφορετικούς δρόμους…
Οι Πίθηκοι ακολούθησαν το δικό τους, εκείνον της ελευθερίας, ενώ ο τρόπος ζωής των ανθρώπων είχε σαν κατάληξη τις αρρώστιες, τους θανατηφόρους ιούς και τους πολέμους που απειλούσαν με αφανισμό το είδος τους μέρα με τη μέρα. Τώρα, τις τελευταίες στιγμές πριν τη δύση, οι δύο δρόμοι μοιραία ενώνονται ξανά με άγνωστα αποτελέσματα. Ποιο θα είναι άραγε το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη…;
Στην πολυαναμενόμενη συνέχεια του “Rise of the Planet of the Apes” του 2011 ένα όλο και αυξανόμενο πλήθος από γενετικά μεταλλαγμένους πιθήκους, με αρχηγό την ισχυρή προσωπικότητα του Caesar (Andy Serkis), καλείται να αντιμετωπίσει όσους από το ανθρώπινο είδος επέζησαν από έναν πανίσχυρο θανατηφόρο ιό. Στην αρχή, διατεθειμένοι όλοι να συνυπάρξουν σε συνθήκες ειρήνης, η συμβίωση φαντάζει εύκολη, όμως όσο περνάει ο χρόνος προς την δύση, δείχνει πολύ εύθραυστη και η μάχη των ειδών είναι προ των πυλών. Ο νικητής μπορεί να είναι μόνο ένας…
Το είδαμε. Και μπορούμε να σας πούμε με ευκολία ότι κάπως έτσι πρέπει να γυρίζονται τα blockbusters.
Αν σας πούμε ότι είναι από τις καλύτερες ταινίες φέτος, μπορεί να μας πείτε υπερβολικούς. Αλλά θα σας το πούμε.
Η σκηνοθεσία του Matt Reeves είναι από τις καλύτερες που μπορείτε να συναντήσετε σε τέτοιου είδους ταινία. Εγώ προσωπικά τον αγάπησα το 2010 με το “Άσε το κακό να μπει”, και εδώ καταφέρνει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να αφηγείται την ιστορία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και με δεδομένο ότι έχει και μία πλειάδα άλλων ταινιών να συγκριθεί (βλέπε και το Tim-Burton-ικό με τον Mark Walberg), καταφέρνει να ξεχωρίσει, και να αλλάξει γνώμη σε όσους υποστήριζαν ότι δεν χρειαζόμασταν ακόμα έναν πλανήτη των πιθήκων.
Η ταινία χρησιμοποιεί όλα τα τεχνικά και τεχνολογικά της ατού για έναν και μόνο λόγο. Για να δείξει την ιστορία. Πρόκειται για μία επισκόπηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των συναισθημάτων που προκαλούνται εξ’ αυτής.
Η ταινία σε κάνει να αγωνιάς για το επόμενο γεγονός, και καταφέρνει να ενώσει τις προηγούμενες ταινίες, και να δώσει πάτημα για τις επόμενες, και πιστέψτε με, θα έρθουν κι άλλες.
Τεχνικά τώρα, τα οπτικά εφέ, η φωτογραφία, το ηχητικό μοντάζ και η ηχητική επένδυση, δημιουργεί τον κόσμο τόσο ρεαλιστικά που το San Francisco αν καταστραφεί ποτέ, είσαι σίγουρος πως κάπως έτσι θα είναι.
Είναι μία από τις καλύτερες προσθήκες του franchise, αν όχι η καλύτερη.
ΣΟΦΙΑ ΠΑΤΛΑΚΑ & ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΓΑΝΗΣ
