Λένε ότι η ιδιοφυΐα βρίσκεται πολύ κοντά στην παράνοια. Πράγματι, αρκετοί μεγάλοι καλλιτέχνες κατέληξαν σε ιδρύματα με αμφίβολη θεραπευτική αξία. Στη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά όμως, του σημαντικότερου ίσως Νεοέλληνα γλύπτη, δεν υπάρχουν μόνο μια ελπιδοφόρα άνοιξη και μια κατάβαση στην κόλαση. Υπάρχει και μια αναπάντεχη ανάσταση, μια απρόσμενη επανεμφάνιση της ιδιοφυΐας, η οποία μάλιστα μας έδωσε έργα πολύ πιο προσωπικά από τα παλιά. Η δύσκολη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά, για πολλούς του σημαντικότερου νεοέλληνα γλύπτη, κυκλοφορεί σε κόμικς των Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη(εκδόσεις Πατάκη)
“Η βασανισμένη του ζωή – ακόμα και μετά την αναζωπύρωση της δημιουργικότητας – είναι αυτό που μας συγκίνησε τόσο πολύ, γι’ αυτό και προσπαθήσαμε να τη μεταφέρουμε σε εικόνες. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Χαλεπάς είναι κάτι σαν άγιος. Ποιος ξέρει; Το σίγουρο όμως είναι ότι η ιστορία του δεν μοιάζει με καμιά άλλη…”
Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε το 1851 στον Πύργο της Τήνου από οικογένεια μαρμαρογλυπτών. Ολοκλήρωσε λαμπρές σπουδές, πρώτα στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον νεοκλασικό γλύπτη Λεωνίδα Δρόση, και έπειτα στην Ακαδημία του Μονάχου, όπου με υποτροφία του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, μαθήτευσε πλάι στον επίσης κλασικιστή γλύπτη Max Ritter Von Widnmann. Ο Χαλεπάς ανήκει στις σπάνιες περιπτώσεις καλλιτεχνών που δεν ξεκινούν την δημιουργία τους με πρωτόλεια. Από την πρώτη στιγμή η τέχνη του παρουσιάζει μια πρωτόγνωρη ωριμότητα, γεγονός που μαρτυρούν τα τρία μνημειακά έργα που σώζονται ακέραια από την πρώιμη περίοδο της δημιουργίας του: η Φιλοστοργία (1835), ο Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα (1877) και φυσικά η θρυλική Κοιμωμένη (1877).
Ακολούθησε η γνωστή τραγωδία που ακύρωσε, πάνω στην άνθησή του, το λαμπρό του ταλέντο. Είναι γνωστός ο εγκλεισμός του στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας, όπου θα παραμείνει σε πλήρη δημιουργική αδράνεια δεκατέσσερα χρόνια από το 1888 ως το 1902. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1900, που φαίνεται να ευθύνεται για τον εγκλεισμό του, η μητέρα του τον φέρνει πίσω στο νησί, όπου ως το θάνατό της το 1916 ο Χαλεπάς ζει απομονωμένος και περιφρονημένος σ’ ένα είδος καθαρτηρίου, βόσκοντας πρόβατα και κάνοντας θελήματα. Η μητέρα του, που έχει συνδέσει την τρέλα με την τέχνη του, τον εμποδίζει να δημιουργεί και ό,τι κάνει του το καταστρέφει.
Από το 1918 έως το 1930 ακολουθεί μια μακρά πορεία αφύπνισης στο φως της λογικής και στον κόσμο της τέχνης. Οι επαφές με τον πνευματικό κόσμο της Αθήνας πυκνώνουν και το ενδιαφέρον της πολιτείας αφυπνίζεται. Σημαντικοί άνθρωποι από τον χώρο των τεχνών τον επισκέπτονται, όπως ο ακαδημαϊκός Θωμάς Θωμόπουλος και ο Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Το 1925 η Ακαδημία Αθηνών οργανώνει έκθεση των έργων του και το 1927 τον τιμά με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1930, με τη φροντίδα της ανιψιάς του Ειρήνης Χαλεπά, εγκαθίσταται στην Αθήνα, στο σπίτι της. Θα ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του ως τον θάνατό του το 1938 μέσα σ’ ένα κλίμα γενικού θαυμασμού, που όμως δεν τον αγγίζει, καθώς δουλεύει με πάθος, προσπαθώντας να κερδίσει τον χαμένο χρόνο.
Ο Δημήτρης Βανέλλης γεννήθηκε στη Λέσβο και από το 1976 ζει στην Αθήνα. Εργάζεται στη Βιβλιοθήκη της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Από το 1990 γράφει σενάρια για κόμικς για πολλούς Έλληνες δημιουργούς (Δερβενιώτη, Γ. Δημητρίου, Ζαφειράτο, Ζήκο, Ζογλοπίτου, Κυριαζή, Πέτρου, Σόλη κ.ά.), που δημοσιεύονται στη “Βαβέλ”, το “9”, το “Σινεμά” κ.α., αρκετά άρθρα, ενώ τέσσερα άλμπουμ της σειράς “Φανούρης Άπλας” (με συν-σεναριογράφο τον Δ. Καλαϊτζή και σκίτσα του Σπύρου Δερβενιώτη) εκδόθηκαν τη δεκαετία του 1990 από τη Μαμούθ Κόμικς. Έχει γράψει επίσης τα βιβλία “Η μουσική στο κεφάλι μου”, “Ασμόλ”, “Έξω από την Γκρίζα Χώρα” και “Το καλοκαίρι μου έξω από τον Θόλο”. Το 2011 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Τόπος” το άλμπουμ “Παραρλάμα και άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτρά” σε σχέδια του Θανάση Πέτρου.
Ο Θανάσης Πέτρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1971. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακό στην Κοινωνιογλωσσολογία. Το 2002 κέρδισε το πρώτο βραβείο στον 2ο Διαγωνισμό Κόμικς του ένθετου “9” της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” στην κατηγορία των Νέων Ταλέντων. Το 2005 αποφοίτησε από την ΑΚΤΟ (τμήμα Σκίτσο-Κόμικς-Καρτούν). Από το 2004 είναι μόνιμος συνεργάτης του “9”. Κόμικς του έχουν δημοσιευτεί στο “9”, στη “Γαλέρα”, στη “Βαβέλ” και αλλού. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις κόμικς (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σερβία, Κίνα, Σαρδηνία, Πολωνία). Το 2008 κυκλοφόρησε η συλλογή κόμικς του με τίτλο “Ο Τυμπανιστής και οι φίλοι” του από τις εκδόσεις “Βιβλιοπέλαγος”. Το 2011 κυκλοφόρησε το “Παραρλάμα και άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά” σε σενάρια Δημήτρη Βανέλλη (εκδόσεις “Τόπος”). Επίσης το 2011 κυκλοφόρησε “Το πτώμα” (σε σενάριο Τάσου Ζαφειριάδη και Γιάννη Παλαβού, εκδόσεις “Jemma Press”.
