“Τζιτζί Κοντοστάβλος”
Έτσι ονομάζομαι. Κοντοσταύλου για την ακρίβεια, της γνωστής οικογενείας. Η οικογένεια μας είχε αναντάμ παπαντάμ συμφέροντα στην Μασσαλία από την προεπαναστατική (του ‘21 φυσικά) εποχή. Βέβαια το Κοντόσταβλος εδραιώθηκε περίπου 120 χρόνια αργότερα όταν πια πολιτογραφήθηκαν οι παππούδες μας στο Μονακό. Κοντοσταύλου ελληνικά και Κοντοστάβλος από την ελληνική απόδοση του “Kontostavlos”. Βέβαια αυτό ήταν ένα είδος ξεπεσμού, διότι στη μητέρα πάντα θύμιζε αυτό το «Τζον Πάπας». Κάτι Παπαδόπουλοι που πήγαν ξυπόλητοι μετανάστες στην Αμερική και μας έγιναν μετά από λαντζέρηδες πετρελαιάδες και από Παπαδόπουλοι, Papas. Τι ντεκαντάνς! Ευτυχώς εμάς το όνομά μας είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά από την άλλη ποιος την ξέρει;
Μεγάλο πρόβλημα στα διαβατήρια μας και στις ταυτότητες δε μπορώ να σας περιγράψω. Είμαστε δεν είμαστε, ποιοι είμαστε! Κάποια στιγμή σε ένα από τα ταξίδια μας στο Μιλάνο που είχαμε πάει για την εβδομάδα μόδας, μας ζήτησαν πιστοποιητικό ταυτοπροσωπίας, κι όχι τίποτε άλλο συνταξιδεύαμε με κάτι πασοκονεόπλουτες κόρες βιομήχανου, καλά ο Θεός να τον κάνει το Βικέλα βιομήχανο, κάτι ροδάκινα είχε εκεί πέρα και με τις επιδοτήσεις του Αντρέα τις εοκικές έφτιαξε ένα παράπηγμα και έκανε χυμούς και μας έγινε μετά βιομήχανος και έστελνε τις κόρες στου Μωραΐτη, καλά παρακαλετά μη φανταστείτε! Τότε ήταν που άλλαξε και το όνομα κι από Βρυκόλας, όνομα που το ‘χε από το προπάππου του που ήταν αναιμικός, έγινε Βικέλας για να λένε όλοι ότι κατάγεται από την ιστορική οικογένεια της Βέροιας του Βικέλα. Καμία σχέση.
Πλην του επιθέτου ανέκαθεν αντιμετώπιζα σωρεία προβλημάτων με το βαφτιστικό μου. Οι δάσκαλοι επέμεναν με φωνάζουν Γενοβέφα. Θεέ και κύριε τι λαϊκάντζα. Επίτηδες το ‘καναν οι αναχρονιστικοί! Για να με πικάρουν το έκαναν. Το βαφτιστικό μου είναι Γενεβιέβη εκ της θαυματουργής Οσίας Γενεβιέβης των Παρισίων, πόλης της οποίας οι προπαππούδες μου υπήρξαν μεγάλοι ευεργέτες. Ζενεβιέβ δεν ήθελε η μαμά να με φωνάζουν «ήτο συνηθισμένο» έλεγε. Το Γενεβιέβη είχε άλλον αέρα, διατηρούσε το κλας της οικογένειας μας. Ήμουν η μικρότερη σε μια αδελφική συστάδα που όλοι είχαν ονόματα βασιλέων. Για τους αδερφούς μου γνωρίζετε άλλωστε. Ο Παύλος κι ο Κωνσταντίνος που μαζί πηγαίναμε στο Σαμονί συνήθως τα Χριστούγεννα. Ονόματα βασιλέων λοιπόν κι η μαμά ήθελε πια κάτι λίγο πιο χριστιανικό. Από την άλλη ήταν τόσο μπας κλας τα χριστιανικά ονόματα. Είχα φτάσει τεσσάρων και δεν είχα βαπτιστεί, μέγα σκάνδαλο για την εποχή. Η μαμά είχε βέβαια την πάγια δικαιολογία ότι μέχρι να γυρίσουν οι έκπτωτοι δε θα μπορούσε να με βαπτίσει κανείς άλλος πλην κάποιου εκ της βασιλικής οικογένειας.
Μέχρι που έγινε το θαύμα και πήρα το όνομα μοιραία. Συνέβη σε ένα από τα ταξίδια μας εκτάκτως στο Παρίσι για ένα σερί ντεφιλέ υψηλής ραπτικής του Ντιορ και του Ζιβανσί. Η μητέρα μου ήταν τιμώμενο πρόσωπο επίσης στον Υβ Σεν Λοράν! Της είχε φτιάξει ένα κοστούμι, ειδικά για κείνη, ιβουάρ σε στενή γραμμή με βαθύ ντεκολτέ, στενή μέση και μεγάλους ώμους. Στην πασαρέλα θα το φορούσε η Λορίν Χάτον. Είχε κάνει θραύση!
Το πρωί της επίδειξης αρρώστησα ξαφνικά με μεγάλο πυρετό 40 και! Η μητέρα μου κάθιδρη, φοβήθηκε πως θα χάσει το σουαρέ και ήταν έντρομη, έμαθα πολλά χρόνια αργότερα από τις συγκινητικές διηγήσεις της. Ο τρόμος έγινε απόγνωση, ενώ ο πυρετός δεν έπεφτε. Χρειάστηκε να τηλεφωνήσει στου Υβ, δυσεύρετος εκείνη τη στιγμή φανταστείτε, τρεις ώρες κολλημένη στην κουτσομπόλα δίπλα από το τηλέφωνο να καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο για να μπορέσει να τον βρει. Όταν τελικά κατάφερε να τον βρει ο Υβ έδωσε τη λύση, δηλαδή όχι ο Υβ αλλά ο Μπερζέ! «Η οσία Γενεβιεβη» αναφώνησε! «Αυτή θα μας σώσει». Έστειλε μια ράφτρα του να φέρει λίγο καθαγιασμένο νερό από το Ναό των Αγίων Αποστόλων που ξεκουραζόταν το λείψανό της οσίας για να με ραντίσουν. Έτσι κι έγινε. Ρώτησε η ράφτρα όταν με πλησίασε, «πως λένε το παιδί να κάνω την ευχή»; Σήκωσε τους ώμους η μητέρα «δεν έχει βαπτιστεί ακόμη» αποκρίθηκε. Η ράφτρα το πήρε πάνω της, Γενεβιέβη βροντοφώναξε, με σήκωσε στον αέρα, και μετά με έρανε με το νερό! Ο πυρετός έπεσε, ζωντάνεψα, πήγαμε στην επίδειξη, βρήκα όνομα βρήκα και νονά!
Γενεβιέβη Κοντοσταύλου ή αλλιώς Τζιτζί Κοντοστάβλος. Χάρηκα πολύ!
