Βασίλης Μωραϊτης – Αθλητικός Ρεπόρτερ
Ο Μυτιληνιός αθλητής και πρωταθλητής του JetSki, Βασίλης Μωραΐτης, μιλάει σήμερα στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ για τη μαγεία του αθλήματος, για την πρωτοβουλία του να διασχίσει το Αιγαίο με ένα JetSki πριν από μερικά χρόνια, αλλά και την άποψή του για το πώς θα μπορούσε να προωθηθεί αυτό το άθλημα στην Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι ο ίδιος ο αθλητής είναι και δημοσιογράφος ο οποίος αρθρογραφεί στην ιστοσελίδα www.jetskiworld.gr, που είναι εξειδικευμένη για το JetSki.
Βασίλη, τι ήταν εκείνο που σε έκανε να ασχοληθείς με το JetSki;
Β.Μ. Ως νησιώτης, η θάλασσα ήταν και είναι ένα πράγμα που με συγκινεί και με συναρπάζει πάρα πολύ. Το άρωμά της, το χρώμα της, η δύναμή της. Όλα αυτά μαζί τα χάρηκα από μικρός όταν έκανα ιστιοπλοΐα στο ΝΟΜ. Τότε που δίναμε μάχη για το ποιος θα πάρει το κάθε optimistκαι όχι όπως τώρα που έχουν αφανιστεί να πάντα. Βέβαια πάθος μου ήταν και το skateboard όπου σε ηλικία 17 ετών ήθελα να σπάσω ένα παγκόσμιο ρεκόρ κάνοντας την απόσταση Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Αθήνα σε 12 ημέρες. Τότε οι γονείς μου με θεώρησαν τρελό. Όταν άρχισα να αθλούμαι στο θαυμαστό σπορ των jetski, έβαλα πολλούς στόχους παρόλο ότι η ηλικία μου για πρωταθλητισμό ήταν περασμένη. Να όμως που με την προσεκτική προπόνηση, τις στερήσεις και τη θέληση έφτασα εκεί που ήθελα. Για μένα το να περάσω το Αιγαίο ήταν μία μοναδική πρόκληση και όταν το κατάφερα το 2003, με ένα καθιστό (Runabout) jetski, θεωρήθηκε μεγάλο επίτευγμα. Ωστόσο την επόμενη σεζόν είπα να ανεβάσω ελαφρώς το πήχη δυσκολίας και το επιχείρησα επιτυχώς με όρθιο. Ένα εγχείρημα απίστευτα δύσκολο από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.
Τι ήταν ποιο συναρπαστικό στην πρόκληση να περάσεις το Αιγαίο με ένα JetSki;
Β.Μ. Το να διασχίσει κανείς το Αιγαίο με ένα τόσο μικρό σκάφος είναι πραγματικά ότι πιο συναρπαστικό μπορεί να γευτεί πάνω σε ένα σκάφος. Η θάλασσα είναι απρόβλεπτη και οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Μόνος σου δεν μπορείς να το κάνεις αν δεν έχεις τη συνοδεία των σκαφών, για να έχεις καύσιμα και δυνατότητα ανεφοδιασμού. Αυτό που τόνισε την μοναδικότητα του εγχειρήματος ήταν όταν βρεθήκαμε μεσοπέλαγα για ανεφοδιασμό και είδα τη θάλασσα σε ένα μοναδικό σκούρο μπλε χρώμα. Το δέος που ένιωσα ήταν μεγάλο, όσο και ο φόβος όταν βούτηξα στο νερό και διαπίστωσα ότι δεν έβλεπα τις πατούσες μου. Κοίταξα τριγύρω και σε ακτίνα 360 μοιρών έβλεπα μόνο θάλασσα, κι αυτή ήταν η πιο μαγευτική στιγμή της αποστολής.
Αρκετοί γνωστοί και φίλοι με ρώτησαν αν υπήρχαν στιγμές που ένιωσα φόβο κατά τη διάρκεια των δύο αποστολών. Η αλήθεια είναι πως όχι. Γιατί αν ένιωθα φόβο δεν θα το είχα επιχειρήσει καθόλου. Από την άλλη το μέγεθος της υπερβολής το γνώριζα από την αρχή και το είχα βιώσει από τις ημέρες της προπόνησης στο πλαίσιο της προετοιμασίας μου.
Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το σπορ του jetski που δεν είναι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα;
Β.Μ. Ξεκίνησα στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Ωστόσο καθαρά στο αθλητικό του κομμάτι ασχολήθηκα με μεγάλο πείσμα από το 1993. Προπόνηση έκανα με τον πολυπρωταθλητή και αδερφικό φίλο Άκη Μαλούχο και μαζί του κόλλησα σε αυτό το σπορ. Είναι σαν να οδηγείς μοτοσικλέτα αλλά με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια. Βλέπεις ένα jetski δεν έχει προεξοχές, εκτεθειμένη προπέλα ή κάτι άλλο που να προμηνύει κίνδυνο.
Πρωταθλητής δεν κατάφερα να γίνω, έπαιξα στο Νο3 και Νο2 για κάποιες χρονιές στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ωστόσο, κάποια στιγμή ο κορεσμός από την “πολιτική” και το ράδιο-αρβύλα με ώθησε να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου στους Τελικούς του Παγκοσμίου που γίνονται στην Αριζόνα. Εκεί είδα την πραγματική μου αξία κι εκεί ένιωσα πραγματικός αθλητής. Το γεγονός ότι ανέβηκα στην 3η θέση του βάθρου με δανεικό και μάλιστα υποδεέστερο σκάφος, έδωσε μεγαλύτερη αξία στο αποτέλεσμα μου, στοιχείο που τόνισαν ξένοι αναβάτες καλύτερου επιπέδου. Το γεγονός ότι έχω αποκτήσει μεγάλη πείρα στην οδήγηση αγωνιστικών και γενικά βελτιωμένων σκαφών μου έχει δώσει μεγάλα εφόδια στη δουλειά μου ως δημοσιογράφος στο χώρο αυτό.
Πιστεύω ότι αν ζούσα στη Μυτιλήνη θα είχα τη δυνατότητα να αθληθώ με μεγαλύτερη ευκολία και μικρότερο κόστος πράγμα που είναι αδύνατο στην Αθήνα. Από την άλλη ενώ το νησί έχει απίστευτες παραλίες και ερημικά μέρη για προπόνηση, διαθέτει επιπλέον τους καλοθελητές ή στενοκέφαλους που θέλουν να βάλουν την τρικλοποδιά τους. Και δεν συζητάω για τις Λιμενικές Αρχές… Απλά θα αναφερθώ ότι στο παρελθόν βρέθηκα δύο φορές σε παραλία με 9άρι αέρα, κανένα λουόμενο και κάποιοι πονηροί κάλεσαν το Λιμεναρχείο να σπεύσει και μάλιστα ντυμένο στα πολιτικά. Έτσι πρόοδος δεν γίνεται σε κανένα τομέα. Μου θύμισε την περίπτωση όπως ο επιστάτης του Ταρλά φώναζε κάποτε στον νεαρό τότε Κεντέρη “Άντε παιδί μου είναι ώρα να κλείσουμε μας περιμένουν στον καφενέ…” Γι’ αυτό άλλωστε από καφετέριες έχουμε πήξει. Είναι το εύκολο χρήμα γι’ αυτούς που το έχουν ήδη, για να τις ανοίξουν… Το δύσκολο στον πρωταθλητισμό είναι η προπόνηση. Ο αγώνας είναι 50% τύχη και το άλλο 50% αν το έχεις προετοιμάσει καλά. Τότε θα πας καλά.
Σύμφωνα με την εμπειρία σου στο χώρο, πώς πιστεύεις ότι μπορεί να ενισχυθεί και να προωθηθεί το άθλημα του jetski στην Ελλάδα;
Β. Μ. Πέρα από αθλητής έχω δώσει μεγαλύτερη έμφαση στο σπορ ως δημοσιογράφος μιας και η ιστοσελίδα (www.jetskiworld.gr) που έχω στήσει από το 2003 σε δύο γλώσσες είναι πλέον παγκοσμίως γνωστή και έχει αναγνώστες από 80 και πλέον χώρες. Επιπλέον εξάγω άρθρα σε πολλά περιοδικά σε χώρες όπως την Ιαπωνία, Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και Αυστραλία. Οι παγκόσμιες αποκλειστικότητες σε δοκιμές σκαφών και προϊόντων και οι συνεντεύξεις αθλητών, ομάδων και στελεχών εταιρειών την καθιστούν μοναδική στο χώρο της κι όλα αυτά έχουν γίνει με πραγματικό μεράκι. Αν ζούσα από αυτή θα την είχα εγκαταλείψει από τον πρώτο κιόλας χρόνο. Η υποστήριξή της είναι ανύπαρκτη από την Ελληνική αγορά κι αυτό γιατί δεν ξέρουμε να εκτιμάμε αυτό που έχουμε αλλά μας έχει διαφθείρει η ξενομανία και ο διεθνισμός.
Μίλησέ μας για κάποια στιγμή που θα τη χαρακτήριζες μοναδική μέσα από τη δημοσιογραφική προσέγγιση του αθλήματος.
Β. Μ. Η καλύτερη στιγμή στην εργασία μου ήταν όταν κατάφερα να συναντήσω και να συνεργαστώ με τον δημιουργό τον εφευρέτη του JetSki, τον Αμερικάνο ClaytonJacobsonII. Ήταν μια μοναδική στιγμή μιας και χάρη σε αυτόν, τόσος κόσμος απολαμβάνει αυτό το εξαίσιο σπορ. Σε ηλικία 80 ετών γιόρτασε το βιβλίο που έχει εκδώσει πρόσφατα και ζήτησε την βοήθειά μου στο να το εμπλουτίσει με βάση τις ερωτήσεις που του έκανα σε πολλά ζητήματα. Εύχομαι το σπορ να επιστρέψει στην χρυσή του εποχή και να ελκύσει ξανά περισσότερο τη νεολαία. Πάνω σε αυτό βασίζεται και η πρόσφατη συνεργασία μου με μία Γαλλική εταιρεία που έχει σχεδιάσει ένα νέο JetSki, ειδικά για παιδιά ηλικίας 5-12 ετών. Ο μικρός γιος ήταν ο επίσημος δοκιμαστής του σε ηλικία μόλις 5 ετών. Εύχομαι το πάθος του να το ακολουθήσουν κι άλλοι νέοι που θέλουν να παίζουν εκτός δωματίου και όχι μόνο με ηλεκτρονικά παιγνίδια.
