Ένα κορίτσι στη Ρόδο δολοφονήθηκε, αφού πρώτα μαρτύρησε στα χέρια δύο νεαρών, σύμφωνα με την ως τώρα έρευνα.
Οι δύο φερόμενοι δολοφόνοι της, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη φυλακή κρατούμενοι. Ένας εκ των δύο, χτες το πρωί πληροφορηθήκαμε, πως στη ζούγκλα της φυλακής, που έρχεται ως απονομή της δικαιοσύνης, ξυλοκοπήθηκε από συγκρατούμενους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, «υποδοχής μετά κακοποίησης» στη φυλακή, είτε βασίζεσαι σε τηλεοπτικά σενάρια, είτε σε σοβαρά ντοκιμαντέρ γνωρίζεις πως το περιστατικό συνέβη με το λιγότερο την ανοχή αν όχι την συνεργασία ενός ή περισσοτέρων σωφρονιστικών υπαλλήλων.
Επιπλέον διαβάζεις για την ιδιότυπη απονομή δικαιοσύνης που επικρατεί στις φυλακές μεταξύ κρατούμενων αλλά και ένα επίσης ιδιότυπο κώδικα τιμής που υποστηρίζεται «μέσα». Κάποια εγκλήματα είναι απεχθή ακόμη και για τους σεσημασμένους, με αποτέλεσμα να αντιδρούν, δε μπορούν να έχουν ένα συγκρατούμενο που είναι βιαστής κι έπειτα δολοφόνος. Κι εμείς αναμασάμε την πληροφορία με περισπούδαστο ύφος και δέος. Ή μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς….;
Κάποιοι από αυτούς που ξυλοκόπησαν, ενδεχομένως να βρέθηκαν εκεί επειδή κακοποίησαν, βίασαν, σκότωσαν. Κάποιοι από αυτούς ενδεχομένως κατά την υποδοχή τους στη φυλακή να έπαθαν το ίδιο απ’ τους παλαιότερους. Δε μιλάμε καν για αυτοδικία σε επίπεδο εγκλήματος. Μιλάμε για αυτοδικία αποκλειστικά του ήθους «μου το ‘καναν θα στο κάνω κι εγώ» για προειδοποίηση του νέου «να καθίσει καλά για να μην έχουμε άλλα», γιατί δεν υπάρχει καλύτερος δεσμοφύλακας από τον ήδη φυλακισμένο που του δίνεις τη δυνατότητα να είναι ισχυρότερος.
Ακούω μια φωνή μέσα μου(σε λίγο ίσως και έξω μου) : κορίτσι μου δεν έχεις ιδέα τι παίζεται στις φυλακές…. Βεβαίως! Έχω ιδέα όμως τι συμβαίνει έξω από αυτές κι έχει να κάνει με τις αντιδράσεις μας παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα, λες και βλέπουμε ζώα να μαλώνουν για το ποιο είναι το ισχυρότερο.
Είναι κακό να βιάζουμε και να δολοφονούμε στην πραγματική ζωή, από την άλλη είναι καλό να βιάζουμε και να δολοφονούμε εντός της φυλακής! Δεν αλλάζει τίποτα στην κοινωνία μας μόνο το περίκλειστο στο οποίο συμβαίνουν τα πράγματα.
Τι έγινε λοιπόν; Με τι χαιρόμαστε όλοι; Εσύ κι εγώ με τι χαιρόμαστε; Αναιρέθηκε το έγκλημα; Γύρισε ο χρόνος πίσω; Γύρισε το κορίτσι (όλων μας) πίσω στο σπίτι της ασφαλές; Γέμισε η αγκαλιά των γονιών της.; Τι απ’ όλα αυτά έγινε;
Εξανδραποδίζοντας τον δολοφόνο, αυτός τι θα μάθει; Να μη το ξανακάνει; να δει κι αυτός τη γλύκα; αυτή είναι δικαιοσύνη ή η εκδίκηση του όχλου. Αυτόν θα τον υποστηρίξεις όταν κι εκείνος με τη σειρά του ξυλοκοπήσει τον επόμενο βιαστή και δολοφόνο; Ή θα το ‘χεις ξεχάσει κι εσύ, ποιος είναι και τι έκανε;
Εκδικηθήκαμε κι εμείς λοιπόν χωρίς να λερώσουμε τα χέρια μας. Τα λέρωσαν οι λερωμένοι και μας εξυπηρέτησαν μια χαρά. Λερωμένοι είναι, δικούς τους κανόνες έχουν κι εμείς χειροκροτούμε θεατές σε μια αρένα.
Σημείωση: Δεν μαθαίνουμε για όλους τους ξυλοδαρμούς και τους βιασμούς νέων κρατούμενων στις φυλακές. Αυτό τον συγκεκριμένο τον μάθαμε επειδή κάποιοι ήθελαν να μας δώσουν φρέσκο κρέας να κατασπαράξουμε και να μας ανακουφίσουν. Ποιόν δικαιώσαμε όμως;
