Συνηθίζουμε στο κύριο άρθρο αυτού του εντύπου πολλές φορές να κάνουμε εμείς το ερώτημα και εσείς να κάνετε τις απαντήσεις σαν αναγνώστες που κάνετε ανάλυση των γεγονότων και έχετε τη λογική και το συναίσθημα να ανακαλύπτετε περίπου την αλήθεια. Και στα ερωτήματα που βάζουμε εμείς σαν ενημερωτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, όπως μας λένε εμάς τους δημοσιογράφους, προκαλούμε, ερεθίζουμε το ένστικτο και πέρα από αυτό στοχεύουμε στη λογική για όσους μελετούν τας γραφάς ή και έχουν διάθεση απαντήσεως.
Πάλι λοιπόν στο προσκήνιο, σε αυτή τη χώρα, την ταλαιπωρημένη, το θέμα των εκλογών που μπορούν να προκληθούν στο τέλος της χρονιάς ή τον καινούριο χρόνο και με το πρόσχημα για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας που είναι προφάσεις εν αμαρτίαις των μπουρδολόγων, των εκλογολόγων, των κομπιναδόρων, των πολιτικών και των πολιτικάντηδων εν γένει, που θέλουν να δείξουν στο λαό ότι κάτι πρέπει να γίνει στη χώρα ή με την αλλαγή κυβέρνησης ή με την σταθερότητα αυτής της κυβέρνησης ή με νέες συμμαχίες εκλογικής συνεργασίας. Γιατί αν το σύνταγμα λέει ότι πρόωρες εκλογές γίνονται ή πρέπει να γίνονται μόνο για εθνικούς λόγους, η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας δεν θεωρείται ότι είναι εθνικό περιστατικό και αναγκαίος λόγος για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Μπορεί να γίνουν εκλογές στην κατάλληλη ώρα, στο τέλος της τετραετίας, χωρίς να δαπανηθούν χρήματα και να γίνουν σπατάλες για το θέμα αυτό και χωρίς να έχουν εξάρσεις και προγράμματα τα κόμματα που δεν στηρίζονται καλά στους οπαδούς τους. Γιατί αν η σημερινή κυβέρνηση φοβάται την πτώση λόγω της οικονομικής κρίσης που δημιούργησε την αγανάκτηση του λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά σαν αξιωματική αντιπολίτευση για να πάρει την εξουσία χρειάζεται και συμμαχίες άλλων κομμάτων γιατί τα κουκιά δεν φτάνουν. Και στον τομέα αυτό δεν μπορούμε να ξέρουμε και κανείς δεν ξέρει επί του παρόντος τουλάχιστον ποια θα είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ, αν θα πάει από δω ή από κει και ποια θα είναι η στάση της αριστεράς της οποιασδήποτε αριστεράς. Και τέλος, πολλοί υποπτεύονται αλλά κανένας δεν το εκφράζει επίσημα έστω και αν ξέρει ποιοι ή ποιος θα είναι οι υποψήφιοι ή υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας γιατί από αυτό θα στηριχθεί και ποιοι θα τον ψηφίσουν μετά την παραίτηση του Κάρολου Παπούλια.
Έχουμε και τους ανεξάρτητους βουλευτές οι οποίοι ασφαλώς θα πάρουν γραμμή και όλα αυτά μαζί μας κάνουν να βγάλουμε το συμπέρασμα, που είναι ρεαλιστικό και όχι ρομαντικό ή φανταστικό, ότι αυτό που έρχεται, αυτή η μυρωδιά που έντονα την ψεκάζουν οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες, εννοώ των εκλογών των πρόωρων εκλογών αν είναι άρωμα ή μπόχα.
Γιατί αυτός που δεν κερδίζει τελικά από όλα αυτά τα στημένα παιχνίδια της πολιτικής είναι ο λαός. Και το γράψαμε κι άλλη φορά αλλά λογικό και φυσικό είναι η φωνή μας να είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω γιατί απλώς τα γραφόμενά μας δεν αρέσουν στους πολιτικούς, πολιτικάντηδες, κομπιναδόρους, μιζαδόρους, ρουσφετολόγους και διαπλεκόμενους όλων αυτών των κομμάτων, κομματιδίων, παρατάξεων και συνεργασιών. Αν θέλουν μια κυβέρνηση να πάει καλά και να δουλεύει για το λαό όλοι μέσα. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή εθνικής σωτηρίας. Όλοι, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, έγχρωμοι και άχρωμοι, σε ένα πόστο εξουσίας, για να δουλεύουν όλοι για το καλό του λαού. Θυμηθείτε την κυβέρνηση Ζολώτα τι έγινε- το επαναλαμβάνουμε. Μόλις έγινε η κυβέρνηση Ζολώτα και ξεχάστηκαν οι πολιτικοί από το λαό οι ίδιοι οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες την έριξαν γιατί δεν τους συνέφερε. Γιατί ήθελαν να καβγαδίζουν στη βουλή. Ήθελαν να τρώνε πολλοί. Ήθελαν να κάνουν πελατειακές σχέσεις με ρουσφέτια και κομπίνες. Ήθελαν να λένε ότι εμείς οι 300 είμαστε οι εθνοπατέρες και εσείς είστε οι είλωτες που φτιάχνετε τον Παρθενώνα. Ήθελαν δύο τάξεις ανθρώπων. Τους κουμανταδόρους και τους δούλους. Και αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν δεν μπορεί να αναλάβει την αντιπολίτευση ο λαός, τότε να γίνει μια συμμαχική κυβέρνηση και των τριών μεγάλων κομμάτων. Ή των δύο μεγάλων κομμάτων. Εννοώ της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Ή και της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο. Αλλά και αυτό δεν το θέλουν. Και γιατί δεν το θέλουν; Γιατί θέλουν να έχουν κουμανταδόρους τους ξένους. Είτε τους Αμερικανούς, είτε τους Γερμανούς ή αύριο τους Ρώσους. Γιατί όταν έρχεται ο ένας και παίρνει δανεικά και τα πληρώνει με τόκους και ο άλλος λέει ότι «άμα ανέβω εγώ θα χαριστούν τα δανεικά και δεν θα πληρώνει χαράτσια ο κοσμάκης» ερωτώ εγώ ο βλάκας της ενημέρωσης ή της δημοσιογραφίας: γιατί αυτός που θέλει τη σταθερότητα και κυβερνά δεν μπορεί να βρει τα χρήματα για να πληρώσει τα δανεικά ή πρέπει να κάνει διαπραγματεύσεις, με επιμηκύνσεις χρέους και ανατοκισμούς και ο άλλος που έρχεται λέει ότι θα σβηστούν τα χρέη και δεν θα πληρώνει χαράτσια ο κοσμάκης; Θέλω να καταλάβω τη λογική τους. Εάν υπάρχει λογική. Γιατί πιθανόν να μην έχω εγώ λογική.
Γιατί δεν τα βάζουν κάτω τα χαρτιά τους και να πουν απλά και σοφά, τουλάχιστον οι δύο μεγάλοι, ότι θα έχουμε κοινή εξωτερική πολιτική, συνεργασία για την εσωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα και συμμαχία και συνεργασία για τις διαπραγματεύσεις; Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό αν θέλουν το καλό του έθνους και το καλό των πολιτών γενικά;
Αλλά ακούμε συνέχεια αυτές τις μπουρδολογίες περί εφαρμογής του κομματικού προγράμματος. Γιατί κάθε κόμμα λέει ότι έχει το δικό του πρόγραμμα που δεν ταυτίζεται με τα άλλα κόμματα. Ε, και; Βάζεις κάτω τα προγράμματα, αφαιρείς και προσθέτεις, τροποποιείς και βγάζεις ένα σύνθετο εφαρμόσιμο πρόγραμμα αν έχεις καλή διάθεση και με την προϋπόθεση να ωφελήσεις τους άλλους και όχι τον εαυτό σου ή την τσέπη σου, γιατί και με τη συνεργασία κουμαντάρεται ένα κράτος και με τις συμμαχίες εξυπηρετείται ο λαός, ενώ με τις αντιπαλότητες και τις ακρότητες διαλύονται και το σύνταγμα και οι νόμοι και οι κυβερνήσεις και υπάρχει αυτός ο φόβος που υπήρχε πάντοτε στους πολιτικούς: η εκτροπή της χώρας. Αυτό που γινόταν παλιά και που γίνεται ακόμα και σήμερα σε υπανάπτυκτες χώρες με τους βασιλιάδες και τις κόκκινες ή μαύρες δικτατορίες. Οι πολιτικοί δεν θέλουν να αλλάξει το φθαρμένο πολιτικό κατεστημένο και το συντηρούν με οποιοδήποτε τρόπο. Ο λαός από την άλλη πλευρά θέλει να αλλάξουν οι πολιτικοί αλλά ακόμα τους ψηφίζει και τους εκλέγει γιατί δεν ξεπέρασε το σύμπλεγμα των πελατειακών σχέσεων. Θέλει το ρουσφέτι. Θέλει τη διαπλοκή. Καλλιεργεί τις πελατειακές σχέσεις. Ξέρει ότι ο πολιτικός λέει ψέματα και παρόλα αυτά τον ψηφίζει ξανά. Ξέρει ότι ο πολιτικός δεν θα του βρει θέση για τον γιο ή την κόρη του, αλλά τους παρακαλεί. Θέλει να αλλάξει το φθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, όπως λέει, αλλά στην πράξη ενεργεί αλλιώς. Οι περισσότεροι είναι ραγιάδες. Είναι Γραικοί. Είναι φουκαράδες. Και αυτό θα το δούμε καλύτερα από το πως μετακινούνται από το ένα κόμμα στο άλλο όταν αντιλαμβάνονται ότι χάνουν την εξουσία. Για παράδειγμα: που είναι οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ; Που είναι αυτοί που χειροκροτούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου και γέμιζαν τις πλατείες και τα καφενεία; Αν ψάξετε θα τους βρείτε -όσους δεν πέθαναν- πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μετακινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί νομίζουν – πιστεύουν ότι θα πάρει την εξουσία. Αλλιώς δεν θα έφευγαν από το ΠΑΣΟΚ.
Και δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για την αριστερά, γιατί αν ξεκινήσουμε από την ΕΔΑ της παλιάς εποχής και δούμε πως έφτασε σήμερα με τα κόμματα, κομματίδια, τις ιδεολογικές δήθεν διαφορές, τότε θα φτάσουμε στο σημείο να πιστέψουμε ότι το μόνο που παρέμεινε αμετακίνητο πιστεύοντας σε αυτές τις αρχές που έχει -και οι πολλοί δεν αναγνωρίζουν- είναι το ΚΚΕ που υπέστη και αυτό μια φθορά αλλά μπροστά στη ζημιά που έπαθαν τα άλλα τα κόμματα αυτή θεωρείται μηδαμινή.
Και όλοι γνωρίζουμε από πού προήλθε αυτή η ζημιά, που αν ορισμένοι δεν το ξέρουν το λέμε εμείς. Προήρθε από τον ΣΥΡΙΖΑ που κατά τη γνώμη ή την άποψη του ΚΚΕ είναι οι γιαλαντζί αριστερά παράταξη.
Μας ωφελούν λοιπόν ή μας βλάπτουν οι εκλογές οι πρόωρες; Και θα θέλαμε να είχαμε μια απάντηση ενός κομματάρχη για όλα αυτά, χωρίς βέβαια να είναι παθιασμένος και φανατισμένος από την παράταξη της αρεσκείας του.
Όπως θα θέλαμε να είχαμε και μια απάντηση από έναν απλό πολίτη, που δεν έχει το πάθος και τον πόθο για εξουσία, αλλά που έχει το μεράκι να συντηρεί την οικογένεια του, να μην πληρώνει τσάμπα φόρους και να υπηρετεί την πατρίδα στην οποία ζει, αναπνέει και ελπίζει…!!!
Ε. Ε. Γ.
