Ο Στρατής Γαβριήλ είναι ένας διακεκριμένος πλαστικός χειρουργός. Γεννημένος το 1960 στον Πολιχνίτο της Λέσβου, ανήκει σε αυτούς που με σκληρή δουλειά κατάφεραν σύντομα να ανελιχθόυν επαγγελματικά, εισάγοντας μάλιστα μια σειρά καινοτομιών σε τεχνικές και μεθόδους που αφορούν την ειδικότητά του. Το 1977 τελειωσε το 2ο Γυμνάσιο της Μυτιλήνης κι λίγο μετά, οπως και πολλοί αλλοι της γενιάς του έφυγε απο το νησί για να σπουδάσει. Κάθε καλοκαίρι επισκέπτεται τη Λέσβο, συναντιέται με τους ανθρώπους του, γεύεται την υπέροχη κουζίνα του νησιού και απολαμβάνει το μοναδικό του κάλλος. Σήμερα, μιλάει στα “Πολιτικά” για τη μοναδική αύρα της Λέσβου που κάθε χρόνο τον καλεί στην ιδιαίτερή του πατρίδα του…
Η επαγγελματική επιτυχία φαίνεται ότι δεν σας έχει κάνει να ξεχάσετε τις ρίζες σας. Είναι η Λέσβος και για σας ακόμη ασφαλές απάγκιο;
Ασφαλές; Γιατί τίθεται τέτοιο θέμα; Είναι ο τόπος μου, μέσα στην Ελληνική επικράτεια, όπου ζουν φίλοι και συγγενείς. Πάω τα καλοκαίρια, βλέπω και χαίρομαι τη συντροφιά των παιδικών μου φίλων, των συγγενών και των συγχωριανών μου. Γεύομαι τη φανταστικότερη κουζίνα και απολαμβάνω το μοναδικό κάλλος του τόπου μου, με τις υπέροχες θάλασσες, τη πόλη και τα γραφικά χωριά του, την αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα των κτισμάτων τους με την ιστορία, τη παράδοση και το πολιτισμό, που εκπέμπουν. Χαίρομαι και διασκεδάζω τη ντοπιολαλιά, ενσωματώνομαι πλήρως και ρουφάω την αύρα, που μου προσφέρει κάθε γωνιά, την αποθηκεύω και επιστρέφω στη κανονικότητα των δραστηριοτήτων μου καταναλώνοντάς της με φειδώ.
Η στιγμή που ένας νέος της Επαρχίας αποφασίζει για το μέλλον του αποτελεί –τις περισσότερες των περιπτώσεων –μια απόφαση ζωής. Εσείς τη θυμάστε ακόμη;
Δεν υπήρξε στιγμή, ήταν ενδεχομένως προκαθορισμένος σκοπός η μόρφωση και η εξέλιξη. Ήταν όχι απλά το όνειρο των γωνιών μου τα παιδιά τους να σπουδάσουν και να ξεφύγουν από τα «ζόρια» της επαρχίας αλλά δεδομένος και μοναδικός προορισμός. Όλων των συγχωριανών μου το όνειρο τους ήταν και είναι το ίδιο. Ο Πολιχνίτος ίσως έχει τους περισσότερους και καταξιωμένους επιστήμονες αναλογικά με τι πληθυσμό του. Το αρνητικό όμως ήταν ότι αυτό το μεγάλο και ζωντανό χωριό να αδειάσει. Το πόσο λιγότερα «ζόρια» θα έχει ο νέος ακολουθώντας τη πορεία αυτή εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες. Φυσικά και είναι απόφαση ζωής η απόφαση για το μέλλον. Επειδή η επαγγελματική σταδιοδρομία είναι ένας σημαντικός παράγοντας ευτυχίας θα πρέπει κανείς να αποφασίσει να κάνει αυτό, που του αρέσει και τον εκφράζει περισσότερο. Τότε έχει πολλές πιθανότητες επιτυχίας.
Τι είναι αυτό που σας λείπει περισσότερο και τι είναι εκείνο που δεν πιστεύετε ότι θα αλλάξει ποτέ στο ακριτικό νησί;
Για όλους εμάς που μένουμε εκτός του νησιού, που δεν ζούμε τη καθημερινότητά του, δεν δικαιούμαστε να ζητάμε να μην αλλάξει τίποτα, ενώ μας αρέσει αυτό ακριβώς, που τώρα υπάρχει. Η ντοπιολαλιά, η ζεστασιά και η αμεσότητα του Μυτιληνιού, η κουζίνα και η φύση είναι εκείνα πάντως, που δεν θα αλλάξουν και είναι και αυτά που πράγματι μου λείπουν στη καθημερινότητα της Αθήνας. Βέβαια βρίσκουμε διεξόδους, βρισκόμαστε κατά καιρούς με συγχωριανούς, πάμε σε Μυτιληνιά ουζερί και τα λέμε.
Όταν επιστρέφετε ,τι είναι αυτό που κάνετε πάντα;
Παρέα με των παιδικούς μου φίλους, που είτε ζουν στο νησί είτε έρχονται για τις διακοπές, συναντιόμαστε στα ουζερί, κουβεντιάζουμε και γινόμαστε πάλι νέοι «επιστρέφοντας» στις παλιές ζεστές μας εποχές.
Θα επιλέγατε τη Λέσβο για βάση σας;
Θα ήθελα να απαντούσα αβίαστα ναι. Όμως η φύση της δουλειάς μου και οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις δεν νομίζω πως μου έχουν επιτρέψει τη σκέψη αυτή.
Σκεπτόμενος την μέρα που αφήσατε το νησί ως φοιτητής (με όλους τους φόβους και τις ανασφάλειες) θεωρείτε ότι σήμερα οι νέοι που έχουν περισσότερες ευκαιρίες και εφόδια μπορούν να επιτύχουν καλύτερα από ότι η δική σας γενιά;
Φοβάμαι πως δεν ισχύει αυτό. Οι ευκαιρίες για τη σημερινή γενιά είναι πλέον περιορισμένες, και μπορεί τα εφόδια να είναι περισσότερα όμως αυτά πάντα τίθενται στον ανταγωνισμό. Οι νέοι σήμερα θα πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικές διαφορετικές από τις τότε δικές μας ή έστω με διαφορετική προσέγγιση. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλλουν πιο επιτηδευμένη επιλογή της επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Η δικιά μας γενιά βρήκε μια άδεια αγορά που τη κατέκλεισε, «τη μπούκωσε» μην αφήνοντας πολλά περιθώρια για τους επόμενους. Άφησε όμως άλλους τομείς, που θα πρέπει να τις καλύψουν με διαφορετικό, πιο σύγχρονο και επικερδή τρόπο.
http://www.vintagelesvos.gr/o-ikismos-tou-polichnitou/
