ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ
(Guardians of the Galaxy)
γράφει ο Γιάννης Πατλάκας (Cinefreaks.gr)
O Chris Pratt υποδύεται έναν πιλότο διαστημοπλοίου ονόματι Peter Quill ή αλλιώς Star Lord όπως θέλει να λέει ο ίδιος τον εαυτό του. Ο Quill ο οποίος είναι γήινος και είχε απαχθεί από ένα διαστημόπλοιο ακριβώς μετά τον θάνατο της μαμάς του, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός ανθρωποκυνηγητού αφότου έχει κλέψει την πολυπόθητη σφαίρα που ο κακός Ronan και το αφεντικό του, ο Thanos, θέλουνε για να ελέγξουν τον γαλαξία. Ο Ronan θα στείλει την Gamora (την πράσινη Zoe Saldana) να τον βρει και να πάρει την σφαίρα με το παντοδύναμο υλικό. Ωστόσο η Gamora έχει άλλα σχέδια καθώς θα προδώσει τον Ronan και θα θελήσει να πάρει εκείνη τον πολύτιμο λίθο ( ή κρύσταλλο τελοσπάντων). Την ίδια ώρα, το ζευγάρι Rocket (Bradley Cooper), ο οποίος είναι ένα μικρό ρακούν – πολεμιστής και ο Groot, ένα δεντρόμορφο πλάσμα το οποίο “παίζει” ο Vin Diesel, θα προσπαθήσουν να απαγάγουν τον Quill. Στη συμπλοκή που θα γίνει ανάμεσά στους τέσσερις, η αστυνομία του πλανήτη που βρίσκονται θα τους συλλάβει όλους και θα τους οδηγήσει στην φυλακή.
Με αφετηρία την απόδραση που θα οργανώσουν οι τέσσερις, θα ενωθούν σε ομάδα, με σκοπό την αντιμετώπιση του Ronan και το σώσιμο του γαλαξία από τα σχέδιά του. Στην ταινία επίσης συμμετέχουν Benicio Del Toro, Lee Pace, Michael Rooker, Karen Gillan, Djimon Hounsou, John C. Reilly και Glenn Close.
Το Guardians of the Galaxy είναι μία κλασσική ταινία της Marvel. Ειδικά από το ξεκίνημα του πλάνου της εταιρίας με τους Avengers, όλες οι ταινίες της, είναι, από τα πιο διασκεδαστικά θεάματα στο σινεμά. Κι αυτό γιατί οι ταινίες της τείνουν πλέον περισσότερο προς την κωμωδία και λιγότερο προς την μεγαλομανία των super ηρώων που είναι οι πρωταγωνιστές τους. Το είδαμε στους Avengers, το είδαμε στο τελευταίο Iron Man, το βλέπουμε πιο πολύ από ποτέ και στους Guardians, καθώς όλοι οι πρωταγωνιστές δεν είναι παρά τυχοδιώκτες καιροσκόποι που μόνο σαν ομάδα μπορούν να κάνουν κάτι το αξιομνημόνευτο και ηρωικό. Αλλά ακόμα και όταν θα το κάνουν, θα το κάνουν με τρόπο αστείο και με μπόλικο αυτοσαρκασμό, με αποτέλεσμα το προφίλ του αντιήρωα που τόσο αγαπάμε να κερδίζει την συμπάθειά μας.
Από κει και πέρα, η συνταγή γνωστή, ο τρόπος με τον οποίο αποφεύγεται το τεράστιο υλικό και οι πολλοί χαρακτήρες από το κόμικ αξιομνημόνευτος και το κυριότερο από όλα αυτά: η τέλεια μουσική. Ο Quill βλέπετε έχει μαζί του από την γη, το walkman που του είχε δώσει η μαμά του πριν πεθάνει, οπότε ότι κάνει (σχεδόν) το κάνει ακούγοντας μουσική ή τραγουδώντας. Έτσι και η μουσική αυτή καθεαυτή, αλλά και τα συναισθήματα των ανθρώπων στους πλανήτες που εκτυλίσσεται η ταινία, όπου δεν υπάρχει μουσική, δίνουν καλές στιγμές στην ταινία.
Καλά όλα αυτά βέβαια αλλά ο θεατής θα πρέπει να περιμένει αυτό που ακριβώς είπαμε στην αρχή, μία πολύ διασκεδαστική ταινία, τίποτα παραπάνω. Η Marvel καλώς κάνει αυτό που μπορεί και στρέφεται στο κωμικό του θέματος, καλώς επιστρατεύει την μουσική, αλλά και πάλι όπως σχεδόν σε κάθε ταινία η μυθολογία των κόμικ είτε είναι έτσι κι αλλιώς φτωχή ή γεμάτη κενά, με αποτέλεσμα ακόμα και η συζήτηση του τι γίνεται στην ταινία και το γιατί γίνεται, να θεωρείται ανούσια.
Παρ όλα αυτά η ταινία έφτασε να είναι η πιο επιτυχημένη σε εισπράξεις για φέτος και έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Marvel κερδίζοντας ακόμη και τα εγκώμια του Al Pacino από την Βενετία, όπως και του αλαζόνα Iron Man – Robert Downey Jr. που είπε ότι παρότι σαν Iron Man τον πονάει πολύ, το Guardian είναι η καλύτερη ταινία της Marvel μέχρι ώρας.
