Ξέρουμε ότι τον Αύγουστο κάθε χρόνο κλείνουν τα πάντα. Εξαφανίζονται οι άνθρωποι. Δεν δουλεύουν οι υπηρεσίες. Όσο και αν υπάρχει οικονομική κρίση όλοι κάνουν κάποιες διακοπές, άλλοι κάνουν λούφα και παραλλαγή, μερικοί παίρνουν άδεια από τη σημαία και δεν πατούν στις υπηρεσίες τους και δεν δουλεύει τίποτα σε αυτή τη χώρα αυτό το μήνα. Το αυγουστιάτικο αυτό μοντέλο το πήραμε από την Ιταλία μια και μερικοί υποστηρίζουν, από την άλλη πλευρά της χώρας αυτής, το «ούνα ράτσα ούνα φάτσα» όσον αφορά τον τρόπο ζωής.
Αλλά το να επεκταθεί αυτή η υπόθεση από τον Αύγουστο και στον Ιούλιο και να καλλιεργείται το σκεπτικό της κοπάνας είναι το θέμα και πρόβλημα που πρέπει να απασχολήσει όλους εκείνους οι οποίοι λένε ότι ασχολούνται με τα κοινά. Κατ’ αρχήν οι εθνοπατέρες της βουλής διέκοψαν τις εργασίες του Κοινοβουλίου και λειτουργούν μόνο τα θερινά τμήματα. Σαν να τα λύσαμε όλα τα προβλήματα, να μην έχουμε οικονομική κρίση, να έχουμε πλεόνασμα και οι εθνοπατέρες κάνουν διακοπές και οι πολίτες περιμένουν προσφορά υπηρεσιών από τους εκλεγέντες του συστήματος.
Εγώ ξέρω αυτό το οποίο λένε μερικοί στη Γαλλία και ορισμένοι στην Ιρλανδία σοφοί εγκέφαλοι με λίγα λόγια και με αρκετή βάση. Στις χώρες του νότου, αυτής της ευρωπαϊκής φαμίλιας, οι αριθμοί ευημερούν και οι πολίτες πεινούν. Μπορεί τα νούμερα να λένε ότι πάμε καλά, αλλά η φτώχεια και η μιζέρια υπάρχουν παντού. Πως γίνεται; Οι τεχνογνώστες λοιπόν είναι μακράν της γνώσης, του δικαίου και της πραγματικότητας. Εμένα δε με ενδιαφέρει αν ένας προϋπολογισμός πάει καλά ή όχι, τα νούμερα δηλαδή, αλλά αν ο πολίτης δουλεύει, μπορεί να ζήσει με τα χρήματα που παίρνει και δεν έχει την ανάγκη να επαιτεί από τους πολιτικούς και τους κομπάρσους της πολιτικής. Τον Ιούλιο λοιπόν δεν υπάρχει κίνηση, δεν υπάρχει ενέργεια, δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχουν υπηρεσίες. Έγιναν εκλογές. Οι καινούριοι που βγήκαν από αυτές τις εκλογές θα παραλάβουν από το Σεπτέμβριο, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και όλοι οι άλλοι. Οι καινούριοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα αφού δεν έχουν πόστα εξουσίας και περιμένουν. Οι παλιοί δεν δουλεύουν αφού θα παραιτηθούν. Αν ψάξεις για έναν υπάλληλο, έναν προύχοντα δεν θα τον βρεις. Έχει πάρει άδεια, είναι άρρωστος, τρέχα γύρευε να βρεις άκρια. Συνεδριάσεις των συμβουλίων δεν γίνονται αφού κανείς δεν πατά. Να πουν τι; Να κάνουν τι; Αφού κανένας δεν πιστεύει ότι η οποιαδήποτε διοίκηση είναι μια συνέχεια.
- Να ανοίγουν ή να μην ανοίγουν τις Κυριακές τα καταστήματα; Άλλοι λένε ναι, άλλοι λένε όχι. Ποιο είναι το σωστό; Όταν έχεις ανάγκη, όταν το βόδι σου έχει ανάγκη το νερό θα το πας στη βρύση, είτε Δευτέρα είναι, είτε Κυριακή. Ή ανοίγεις λοιπόν το κατάστημά σου και πληρώνεις το προσωπικό ή το ανοίγεις μόνος σου για να πάρεις λίγα ευρώ ή δεν το ανοίγεις και κάνεις μάσες, ξάπλες και εκδρομές. Αυτό λέει η λογική. Η λογική δεν λέει ότι ο συνδικαλισμός θα αποφασίσει αν εγώ θα ανοίξω ή όχι το κατάστημά μου. Εγώ θα το αποφασίσω. Για αυτό δεν πάμε μπροστά. Επειδή άλλοι μας κάνουν κουμάντο συνήθως και όχι εμείς τους εαυτούς μας.
- Οι Γερμανοί κέρδισαν το μουντιάλ. Και αυτό το οποίο έλεγαν οι ποδοσφαιρόφιλοι στη χώρα αυτή της Γερμανίας επαληθεύτηκε. «Όλοι ξέρουν να παίζουν μπάλα αλλά οι Γερμανοί ξέρουν να κερδίζουν». Αυτό όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Γιατί αν το πάμε σε άλλους τομείς και ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία θα δούμε και την άλλη πλευρά του μύθου. «Όλοι κάνουν πόλεμο, μικρό ή μεγάλο, αλλά οι Γερμανοί χάνουν τον πόλεμο». Έτσι για να κρατάμε φιλοσοφικές ισορροπίες.
4.Και ένα τελευταίο για σήμερα είναι ότι ξεχάσαμε ή μας ξέχασε η Βόρεια Ελλάδα. Γιατί ξέρουμε από το παρελθόν μελετώντας τας γραφάς τι άφηναν οι βορειοελλαδίτες στο νησί τους θερινούς μήνες που έκαναν διακοπές και ιδιαίτερα στον προσκυνηματικό τουρισμό. Σήμερα που δεν υπάρχει συγκοινωνία και χρειάζονται 17 ώρες με ένα παλιοκάραβο να πας στη Θεσσαλονίκη από το νησί κανένας δεν ξοδεύει χρόνο και χρήμα αν και μερικοί βρήκαν και άλλο δίαυλο επικοινωνίας για να έρθουν γρηγορότερα, ασφαλέστερα και οικονομικότερα πηγαίνοντας από την Τουρκία και ερχόμενοι στο νησί από το Αιβαλί. Άλλη διαρροή συναλλάγματος για όσους το καταλαβαίνουν. Μήπως αυτός ο τόπος, αυτή η χώρα άξιζε καλύτερης τύχης; Μήπως μας ξέχασαν οι Θεοί της αρχαιότητας και οι Χριστιανοί του παρόντος και του μέλλοντος; Μήπως τελικά οι πολιτικοί μας κατάλαβαν ότι οι ξένοι μας έχουν βάλει στην μπούκα του κανονιού γιατί είμαστε ασήμαντοι και περιφρονημένοι;
