Συνέντευξη στη Βίκυ Βαμβαλέλλη
Οι γυναίκες κατάφεραν μετά από πολλούς αγώνες, να μπουν δυναμικά στην αγορά εργασίας και να καταξιωθούν κοινωνικά. Έχουν δικαιώματα στην μόρφωση και γενικά δεν υπάρχει τομέας που να μην τον έχουν καταλάβει ως ισότιμες με τους άντρες. Σήμερα η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΑ φιλοξενεί την κ. Αφροδίτη Τσομπανέλλη, Κοινωνιολόγο, η οποία μας αναλύει τους ρόλους του άνδρα και της γυναίκας όπως έχουν διαμορφωθεί και προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών.
Ποια είναι η θέση του σύγχρονου άντρα δίπλα σε αυτήν την «βιονική» γυναίκα;
Α. Τ. Η φράση «Βιονική γυναίκα» χαρακτήριζε από πολλά χρόνια, άτυπα, το γυναικείο φύλο. Από τα χρόνια των γιαγιάδων μας ακόμα οι γυναίκες είχαν πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις που θεωρούνταν αυτονόητες και από τους άνδρες και από τις ίδιες. Ανατροφή των παιδιών, οικιακές και αγροτικές εργασίες κτλ. Η μέρα μιας γυναίκας άρχιζε χαράματα και τελείωνε αργά το βράδυ. Η εργασία τους όμως δεν ήταν αμειβόμενη. Τώρα έχουν μπει δυναμικά σε όλους τους τομείς δίπλα από τους άντρες. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο άνδρας πλέον είναι συμπαραστάτης και βοηθός της γυναίκας και όσον αφορά τα παιδιά αλλά και στις δουλειές του σπιτιού, όταν εκείνη εργάζεται. Ειδικά όταν δεν εργάζεται εκείνος. Πώς νιώθει όμως; Η απάντηση δε μπορεί να δοθεί απόλυτα. Το σίγουρο είναι πως κανένας άνδρας δε μεγάλωσε με την προοπτική να γίνει μια «καλή νοικοκυρά»! Ειδικά στις περιπτώσεις όπου ο άνδρας εργάζεται, βλέπουμε ότι δε θα ασχοληθεί με τίποτα άλλο, αφού ακόμα θεωρεί αυτονόητο πως «τα του σπιτιού» είναι αποκλειστική ευθύνη της γυναίκας. Αυτό εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες όπως για παράδειγμα, πώς και με ποιες αξίες μεγάλωσε στην οικογένεια του, αν ζει σε κλειστή ή όχι κοινωνία, πώς είναι η οικονομική του κατάσταση κλπ. και φυσικά όλα αυτά σε συνδυασμό με την προσωπικότητά του.
Υπάρχουν αλλαγές στους ρόλους των δυο φύλων. Βλέπουμε μια «ανδροποίηση» των γυναικών (φλερτάρουν πρώτες, κάνουν βαριές ανδρικές δουλειές) και οι άντρες συμμετέχουν, απενοχοποιημένοι , σε παραδοσιακά γυναικείες δουλειές(στο σπίτι, στην ανατροφή των παιδιών κτλ). Είναι τελικά αυτό η χρυσή τομή για την επιτυχημένη σχέση;
Α. Τ. Με την πρώτη ματιά φαίνεται να υπάρχουν κάποιες αλλαγές στους ρόλους άνδρα και γυναίκας. Υπάρχουν όμως πραγματικά αυτές οι αλλαγές, γιατί έτσι πρέπει; Γιατί εξελίσσουν προς το καλύτερο τα δύο φύλα; Ή γιατί τις έφεραν αναγκαστικά οι νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες; Ανδροποιήθηκε η γυναίκα και φαίνεται πιο θηλυκός ο άνδρας. Ας ρωτήσουμε όμως κατά πόσο αρέσει στα κορίτσια να κάνουν το πρώτο βήμα στο φλέρτ ή να δουλεύουν βαριές ανδρικές δουλειές και πόσο αρέσει σε έναν άντρα να ξεσκονίζει και να κυνηγάει το μωρό να το ταΐσει. Δεν μπορούμε να πούμε απόλυτα πως οι άνδρες συμμετέχουν απενοχοποιημένοι. Μπορεί κατ’ ανάγκη να έχουν αναλάβει αρκετές υποχρεώσεις για να βοηθήσουν τη γυναίκα τους αλλά οι περισσότεροι θα το απέφευγαν αν είχαν μια εναλλακτική λύση. Π. χ μια γιαγιά να βοηθάει ή μια αμειβόμενη οικιακή βοηθό. Ούτε πως κυκλοφορούν εκατοντάδες ευτυχισμένα κορίτσια επειδή μπορούν να κάνουν το πρώτο βήμα σε μία σχέση. Καταλήγοντας θα πω, πως σήμερα σε γενικές γραμμές οι γυναίκες υποστηρίζουν πως δεν υπάρχουν πια αρσενικά και οι άνδρες πως δεν υπάρχουν πια θηλυκά. Μοιάζει να είναι λίγο αδόκιμη αυτή η αλλαγή. Βλέπουμε καθημερινά ένα είδος δυστυχίας να ίπταται στην ατμόσφαιρα. Η γυναίκα πάντα κουρασμένη έχοντας χάσει κάτι από τη θηλυκότητά της και ο άνδρας συμβιβασμένος έχοντας χάσει κάτι από τη γοητεία του αρσενικού! Συνταγή και χρυσή τομή για μια επιτυχημένη σχέση δεν υπάρχει. Αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τα δύο μέλη και τους όρους και τις συνθήκες που έχουν βάλει οι ίδιοι για να θεωρούν τη σχέση τους επιτυχημένη.
Ακούμε όλο και πιο συχνά τις γυναίκες να λένε «ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ»! Πού οφείλεται αυτή η απαξίωση των γυναικών προς τους άντρες; Οι άντρες φοβούνται τις σημερινές γυναίκες;
Α. Τ. Με όσα είπαμε παραπάνω καταλαβαίνουμε πως οι γυναίκες αφού πια απολαμβάνουν την ισότητα, και θεσμοθετημένα πλέον, και αφού κάνουν πια ό,τι και οι άνδρες δεν μπορούν να διαχωρίσουν τη δική τους θέση και εύλογα πιστεύουν ότι είναι πια ανδρόγυνες. Είδαν ότι μπορούν και μόνες τους να καταφέρουν πράγματα. Οι άνδρες από την άλλη δίνοντάς τους περισσότερο χώρο να κινηθούν σε όλους τους τομείς, φαίνονται στα μάτια τους αδύναμοι πολλές φορές και ανύπαρκτοι. Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχει και η θέση και ο ρόλος του άνδρα στην κοινωνία. Αλίμονο αν μία κοινωνία απαρτίζονταν μόνο από θηλυκά ή μόνο από αρσενικά. Πιθανώς όλη αυτή η «δύναμη» που απέκτησαν οι γυναίκες να φοβίζει τον άνδρα. Όμως ο άνδρας που φοβάται μια γυναίκα είναι αυτός που δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Αν ο άνδρας αισθάνεται επαρκής από μόνος του, δεν φοβάται κανέναν.
Υπάρχει κακοποίηση των ανδρών από τις γυναίκες;
Α. Τ. Πιθανώς σε ορισμένες περιπτώσεις και να υπάρχει ένα είδος κακοποίησης. Ψυχολογικής φύσεως περισσότερο. Κάποιος μπορεί να αισθάνεται άσχημα όταν αναγκάζεται να κάνει πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο του. Αισθάνεται ανεπαρκής και πολλές φορές η σύντροφος τον βλέπει απαξιωτικά και το δείχνει με τη συμπεριφορά της.
Τελικά η γυναίκα σπάζοντας τα παλιά δεσμά της, δημιούργησε νέα; Υπάρχει σημείο σύγκλισης ανάμεσα στα δυο φύλα, ώστε να είναι ευτυχισμένα;
Α. Τ. Έσπασαν ορισμένα δεσμά και δημιουργήθηκαν άλλα αντίστοιχα. Υπάρχουν κάτι μικροαλλαγές και ανάληψη περισσότερων καθηκόντων μαζί με μία μικρή δόση ελευθερίας και προνομίων που αυτονόητα έρχεται με την πάροδο των ετών και τις αλλαγές στις κοινωνικές δομές. Δεσμά έχουν κατά κάποιο τρόπο όλοι οι άνθρωποι αν έτσι θεωρούμε τις υποχρεώσεις μας. Είτε άνδρες, είτε γυναίκες, είτε και τα παιδιά ακόμα. Εννοείται πως πρέπει τα δύο φύλα να είναι ευτυχισμένα για να κυλάει ομαλά η ατομική και η οικογενειακή πορεία. Θα ήταν το ιδανικό να υπήρχε ένα τυποποιημένο σημείο σύγκλισης. Μία συνταγή που θα ακολουθούσαμε όλοι και θα υπήρχαν ευτυχισμένες οικογένειες χωρίς εντάσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Συνταγή δεν υπάρχει. Ό,τι αρέσει στον καθένα και με ό,τι θεωρεί πως τον κάνει ευτυχισμένο, βασισμένο πάντα στην αγάπη και τον αλληλοσεβασμό!
