Οδοιπορικό στο Οδεμήσιο- Από την Εύα Κασκάνη-Durkan

Μια ώρα διαδρομή από το Βαϊνδίρι και βρισκόμαστε στους πρόποδες του όρους Τμώλος.
Η απόσταση από την Σμύρνη γύρω στα εκατόν δεκαπέντε χιλιόμετρα.
Έλληνες Ίωνες πριν 3000 χρόνια,στην κοιλάδα του Καΰστρου ποταμού (που τα νερά του μας ακολουθούν σε τρία οδοιπορικά) χτίζουν την πόλη Ύπαιπα.

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφερόμενος στην κοιλάδα,της χαρίζει το όνομα ” Άσιος λειμών”.
Οι κάτοικοι της εύρωστης περιοχής,ζουν πλουσιοπάροχα,όμως…οι εχθρικές επιδρομές που δέχονται συχνά ” από κάθε καρυδιάς καρύδι” τους αναγκάζει να χτίσουν μια νέα πόλη τέσσερα χιλιόμετρα πιο μακριά και σε μεγαλύτερο υψόμετρο.

Η νέα πόλη ονομάστηκε  Οδεμήσιον. Πόλη ζηλευτή και πανέμορφη που δεν την άφησαν σε ησυχία Πέρσες, Σελτζούκοι,Ρωμαίοι και Οθωμανίδες.

Οι Οδεμήσιοι όμως, που μέχρι σήμερα διακρίνονται για το πείσμα,την υπερηφάνεια,την εργατικότητα και το συλλογικό τους πνεύμα,διαφύλαξαν σαν τα μάτια τους τον τόπο και τον ανέδειξαν σε Πνευματικό, Πολιτιστικό, Εμπορικό και Βιομηχανικό κέντρο.
Ούτε πένα,ούτε φακός μπορούν να περιγράψουν τις ομορφιές του Οδεμησίου και των περιχώρων,αν δεν  ζήσεις και αν δεν μπεις στην περιπέτεια να ” συλλέξεις” τις εκπλήξεις που απλόχερα χαρίζει σε όποιον τις ζει.

Μύθοι, Θρύλοι, Ιστορία, Πολιτισμός, Φυσικό κάλλος,  Άνθρωποι ξεχωριστοί και πρόθυμοι να ” διδάξουν” και όχι απλά να προσφέρουν φιλοξενία,γεύσεις πρωτόγνωρες ,που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά τα υπέροχα και γοητευτικά κρυμμένες με δέος και σεβασμό οι Ιστορίες του ” Τσακιτζή” που αλώνιζε στα βουνά του ( μεγάλο ιστορικό κεφάλαιο και παράδειγμα ανδρειωσύνης και αληθινής ” μαγκιάς” ). Σήμερα το Οδεμήσι λοιπόν ( που δεν σας κρύβω ότι λατρεύω) είναι μια πόλη που ζει σε σύγχρονους ρυθμούς, κρατώντας όμως την Παράδοσή της αναλλοίωτη.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση και θαυμασμό είναι η δυναμική παρουσία των γυναικών σε όλους τους τομείς.Ανεξάρτητα με την τάξη ή την μόρφωση διαπρέπουν στο εμπόριο,στην γαστρονομία,στην “υψηλή ραπτική”,στην χειροτεχνία και όλα αυτα μέσα από ένα πνεύμα ” συνεταιριστικό” στην κυριολεξία αφού οι γυναικείοι συνεταιρισμοί καθώς και οι “πολιτιστικοί σύλλογοι” του Οδεμησίου ” οργώνουν” τον Κόσμο από άκρη σε άκρη προβάλλοντας την υπεραξιόλογη δουλειά τους.

Με το που φθάνουμε στην πόλη μας υποδέχονται αγαπημένοι φίλοι.
Ξεκινάμε την μέρα μας από το καθιερώμενο μας στέκι που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης με τσάϊ και τα μοναδικά ” μπουρέκια” φτιαγμένα με τοπική συνταγή και φυσικά ολόφρεσκα τοπικά υλικά που υπάρχουν σε αφθονία στην περιοχή.

Ηλιόλουστη μέρα και έχουμε την τύχη να είναι  ” μέρα παζαριού” σήμερα και μια και δυο ξεκινάμε για το ατελείωτο και ξακουστό παζάρι του Οδεμησίου ,που όταν το πρωτοαντικρίζει κάποιος σκέφτεται ότι όλη η πόλη σήμερα είναι ένα πολύχρωμο και πολυμοσχομυρισμένο παζάρι!!
Με “ομόφωνη απόφαση” και “συνοπτικές διαδικασίες” ξεκινάμε από τους δρόμους με τους ” θησαυρούς”..( αντιλαμβάνεστε ότι στην περιπέτεια του παζαριού δεν συμμετέχουν άντρες…αφού η ατελείωτη και υπομονετική βόλτα είναι αυστηρά γυναικεία υπόθεση)!

Δρόμοι με μετάξια υπέροχα, χειροποίητα κοσμήματα ,ρούχα,υλικά χειροτεχνίας,είδη σπιτιού με αέρα παραδοσιακό η με αέρα ” μοντέρνο” που μάλλον αγκίζει τα όρια του  ” γοητευτικού κιτς”,μπαχάρια,λουλούδια,σπιτικές λεμονάδες,γλυκά και πάγκοι που πουλούν τις περίφημες και μικροσκοπικές πατάτες του Οδεμισίου…έτσι όλα ανάκατα και δεμένα γλυκά μεταξύ τους και η μεγαλύτερη γλύκα που αποτελεί εμπειρία ζωής βρίσκεται στα είκοσι μέτρα από εμάς…

Η φωνή του Αμτζά Ισμαήλ που φτιάχνει τον καλύτερο ” καρ χελβασί”, χαλβάς από χιόνι μαζεμένο από τον Τμώλο μας καλεί.

Πρόκειται για μια μοναδική γευστική εμπειρία,που όπου αλλού και να την ζήσετε δεν θα είναι η ίδια!! Μέσα σε ειδικά σακιά συντηρούν το χιόνι,το οποίο σερβίρεται σε μικρά
( δυστυχώς) ποτηράκια με μπόλικο Σερμπέτι ,φτιαγμένο από φρούτα εποχής και φυσικά χωρίς προσθήκες συντηριτικών. Αυτή την εποχή οργιάζει η φράουλα και το αγριοβατόμουρο της περιοχής…η γεύση που σε συνεπαίρνει δεν συγκρίνεται με τίποτα και φυσικά κανείς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με ένα ποτηράκι ( ουτε με δύο)…όποιος το σκέφθηκε είναι άξιος θαυμασμού!!

Η περιπλάνηση στο παζάρι κρατά γερά μέχρι τις πρώτες απογευματινές ώρες.
Με την καρδιά γεμάτη ευφορία και τα χέρια μας γεμάτα θησαυρούς, ξεκινάμε για το θαυμάσιο χωριό “Μπίργκι” ( Πυργί), πέντε μόλις χιλιόμετρα δρόμος όπου και θα διανυκτερεύσουμε!

Άλλη αίσθηση…αυτόματα ο ταξιδιώτης νοιώθει ότι μεταφέρθηκε σε χωριό της Ηπείρου!!
Αρχοντικά πετρόχτιστα ” κονάκια”, ατελείωτο πράσινο που δεν χορταίνει η ψυχή και το μάτι,νερά που οργιάζουν με το κελάρυσμά τους και εκείνη η μυρωδιά του ξακουστού ψωμιού του Οδεμησίου σε συναρπάζει.
Ολοστρόγγυλο και αφράτο ,το αλειφουν με ολόφρεσκο βούτυρο, αδειάζουν την ψίχα ,
το γεμίζουν με λαχανικά και κιμά και το ψήνουν μέσα σε ειδικά ” σκεπαστά” ταψιά αφού το τοποθετήσουν σε κλιματόβεργες!

Με το όνομα ” Δίος Ιερόν” είναι γνωστό το “Μπίργκι” στην ιστορία!
Δεν χάνουμε ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τις πρόβες του χορευτικού συλλόγου του χωριού που ετοιμάζεται να δώσει σύντομα παραστάσεις μαζί με τον σύλλογο του Οδεμησίου στην Ευρώπη…όλη η ” κουλτούρα” του τόπου μας αφήνει άφωνους για άλλη μια φορά, καθώς και η δυναμικότητα των Ανθρώπων.
Όποιο σοκάκι και να ακολουθήσεις πανέμορφο!! Η αρχιτεκτονική των σπιτιών καταπληκτική,η αύρα του χωριού πεντακάθαρη …ζεις την απόλυτη γαλήνη.
Αρχίζει να σουρουπώνει.Μαζευόμαστε στην πανσιόν του “Τσινάραλτι”,κρυμμένη ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια.

Εδώ νοιώθουμε σαν σπίτι μας πια,αφού πριν λίγα χρόνια κάναμε με μια υπέροχη ομάδα όλα τα εσωτερικά γυρίσματα του ντοκυμανταίρ η ” Κόρης της μάνας” ,βασισμένο πάνω στο βιβλίο της Γκιουλέρ Σαριγκιόλ και σαν να μην πέρασε μια μέρα…η αγαπημένη μας κ. Αλιγιέ μας παραδίδει για άλλη μια φορά την κουζίνας της, να φτιάξουμε πάντα με την Βοήθειά της γεμιστό ψωμί και μικροσκοπικές πατάτες στο γιουβέτσι..συνήθεια αγαπημένη,για να υποδεχθούμε και να φιλέψουμε τον αγαπημένο μας Ισμαήλ Ντεντέ που θα έρθει μαζί με την κυρά του,να μας πει τις ιστοριες του Τσακιτζή και των “Ζεϊμπέκων” ,που ανυπόμονα περιμένουμε όλοι να ακούσουμε.
Ανάμεσα από τα πανύψηλα Καβάκια ( λεύκες) του απένατι λόφου πρόβαλε το φεγγάρι…
Οι άντρες ” φόρτωσαν” την μεγάλη ξυλόσομπα και δεν χάνουν ευκαιρία παίξουν και μια “πάστρα ” μέχρι να έρθει η ώρα να ανέβουν στον πάνω μαχαλά να φέρουν τους υψηλούς καλεσμένους μας.
Το οδοιπορικό μας συνεχίζεται στα λημέρια του Τσακιτζή Μεχμέτ Εφέντη εδώ στο “Οντεμίσι” και θα ολοκληρωθεί στο  τρανό και χιλιοτραγουδισμένο Αϊδίνι..μέχρι τότε..να θυμάστε και να χαίρεστε!