Το αυτοκίνητο ανηφόρισε το φιδωτό δρόμο οδηγώντας μας προς τον λόφο των Καρυών. Μπροστά μας αντικρίσαμε το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, λουσμένο στο πρωινό φως περιστοιχισμένο από δέντρα, γαλήνιο να μας περιμένει για ένα ακόμα προσκύνημα.
Διαβήκαμε την πύλη του. Όλα καθαρά και περιποιημένα, οι αυλές γεμάτες λουλούδια και πρασινάδες προσφέρουν στον επισκέπτη- προσκυνητή γαλήνη, ηρεμία και ψυχική ανακούφιση. Οι επισκέπτες αφού προσκυνήσουν κάθονται στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού να ξαποστάσουν. Άλλοι σιωπηλοί εναποθέτουν τους φόβους, τις σκέψεις τους, τις ελπίδες και τις προσευχές τους στους αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, άλλοι πηγαίνουν προς τον τάφο της κοιμωμένης Ηγουμένης Ευγενίας Κλειδαρά για ένα προσκύνημα στην Αγία Μητέρα, που επί 50 ολόκληρα χρόνια ήταν εκεί παρούσα, άκουγε τις προσευχές τους και βοηθούσε όπως μπορούσε για να ανακουφιστούν όλες οι πονεμένες ψυχές που ζητούσαν τη βοήθεια της.
Μέσα σε έναν παράδεισο από λουλούδια, αιωνόβια δέντρα και περιστοιχισμένη από τις αγαπημένες της μοναχές που δεν σταματάνε λεπτό να την επισκέπτονται και να μιλάνε για εκείνη, αναπαύεται η Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά στο κομμάτι αυτό της γης που η ίδια δημιούργησε με την βοήθεια των Αγίων από έναν ξερό βράχο σε μια περίλαμπρη μονή.
Τώρα, ένα χρόνο μετά την αποδημία της, το έργο της συνεχίζει ακούραστη η νέα ηγουμένη μοναχή Ταβιθά μαζί με τον τάγμα των 39 μοναχών. Τη συναντήσαμε κοντά στον τάφο της Αγίας Μητέρας, σεμνή, ευγενική και χαμογελαστή, να συνομιλεί με τον κόσμο που συνέρρεε στο μοναστήρι για να προσκυνήσει. Για όλους είχε έναν καλό λόγο. Συνομιλώντας μαζί της όπως και με άλλους εργαζομένους στο μοναστήρι διαπιστώσαμε ότι όλοι ακόμα πενθούν για την Ηγουμένη Ευγενία και όλοι νοιώθουν την παρουσία της ζωντανή ανάμεσά τους. Από εκείνη παίρνουν δύναμη για να συνεχίσουν το έργο της που είναι η ανακούφιση κάθε πονεμένης ψυχής που φτάνει ως τη μονή για να βρει λύτρωση. Όπως μας είπαν και όπως διαπιστώσαμε και εμείς από μια σύντομη συνομιλία με κάποιους επισκέπτες- προσκυνητές το μοναστήρι δέχεται πολλούς επισκέπτες από κάθε άκρη της γης. Ομογενείς και ξένοι από την Αυστραλία, την Αμερική, την Γερμανία, την Κύπρο και τη Ρωσία αλλά και Έλληνες από άλλα μέρη (κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα) έρχονται στο μοναστήρι να προσκυνήσουν να προσευχηθούν, να κάνουν το τάμα τους. Νέα παιδιά, μεσήλικες και ηλικιωμένοι φτάνουν με λεωφορεία, με αυτοκίνητα, ακόμα και με τα πόδια για να προσκυνήσουν στη χάρη των Αγίων και να πάρουν την ευχή της Ηγουμένης.
Η ηγουμένη Ταβιθά αναγνωρίζοντας τις οικονομικές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν οι προσκυνητές, ιδιαίτερα όσοι είναι άρρωστοι και έχουν και διάφορα άλλα προβλήματα, δίνει την δυνατότητα σε όσους επιθυμούν να φιλοξενηθούν δωρεάν στους ξενώνες για σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να τελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Παράλληλα για όποιον το επιθυμεί τόσο το μοναστήρι όσο και η ίδια η ηγουμένη είναι πάντα πρόθυμοι να δώσουν παρηγοριά σε κάθε πονεμένη ψυχή. Όπως μας είπε υπάρχουν πολλοί πονεμένοι άνθρωποι που ζητούν παρηγοριά από τον Άγιο Ραφαήλ και αυτός είναι ο δικός της ρόλος. Με την προσευχή και την Χάρη των Αγίων όσο μπορεί να προσφέρει παρηγοριά και ανακούφιση σε όποιον φτάνει μέχρι το μοναστήρι…
- Το θαύμα του μικρού Δημήτρη
Την μικρή μας περιήγηση στους χώρους της μονής ανέλαβε να την κάνει η κ. Ελένη η οποία, όπως μας είπε, προσφέρει τις υπηρεσίες της στο μοναστήρι από το 1990 τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγος αλλά και τα δύο της παιδιά. Κατά τη διάρκεια της περιήγησης μας μίλησε για την Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά και για το πόσο της στάθηκε όταν πριν από μερικά χρόνια τραυματίστηκε σοβαρά το παιδί της. «Οι γιατροί το είχαν ξεγραμμένο- μας είπε- αλλά η Αγία Μητέρα με την προσευχή της το έφερε πίσω στη ζωή». Με δάκρυα στα μάτια μας περιέγραψε τις πολύχρονες προσπάθειες που έκαναν οι γιατροί προκειμένου να συνέλθει ο μικρός Δημήτρης αλλά και τις λίγες ελπίδες που της έδιναν για την πλήρη ίαση του παιδιού της. Εκείνη όμως με τη δύναμη των Αγίων και τη πίστη στις προσευχές της Αγίας Ηγουμένης δεν λύγισε. Πίστεψε ότι το παιδί της θα σωθεί όπως και έτσι έγινε. Πράγματι, λίγο αργότερα συναντήσαμε τον Δημήτρη στην αυλή του μοναστηριού να συνομιλεί με άλλα παιδιά. Ένα παιδί πανέξυπνο, γεμάτο ενέργεια και δίψα για ζωή. Ένα παιδί που ζει χάρη στη δύναμη των Αγίων και στις προσευχές της Ηγουμένης Ευγενίας Κλειδαρά.
