Leather engineer στην εταιρεία ECCO LEATHER
Από τη Βαρειά των παιδικών του χρόνων και μετά από ένα μακροχρόνιο γύρο του κόσμου κατέληξε να επιλέξει την Ολλανδία ως βάση του για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και για να αποκατασταθεί επαγγελματικά. Σήμερα μιλάει στα «Πολιτικά» για τους λόγους που η Ελλάδα κατάφερε να «φάει» ακόμα ένα παιδί της καθώς και για όλα εκείνα που συνεχίζουν να του αρέσουν στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα.
Πότε αποφάσισες να φύγεις στο εξωτερικό και ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν σε αυτήν σου την απόφαση; Είχαν να κάνουν με τη φύση της εργασίας σου ή ήταν επιλογή για μια ποιοτικότερη καθημερινότητα;
Κ.Σ: Το έτος 1993 έφυγα από την Αθήνα για την προσωπική μου ανάπτυξη στον κλάδο των σπουδών μου δεδομένου ότι στην Ελλάδα ήδη είχαν αρχίσει να περιορίζονται οι δυνατότητες μιας καλύτερης καριέρας μιας που τα εργοστάσια και συγκεκριμένα τα καλά βυρσοδεψεία άρχιζαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και η παρακμή στο κλάδο αυτό όπως και σε άλλους κλάδους άρχισε να σκοτεινιάζει τον επαγγελματικό ουρανό.
Σ’ αυτό το σημείο δεν θα πρέπει να παραλείψω και ένα από αυτά τα πρότυπα βυρσοδεψίας της εποχής εκείνης και μεγάλο σχολείο για πολλούς και ειδικά για μένα, τη γνωστή εταιρία για τους Μυτιληνιούς Ε. Ν. Σουρλάγκας,
Ποια είναι η ειδικότητα σου ακριβώς και ποιοι ήταν οι σταθμοί σου μέχρι να επιλέξεις ως βάση σου την εταιρεία που είσαι σήμερα;
Κ.Σ: Η ειδικότητα μου είναι τεχνικός δερμάτων. Έχω τελειώσει το ινστιτούτο έρευνας και βυρσοδεψίας στο Reutlingen της Γερμανίας.
Πριν από τις σπουδές μου είχα εργαστεί για πολλά χρόνια στο εργοστάσιο Ε.Ν. Σουρλάγκας.
Μετά τις σπουδές μου δούλεψα στην Αθήνα για κάποια χρόνια.
Ασχολήθηκα με την έρευνα όπως και με καινούριες μεθόδους βυρσοδεψίας.
Ήταν η εποχή που αναζητούσα κάτι καινούριο και αποφάσισα να εργαστώ για την εταιρία ECCO, Δανέζικη εταιρία παπουτσιού όπου έχει δικά της εργοστάσια βυρσοδεψίας.
Η προοπτική ήταν στην Ινδονησία όπου η εταιρία μου είχε επενδύσει σε πρότυπο εργοστάσιο υποδηματοβιομηχανίας καθώς και σε πρότυπο εργοστάσιο βυρσοδεψίας όπου και επέλεξα να εργαστώ για εννέα χρόνια.
Εννοείται βέβαια ότι είχα τις καλύτερες απολαβές και συνθήκες δουλειάς σε σύγκριση με την Ελλάδα όπως παράλληλα και το βιοτικό επίπεδο ήταν και είναι πολύ υψηλό.
Αυτήν την στιγμή και τα τελευταία έντεκα χρόνια δουλεύω στην Ολλανδία πάλι στην ίδια εταιρία και συγκεκριμένα στην Ecco leather και ποιο συγκεκριμένα στο τμήμα innovation.
Τι είναι αυτό που δεν θα άλλαζες σήμερα στη ζωή σου και που σου το προσφέρει ένα οργανωμένο ευρωπαϊκό σύστημα και τι είναι αυτό που σε κουράζει ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα και που θεωρείς ότι δεν θα αλλάξει ποτέ;
Κ.Σ: Δεν θα άλλαζα τον τρόπο ζωής και τις πολιτισμικές αξίες έτσι όπως τις εκτιμούν οι λαοί της βόρειας Ευρώπης.
Ποιο συγκεκριμένα θα έλεγα τις διαπροσωπικές σχέσεις όπου οι άνθρωποι γνωρίζουν τα όρια τους, σέβονται τον άνθρωπο και το περιβάλλον, είτε αυτό λέγεται εργασία, φύση, χώρα.
Αυτό που με κουράζει στην Ελλάδα του σήμερα είναι η γραφειοκρατία και ότι επιτρέπουμε ακόμη να επιπλέουν οι φελλοί!
Επειδή ευθαρσώς σου λέω την αλήθεια έτσι όπως την αισθάνομαι ελπίζω να μην παρεξηγηθώ!
Άλλα πράγματα που με κουράζουν στην Ελλάδα είναι η αρνητικότητα των ανθρώπων στο να αλλάξουν επιτέλους τρόπο ζωής, σκέψης όπως και το πως αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα. Επιτέλους να σταματήσει αυτό που λένε οι περισσότεροι…Ότι βρέξει ας κατεβάσει και δεν βαριέσαι βρε αδερφέ….κτλ. κτλ.
Αντιθέτως θα έπρεπε μεμονωμένα και μετά όλοι μαζί να σκεφτούμε πως θα χτίσουμε όχι μόνο το αύριο αλλά και τον επόμενο αιώνα εάν χρειαστεί!
Τι θυμάσαι έντονα με αγάπη από τη Μυτιλήνη των παιδικών –εφηβικών σου χρόνων;
Κ.Σ: Θυμάμαι έντονα όταν παίζαμε παιδιά στους δρόμους, τις εκδρομές με το σχολείο.
Την απεραντοσύνη της θάλασσας, τα καταπράσινα από τις ελιές και πεύκα βουνά με τα μονοπάτια και τις μυρωδιές των λουλουδιών την άνοιξη.
Τι θα ήθελες να αλλάξεις;
K.Σ: Εάν κάτι θα ήθελα να αλλάξω είναι η παιδεία!
Μιλάω για την παιδεία που αρχίζει από το σπίτι του καθενός και προς τα έξω.
Τα σχολεία και τους δασκάλους και εύχομαι να γυρίσουν τα χρόνια πίσω για να αναφερθώ στους παραδοσιακούς αυτούς δασκάλους που πάσχιζαν για την παιδεία και τα παιδιά και είχαν ένα σκοπό, οι μαθητές τους να βγουν σωστοί άνθρωποι!
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στους σημερινούς επαγγελματίες που κατά βάθος αδιαφορούν για την μόρφωση και για την ψυχή του παιδιού….
Πιστεύεις ότι η σημερινή κρίση θα αναπροσαρμόσει αξίες και ανάγκες της νεολαίας ή αυτή θα προτιμήσει να φύγει για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό;
Κ. Σ: Θέλω να πιστεύω ότι μέσα από την κρίση – αρκεί όλοι οι άνθρωποι να το πιστέψουν και να το κάνουν έργο- να διδαχθούμε πολλά πράγματα και να την ξεπεράσουμε μια μέρα έτσι ώστε να μην αναγκαστεί η νεολαία της Ελλάδας να φύγει στο εξωτερικό για καλύτερο μέλλον. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να ξαναγίνουν πάλι εργοστάσια να υπάρξει ανταγωνισμός και παράλληλα ανάπτυξη.
Πως θα χαρακτήριζες την κρίση στην Ελλάδα βλέποντας τα πράγματα από μακριά;
Κ .Σ: Κρίση αξιών
Έλλειψη ιδανικών
Κρίση και έλλειψη ικανών ηγετών.
Είναι στα μελλοντικά σου σχέδια η επιστροφή σου στη Μυτιλήνη;
Ναι και γι’ αυτό το λόγο έχω φτιάξει και το σπίτι μου στην Βαρειά.
…Γιατί η φύση, ο ουρανός, ο ήλιος και η θάλασσα της Ελλάδας δεν ανταλλάσσονται με τίποτα τον κόσμο!
