Λιόστης απουσιάζει, στοπ. Λιόστρα Τ. απουσιάζει, στοπ. Τα φόρτωσαν όλα πάνω μου, στοπ. Άσε να γυρίσουν και θ’ αλλάξουμε βάρδια, στοπ. Τότε θα τους «χώσω» σε κάτι ινσπέξιον, …που πολύ θα το φχαριστηθούν (χε χε χε) …κι εγώ περισσότερο… Εμείς …νον στοπ, ξεκινάμε για την ώρα, να πάμε μαζί μια βόλτα, μοναδικέ μου αναγνώστη, έτσι για κάποια επανάληψη πορείας προς τα Τσαμάκια. Και τι κακό έχει μια επανάληψη πορείας, γνωρίζοντας το δεδομένο ότι πολλοί συμπατριώτες μας πηγαινοέρχονται καθημερινώς πάνω στο λιμενοβραχίονα τον λεγόμενο «Λεωφόρος Μπάι Πας»;
Ναι… κάνει καλό το περπάτημα, εκτός κι αν βολτάροντας διακινδυνεύεις τη ζωή σου. Ας πάρουμε τους …μπαϊπασάδες, παρατηρώντας αυτούς που προσέρχονται με όχημα, για περπάτημα στη «Λεωφόρο». Ένας είναι ο νόμιμος δρόμος. «Από κάτω», δηλαδή μέσα από το λιμάνι. Παρκάρουν στο ξεκίνημα, όπου και τα παγκάκια, κι όταν τελειώσουν τη …γυμναστική τους, πάλι με το κουρσάκι τους, πάλι με το βεσπάκι τους, «από κάτω» ή «από πάνω» γυρνάνε στο σπιτάκι τους. Αλλά είναι και πολλοί που πάνε περπατώντας προς τα Μπλόκια, όμως πάντα «από κάτω», δηλαδή μέσα από το λιμάνι. Τι; Άσχετοι είναι;
Χμ… δύο κατηγορίες πεζών κυκλοφορούν στην «από πάνω» Λεωφόρο Αργύρη Εφταλιώτη: Οι άσχετοι κι εμείς που κάνουμε την επιΘεώρησή μας. Παλιότερα ο κόσμος περπατούσε αμέριμνος. Χαρακτηριστικές φιγούρες περνούν από το πανόραμα της μνήμης μας. Ήταν παιδιά σαν κι εμάς και κυρίες με τα παρασολέλια και παρέες από κοπελιές, που όλοι μαζί πορευόμασταν σε χώρους χαράς: Στο μπάνιο ή στο χειμερινό σουλάτσο. Άγαλμα, Μπλόκια, Τσαμάκια, Απελλή, Φυκιότρυπα. Όμως άλλαξαν τα πράγματα… Σήμερα, βεβαίως, ελάχιστοι κολυμβητές κινδυνεύουν, αφου οι περισσότεροι πάνε ή με το οικογενειακό αμάξι τους ή, οι νεότεροι με το φασαριόζικο δίκυκλό τους. Αλλά οι …καινούριοι χρήστες της λεωφόρου;
Από τη μια η επι τροχών κίνηση αυξήθηκε, μιας κι από δω ξεμπουκάρουν τα οχήματα από το λιμάνι. Δεν νομίζω πως θα ήθελες, μοναδικέ μου, να περπατάς το δρόμο κατά τις ώρες άφιξης πλοίου… Προσωπικά, πάντα το αποφεύγω, …καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο. Από την άλλη, τώρα η γειτονιά έγινε πιο …πυκνοκατοικημένη. Αυξήθηκε η κίνηση οχημάτων και ταυτοχρόνως έγινε πιο …πυκνο…παρκαρισμένη από τα οχήματα των περιοίκων. Λογικό επακόλουθο. Υπολόγισε τώρα ως πεζούς όσους μπαινοβγαίνουν από τις …άμαξες, αλλά αυτοί ας πούμε, είναι οι μόνοι …σχετικοί, δηλαδή αυτοί που γνωρίζουν τους κινδύνους του δρόμου τους.
Έχουμε μεγάλη έλλειψη χώρου για παρκάρισμα, …κι εδώ για πραγματικά μεγάλη έλλειψη μιλάμε, αφού εκτός από τα οχήματα της γειτονιάς θα πρέπει να υπολογίσουμε και αυτοκίνητα που αφήνονται από επιβάτες για Πειραιά, οι οποίοι τα έχουνε να τους περιμένουν μέχρι την επιστροφή τους. Σ’ αυτούς να δεις άγνοια κι ασχετοσύνη. Τι λέγαμε για το Μέγα Χάνι του αερολιμένα; Κάτι παρόμοιο. Μην με ρωτήσεις «γιατί δεν τα παρκάρουν μέσα στο λιμενικό χώρο που διατίθεται προς τούτο;», γιατί θα σου απαντήσω: πήγαινε να μου βρεις διαθέσιμη θέση και θα σου κάνω μια …βαθειά υπόκλιση.
Καταληκτικώς, δια τους ταξιδιώτας, η Λεωφ. Α. Ευταλιώτη είναι η πρώτη επιλογή εις τους επιδιώκοντας την στάθμευσιν. Μήπως όμως λείπουν και οι ευκαιριακώς σταθμεύοντες επί των ρείθρων της λεωφόρου ταύτης και έμπροσθεν του Αγάλματος της Ελευθερίας, ως και εις το αριστερόν της ασφάλτου της οδού Εθνικής Αντιστάσεως; (έτσι λέγεται ο δρόμος των …Τσαμακίων) …Τουρλουμπούκιον… η κατάστασις! Για τους τελευταίους, ο κίνδυνος του να κινηθούν πεζή στο δρόμο είναι μεγαλύτερος. Πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους βαδίζοντας δεξιά, όπως οδηγούσαν προ ολίγου. Ασχετοσύνη, μοναδικέ μου…
Τη συμπόνια μου θα δώσω πιο απλόχερα στην πιο …αθώα κατηγορία των ασχέτων και αγνοούντων τους κινδύνους αυτής της λεωφόρου: Στους επισκέπτες της πόλης. Άλλοι έρχονται από την Πόλη ή τη Σμύρνη, να περιηγηθούν τ’ αξιοθέατα. Άλλοι ξεμπαρκάρουν από τη λάντζα του …σταυροφορικού τους που έχει φουντάρει στη ράδα. Είναι και οι επί περισσότερο διάστημα παραθερίζοντες μέσα και γύρω από τη Μυτιλήνη, είναι και οι εκδρομείς από τους διαμένοντες σε ξενοδοχεία του νησιού. Ποιος από αυτούς, νομίζεις, μοναδικέ μου, θα πάρει τη διαδρομή «από κάτω»; Κανένας! Καταλαβαίνεις γιατί. Πρώτον, η …αλλογύρα. Δεύτερον, δεν είναι …μυημένοι. Τρίτον, υπάρχει το Παλιό Μουσείο, σε δυο βήματα το Άγαλμα κι άλλα δυο η Πλάζ. Αυτά τα τέσσερα βήματα, όμως, τους βάζουν σε κίνδυνο και, πολύ περισσότερο, είναι τα καθοριστικά για την εκτίμηση περί φιλοξενίας που θα διαμορφώσουν για την πόλη μας. Έχουμε και το, παρόμοιας …κατάντιας, προηγούμενο τμήμα της διαδρομής (από την Πύλη Β΄ μέχρι την 8ης Νοεμβρίου), σίγουρα …θα μας χαρακτηρίσουν …τριτοκοσμικούς. Πάμε στοίχημα;
Καλά, αυτό το τμήμα, όπως είπαμε θα γίνει κόμβος και θ’ αποκτήσει και πλατειούλα και πεζοδρόμια. Θα γίνει; Εσύ τι λες; Δεν θέλω να βάλουμε στοίχημα. Κι εσύ κι εγώ καταλάβαμε πόσο χρειάζεται, πόσο αέρα και …λάμψη θα δώσει στην περιοχή και θέλουμε να γίνει. Μα δεν κρατάμε κανένα μαγικό ραβδάκι για να το κάνουμε εμείς. Αυτοί που μπορούν, που κρατάνε το …σκήπτρον, το κατάλαβαν; Θέλουνε;
Ας δούμε, βήμα βήμα, τη διαδρομή από το Μουσείο και πέρα. Μουσείο με πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα ενός λαμπρού παρελθόντος. Ωραίο το προαύλιό του, επίσης με …προσελκυστικά εκθέματα, που οι διαβάτες θα μπορούσανε να τα θαυμάσουν από τα …σταπατσαρισμένα κιγκλιδώματα, πατώντας πάνω στο μοναδικό πεζοδρόμιο, αν αυτό δεν ήταν κατειλημμένο από τις ανάλογες …καρούχες. Τέλος πεζοδρομίου και …συνέχεια της …αθηρωματικής πλάκας από μονίμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Είπε κάποιος ότι δεν είναι «μονίμως». Έρχονται, λέει, φεύγουν αυτοί, έρχονται άλλοι και πάει κορδόνι. Άσε, άσε… Εσύ βλέπεις μονίμως παρατημένα οχήματα εδώ ή όχι; Με τις λέξεις θα παίζουμε; Ας δούμε τώρα την απέναντι πλευρά. Δεντροστοιχία σκιερή και προστατευτική …των παρκαρισμένων, και εδώ, οχημάτων. Πέρασμα για τον πεζό; Κανένα. «Σάλτα στη …μούργα της ασφάλτου, ρε …φουκαρά, που θέλεις να περπατάς αμέριμνος και ασφαλής… Ακούς εκεί… δικαιώματα πεζών… Εδώ παρκάρουμε για χρόνια και χρόνια και τώρα θα μας χαλάσεις τη βολή μας;» Λένε οι …όρνιθες, που κλωσσάνε το χώρο, αλλά πουλιά δεν βγάζουν. Στέρφο κοτέτσι η δεντροστοιχία, στο φαρδύ χώρο της οποίας θα μπορούσε να γίνει μια …γόνιμη επένδυση. Αμ, δεν φταίτε εσείς, ρε …καρούχες, αλλά όποιος βλέπει το πρόβλημα και δεν κάνει τίποτα, από αυτές τις γραμμές και πέρα θα έχει …κατοχυρωμένη την ενοχή του. Γκέγκε;
Έχουμε πάνω από τις …απαρατημένες …μεταλλικές όρνηθες άλλες …φυσικές. Πετεινά του ουρανού, που φροντίζουν τη …διακόσμηση των από κάτω με …τα …φυσικά τους, που δεν προλαβαίνουν να λιπάνουν το έδαφος. Όλο ομορφιές, πια… Και στη συνέχεια: Καλά τα τόσα αρμυρίκια, καλές κι οι λεύκες του λιμενικού χώρου, όμως τις βρωμούσες τι τις θέλουμε; Αυτό προς τους επικεφαλής της Υπηρεσίας που διενεργεί κλαδέματα, κουτσουρέματα και …εκκαθαρίσεις πρασίνου. Τι; Μόνο τον Δημοτικό Κήπο θα …του τα πάρουν βαθύ κούρεμα; Εξ άλλου, η βρωμούσα είναι δέντρο εισβολέας μέσα στον ελληνικό χώρο και ΠΡΕΠΕΙ να εξολοθρεύεται. Να μην μείνει δέντρο και δεντρί, ούτε σπόρος ούτε ακόμα και τ’ όνομα το ίδιο. Ξαναγκέγκε; Άντε λοιπόν… (σε αυτό το θέμα της βρωμούσας, μοναδικέ μου, επέτρεψέ μου να είμαι …ρατσιστής …με την καλή έννοια. Αυτό με τα δέντρα δεν το πιάνει ο νέος νόμος)
Ποια είναι λοιπόν η γόνιμη επένδυση εδώ; Μα, φυσικά, …πεζοδρόμια! Στοχεύοντας για καλύτερη ποιότητα ζωής, ασφάλεια και …ψυχολογική αποφόρτιση των διερχομένων, εξωραϊσμό της περιοχής «βιτρίνας», μετατροπή του «πάμε να φύγουμε» χώρου σε μια προσελκυστική διαδρομή προς τον τουριστικό πόρο του Αγάλματος και όλης της Περιοχής Τσαμάκια. Του αξιοποιήσιμου και ακόμα αναξιοποίητου και «μπάτε σκύλοι» αλσυλίου, της …παρακμιακής εισέτι Πλαζ, του εξαίρετου χώρου παραθαλάσσιου περιπάτου πέρα από εκεί …κι ακόμα παραπέρα. Και φυσικά, μένει χώρος για στάση και κάποιο είδος στάθμευσης δίπλα σε ένα από τα πεζοδρόμια, αλλά όχι αυτό το χάλι που κυριαρχεί τώρα και άσε μην πούμε τι γίνεται μπροστά από το Άγαλμα που ξεπατώσαν τα κολωνάκια και προκλητικώς παρκάρουν, αγνοώντας τα απαγορευτικά σήματα, πράγμα που συμβαίνει και απέναντι. (λογοδιάρροια, ε; Αντιθέτως, από πλευράς υπευθύνων για έλεγχο και τιμωρία των παραβατών, μεγάλη δυσκοιλιότητα…) Για το εργοστάσιο των φαντασμάτων που στοιχειώνει το χώρο δεν θα πω τίποτα, παρά μόνο ότι τόση είναι η αβελτηρία των υπευθύνων που δεν μπορεί να σκεπαστεί με ένα γκραφίτι. Χρειάζεται σοβαρότητα, επιτέλους. Εννοείται ότι από τη στροφή και πέρα το πεζοδρόμιο μπορεί να γίνει μόνο για τη δεξιά πλευρά, αλλά να είναι αρκετού φάρδους. Όχι …ειρωνικό…, αλλά το πρέπον.
Πολύ σε κούρασα, μοναδικέ μου και λέω, ας απολαύσουμε τη θέα της θάλασσας. Μπορούμε να κάνουμε κάποιο διάλειμα και συνεχίζουμε από βδομάδα. Έμείς οι κοινοί θνητοί έχουμε το δικαίωμα, αλλά για τους Άρχοντες καμιά συμπόνια. Δουλεύτεεεε….
City Inspector
