Στον Μπόμπιρα της οδού Κομνηνάκη, αγαπημένο στέκι-μεζεδοπωλείο της Μυτιλήνης, φιλοξενήθηκε το βράδυ της Τετάρτης η βραδιά παραδοσιακών γεύσεων που διοργάνωσε το παράρτημα Λέσβου της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης ΑΙΓΙΛΟΠΑΣ (Δίκτυο για τη Βιοποικιλότητα και την Οικολογία στη Γεωργία), με «οικοδέσποινα» την Ραλλού Τσίγγου.
Το μενού βασίστηκε σε παραδοσιακές ποικιλίες της Λέσβου, ώστε να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι τις αυθεντικές γεύσεις του τόπου μας μέσα από τη σύγχρονη κουζίνα.
Περιελάμβανε προϊόντα από παραδοσιακές ποικιλίες της Λέσβου, όπως σιτάρι Σαρίτσαμ, αρακά Άντισσας, ντομάτα κρασουλιά, ξινόμηλα Αγιάσου, αχλάδια κουντουρέλια, κυδώνια, σύκα, φασόλια, κολοκύθα και λεσβιακό ελαιόλαδο βιοδυναμικής γεωργίας.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια «γέφυρα» παραγωγών και καταναλωτών μέσα από προϊόντα που συνδυάζουν την αειφόρα παραγωγή, τις ντόπιες ποικιλίες με παραδοσιακές καλλιέργειες και τη συλλογική προσπάθεια από το σπόρο ως το τραπέζι μας.
Εξάλλου, η μετάδοση γνώσεων και εμπειριών για την αποτελεσματικότερη, επιτυχή διατήρηση και άμεση αξιοποίηση της γεωργικής βιοποικιλότητας με πρωταγωνιστές την τοπική κοινωνία και τους πολίτες της, είναι από τους βασικούς άξονες της προσπάθειας που καταβάλλει ο ΑΙΓΙΛΟΠΑΣ.
Οι παραγωγοί παραδοσιακών ποικιλιών που διέθεσαν τα προϊόντα τους ήταν οι:
Γιάννης Βωβός- Άντισσα, Γιώργος Βαμβακίτης-Μυτιλήνη, Δημήτρης Μαϊστρέλλης-Αγιάσος, Κλεάνθης Μακαρώνης -Αγιάσος , Λευκή Μιχαλάκη – Ασώματος
Μπαντζής Προκόπης- Μυτιλήνη, Στρατής Γιακαλής, Αγ. Παρασκευή, Οικοτεχνία Ερεσσύκο – Ερεσός.
Σχολείο σπόρων
Η συμβολή του ΑΙΓΙΛΟΠΑ στις παραδοσιακές «ανόθευτες» ποικιλίες και τη βιολογική γεωργία, είναι μεγάλη.
Με αντικείμενο τις τοπικές ποικιλίες το Σχολείο Σπόρων, είναι ένας θεσμός που λειτουργεί επιτυχημένα από το 2012 κα έχει ως σκοπό να μεταδώσει χρήσιμες εμπειρίες και γνώσεις στις τοπικές κοινωνίες, ώστε να διατηρηθεί και να αξιοποιηθεί κατάλληλα ο γεωργικός γενετικός πλούτος της χώρας μας, καθώς και η πλούσια γεωργική της παράδοση.
«Η βιολογική γεωργία είναι έρωτας»
Μιλήσαμε με δυο παραγωγούς, τον κ. Γιάννη Βωβό από την Άντισσα και τον κ. Ευθύμη Βασίλογλου (Θύμιο για τους φίλους) από το Μεσότοπο, οι οποίοι έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση του ΑΙΓΙΛΟΠΑ και δηλώνουν και οι δυο αθεράπευτα προσηλωμένοι στις παραδοσιακές καλλιέργειες.
Ο Κ. Βωβός παράγει κάθε καλοκαίρι το δικό του κρασί από τις ποικιλίες καλλονιάτικο και τενεδή, όπως το λένε στην περιοχή, μα που δεν ταυτίζεται με καμία άλλη ποικιλία από τις γνωστές.
«Σπανίζουν και οι δυο, μα πιο πολύ η δεύτερη, μας λέει. Τη διατηρήσαμε αλλά δεν ξέρω πολλά γι’ αυτήν, ίσως και να προέρχεται από την Τένεδο, από κει και τ’ όνομά της’ ξέρω όμως ότι το κρασί που βγάζει είναι εκπληκτικό και για του λόγου το αληθές έφερα ένα μπουκάλι να σας κεράσω»
Όντως το κρασί που δοκιμάσαμε ήταν εκπληκτικό, μου αποκάλυψε και κάνα δυο μυστικά από την παραγωγή του, εννοείται ότι το προτιμήσαμε από τα υπόλοιπα, όμως περίφημος ήταν και ο αρακάς του κ. Γιάννη, καθώς με ό,τι καταπιάνεται δίνει την ψυχή του.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Θύμιος Βασίλογλου, μεγάλη φυσιογνωμία στη διατήρηση της παράδοσης του τόπου του (είναι γνωστή η «τρέλα» που έχουν οι Μεσοτοπίτες για το χωριό τους, δεν το αλλάζουν με κανένα στον κόσμο ολάκερο!), ασχολείται χρόνια με τη διατήρηση της πολιτιστικής παράδοσης του Μεσοτόπου (βλέπε γλεντιστάδες και αποκριάτικες διοργανώσεις) και δηλώνει φανατικός των παραδοσιακών μεθόδων καλλιέργειας, καθώς συλλέγει σπόρους που καλλιεργεί με τις παλιές πρακτικές.
Έμαθα σε τι οφείλεται το ξεχωριστό άρωμα των πεπονιών, για την αγιορείτικη πιπεριά και για πολλά άλλα ακόμη.
Ανταλλάξαμε συνταγές για το πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε καλύτερα τις λεσβιακές κολοκύθες που είναι στο φόρτε τους αυτή την εποχή και με εντυπωσίασε η ανοιχτή και θετική στάση -θεώρηση που έχει για όλα τα πράγματα, άνθρωπος του μόχθου αλλά βαθιά καλλιεργημένος, όπως η γη που φροντίζει και υπεραγαπά.
Νομίζω πως χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, στις μέρες μας δεν θα ξέραμε τι γεύση έχουν αληθινά τα φρούτα και τα λαχανικά που τρώμε, δεν θα ξεχωρίζαμε την ρεαλιστική υφή από τη μεταλλαγμένη και δεν θα βλέπαμε την πραγματική ομορφιά μιας ντομάτας κρασουλιάς, παρά μόνο την ισοπεδωτική ομοιομορφία σε πανομοιότυπες ντομάτες, που λες και ακουμπούν μόλις στο τσαμπί, άνοστες, άγευστες, άοσμες , ισομεγέθεις με ακρίβεια χιλιοστού, ώστε στην όψη να μην ξεχωρίζουν από τα πλαστικά λαχανικά μιας κακόγουστης διακοσμητικής φρουτιέρας!
Ευτυχώς που ακόμη αντιστέκονται…καλλιεργώντας!
