Βρισκόμαστε στο μέσο της Μ. Εβδομάδας, η Μ. Τετάρτη είναι μέρα ορόσημο καθώς το Θείο δράμα οδεύει προς την κορύφωση του, αποτελεί δε προοικονομία των γεγονότων που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ώρες : ο Μυστικός Δείπνος, η Θεία Ευχαριστία ως παρακαταθήκη, η προσευχή του Χριστού στο Όρος των Ελαίων και η προδοσία του Ιούδα.
Σε συνδυασμό με την ιστορία της αμαρτωλής γυναίκας, που έπλυνε τα πόδια του Ιησού με μύρο και τα σκούπισε με τα μακριά μαλλιά της, νομίζω πως δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερη εικόνα αγάπης, μετάνοιας, ταπείνωσης και συγχώρησης από τη σημερινή.
Νωρίς το απόγευμα στην Ακολουθία του Ευχελαίου, ο ιερέας χρίει τους πιστούς με μύρο, προκειμένου να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, να ιαθεί το σώμα και η ψύχη.
Το βράδυ ψάλλεται στις εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης. Κυριαρχεί η τελετή του νιπτήρος, ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών και αποστόλων του πριν το Μυστικό Δείπνο.
Με ιδιαίτερο συμβολισμό η πράξη αυτή, ο ίδιος ο Χριστός διδάσκει την ταπείνωση, ξεκινά από τον Ιούδα δίνοντας του την ευκαιρία να μην προχωρήσει σε αυτό που ήδη σκέφτεται να κάνει, δίνει επίσης πρώτα σε κείνον τον άρτο, δίνει και το ποτήρι να πιεί, μα ο Ιούδας δεν μετανοεί, είναι έτοιμος. «Ό,τι είναι να κάνεις, κάντο γρήγορα», του αποκρίνεται ο Ιησούς. Και φεύγει.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος, δραματικότερος αν θέλετε παραλληλισμός, από την αμαρτωλή γυναίκα που συντετριμμένη και συναισθάνουσα το βάρος των αμαρτιών στο κορμί και την ψυχή της, αψηφεί τα κοινωνικά στάτους της εποχής, πλησιάζει τον Ιησού και πέφτει στα πόδια του. Τα πλένει με το πανάκριβο μύρο, χωρίς να το ξέρει προετοιμάζοντας την ταφή του, τα ξεπλένει με τα δάκρυά της, τα σκουπίζει με τα ξέπλεκα μαλλιά της και εκλιπαρεί για συγχώρεση.
Και όχι μόνο την παίρνει, αλλά αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε άνθρωπο που μετανοεί πραγματικά και προσπέφτει για συγχώρηση.
Από την άλλη πλευρά, ο Ιούδας τυφλωμένος από τη σύγχυση και τη φιλαργυρία του, δεν συνειδητοποιεί έγκαιρα τι σκοπεύει να πράξει. Του δίνεται η ευκαιρία τρις και εκείνος την απορρίπτει, απλώνει τα χέρια να λάβει τα 30 αργύρια και οδηγεί σε αυτόν τους στρατιώτες, για να επαληθευθούν οι γραφές : «Χαίρε, Ραββί!» του λέει και τον φιλάει τρυφερά. «Άνθρωπε, για ποιον σκοπό είσαι εδώ;» αποκρίνεται ο Ιησούς. (Ματθαίος 26:49, 50) Απαντάει ο ίδιος στην ερώτησή του, λέγοντας: «Ιούδα, με φιλί προδίδεις τον Υιό του ανθρώπου;»
Στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε ποιο δρόμο θα πάρουμε. Αν θα επιλέξουμε την αλαζονεία, την έπαρση και το κέρδος ή αν θα θελήσουμε να ακολουθήσουμε το δύσκολο δρόμο : αυτόν της επίγνωσης του ποιοι είμαστε, τι έχουμε κάνει και πως μπορούμε να βελτιωθούμε, αφήνοντας πίσω μας το όποιο παρελθόν.
«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών»….
