του Μιχάλη Ψύλου
Η Αγκελα Μέρκελ προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση στην ευρωζώνη όπως “ ο ιδιοκτήτη ενός σπιτιού που θέλει να σταματήσει την υγρασία στους τοίχους του σπιτιού του με ένα νέο βάψιμο”. Οχι δεν πρόκειται για σχόλιο κάποιου αντι-γερμανικού ,περιθωριακού εντύπου. Από το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ το αντιγράψαμε και αυτό ίσως λέει πολλά για εκείνους που ακόμη προσκυνούν το Βερολίνο με την ελπίδα ότι θα φέρει τη λύση στα προβλήματα της χώρας μας.
«Ο πολυδιαφημισμένος πραγματισμός της Άγκελα Μέρκελ αποδεικνύεται οφθαλμαπάτη» επισημαίνει ο γερμανός αναλυτής Βόλφγκανγκ Μινχάου στο άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό και προσθέτει: «Ο ευρωχώρος είναι ασθενής. Δεν θα πρέπει πλέον να κάνουμε λόγο για κρίση. Η κρίση συνεπάγεται αλλαγή και η δική μας η ασθένεια είναι χρόνια.
Και όμως σε κάθε ευκαιρία η Μέρκελ, ο Σόιμπλε ισχυρίζονται ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος»,βρίσκοντας πολλούς προθύμους στην ελληνική κυβέρνηση,που έχουν κάνει θέσφατο τις ρήσεις του Βερολίνου. Είναι όμως έτσι; Δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης; Οχι, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις προς όφελος και του λαού και των επιχειρήσεων. Το παράδειγμα της Ιαπωνίας είναι πολύ πειστικό. Σκληρός δεξιός και εθνικιστής είναι ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε,ο οποίος ανέλαβε πριν ενάμισι χρόνο τα ηνία της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Λύση τα Αμπενόμικς
Η κυβέρνηση Αμπε ,εφαρμόζοντας την πολιτική “Αμπενόμικς” δεν δίστασε να δαπανησει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε δημόσια έργα, σε ενισχύσεις προς επιχειρήσεις που επενδύουν σε νέες τεχνολογίες, σε οικονομική βοήθεια προς μικρές επιχειρήσεις, αλλά και σε προγράμματα ανακούφισης οικονομικής του πληθυσμού από διάφορες καταστροφές. Με το έκτακτο αυτό οικονομικό πρόγραμμα η κυβέρνηση έχει στόχο να πετύχει αύξηση του ΑΕΠ της Ιαπωνίας κατά 2% και να δημιουργήσει 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Ο Σίνζο Αμπε, ανάγκασε την κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας να χαλαρώσει τη νομισματική της πολιτική και να διοχετεύσει πολύ περισσότερα χρήματα στην πραγματική οικονομία από όσα δίνει σήμερα. Ετσι η Τράπεζα της Ιαπωνίας, εγκαταλείποντας την παραδοσιακή της επιφυλακτικότητα, έχει κατακλύσει την οικονομία με χρήμα και διευκόλυνε την εξασθένηση του γιεν ως προς άλλα ισχυρά νομίσματα. Από μέρους του ο Ιάπωνας πρωθυπουργός απευθύνθηκε στους επενδυτές με ένα ενθαρρυντικό μήνυμα για τις προοπτικές της χώρας.
Ως αποτέλεσμα, στο χρηματιστήριο του Τόκιο ο δείκτης Nikkei να σημειώσει άνοδο κατά τρία πέμπτα, αφ’ ης στιγμής ανέλαβε καθήκοντα ο κ. Αμπε στα τέλη του 2012. Ταυτόχρονα οι τιμές ακινήτων στην αγορά της ιαπωνικής πρωτεύουσας ανέρχονται ύστερα από χρόνια ακινησίας
Φυσικά και δεν είναι όλα ρόδινα στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Καπιταλισμό έχουν άλλωστε και εκεί. Ετσι οι μισθοί μειώθηκαν 3,8% σε ετήσια βάση , παρά τις ηθικές παραινέσεις της κυβέρνησης προς τις εταιρείες να αυξήσουν τον βασικό μισθό στο πλαίσιο των φετινών διαπραγματεύσεων με τα συνδικάτα για τους μισθούς.
Σε πολλές περιπτώσεις κρατικοί αξιωματούχοι εισήλθαν στις αίθουσες συνεδριάσεων, απαιτώντας υψηλότερες αμοιβές Η ιαπωνική κυβέρνηση αναμένει πάντως άνοδο των πραγματικών μισθών.Τα νοικοκυριά θα υποστούν τις πιέσεις από την αύξηση του ΦΠΑ στο 8% από το 5%, η οποία τέθηκε σε ισχύ από την 1η Απριλίου.(Μήπως θυμάστε πόσος είναι ο ΦΠΑ στην Ελλάδα;)
Διαμετρικά αντίθετη είναι η πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης από αυτήν που έχει επιβάλει η Γερμανία στην Ευρωζώνη. «Εάν οι Ιάπωνες είχαν υιοθετήσει το γερμανικό «χρεόφρενο» ή τους δημοσιονομικούς κανόνες της συνθήκης του Μαάστριχτ, η χώρα θα είχε καταρρεύσει», εκτιμά το Σπίγκελ. .
Οι Ιάπωνες δεν φαίνονται να τρομοκρατούνται με το δημόσιο χρέος τους,αν και ξεπερνά το… 220% του ΑΕΠ ..Αυτό αποδεικνύει πόσο αυθαίρετα είναι τα όρια π.χ. του 60% του ΑΕΠ που ορίζει το Μάαστριχτ ως ανώτατο ανεκτό από την ΕΕ δημόσιο χρέος ή το 120% του ΑΕΠ που τώρα τελευταία μας είπαν η ΕΕ και το ΔΝΤ ότι δήθεν είναι το έσχατο όριο βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.Δεν λέμε βέβαια ότι η Ελλάδα έχει άπειρα περιθώρια αύξησης του χρέους της, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμη και μια δεξιά κυβέρνηση έχει και άλλες επιλογές για την ανάπτυξη.
