Από τον City Inspector
Πολλά έχουμε επι-Θεωρήσει, μοναδικέ μου αναγνώστη, για δρόμους, πεζοδρόμια, κάδους και ντουβάρια. Πραγματικά, υλικά ντουβάρια. Υπάρχουν όμως και άλλα, άυλα ντουβάρια, που μπορεί να σπάσει τα μούτρα του κάθε λογικός άνθρωπος, όταν πέσει πάνω τους. Πώς λέμε και οι τοίχοι έχουν αυτιά… Πώς το αντιστρέφουμε και λέμε ότι τα αυτιά έχουν τοίχους; Ε, ναι. Είναι σκληρά κι αυτά κι ας είναι συμβολικά. Για να το πούμε καλύτερα, Είναι αόρατα κι όμως υπάρχουν. Τι τοίχοι, τείχη ολόκληρα. Αρκετά, τα περισσότερα αυτιά έχουν τοίχους, όταν πονάει, πεινάει, έχει πρόβλημα ο άλλος. Ο άλλος είναι άλλος. Εγώ είμαι εγώ, που βλέπω μόνο τον εαυτό μου κι έχω τον τοίχο ή ακόμα περισσότερο, το τείχος, που με προστατεύει από τον πόνο την πείνα και τα προβλήματα του άλλου. Όχι, όχι, μην πάει το μυαλό σου στην ανθρώπινη αναλγησία, μη στραφείς προς την πλευρά της έλλειψης προσφοράς και συμπόνοιας. Τούτο το ινσπέξιον δεν θέλει να περιγράψει τέτοιου είδους αντιμετώπιση του ανθρώπινου πόνου από όποιον νομίζει ότι δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν συνάνθρωπο. Εδώ αναλύουμε το γεγονός ότι ορισμένοι συνάνθρωποί μας δημιουργούν τον πόνο στον συνάνθρωπο και δεν τους καίγεται καρφί. Ντουβάρια. Ας αφήσουμε τους μεγάλους της Γης, που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν όταν καταστρέφουν ολόκληρους λαούς, ας αφήσουμε και τους μικρότερους που ενσυνειδήτως καταστρέφουν ολόκληρες οικογένειες, για το δικό τους κέρδος …οι γεροτσιφούτηδες. Το εστιάζω περισσότερο κι επι-Θεωρώ τους μικρούς …ντουβαρτζήδες, που θυσιάζουν κόσμο στον …Μολώχ της ακτινοβολίας. Που μοιράζουν καρκίνο στα θύματά τους, τα οποία κυκλοφορούν ανυποψίαστα.
Εξετάζοντας, εν παρενθέσει, το ζήτημα της θυσίας και τη λέξη θυσία, κάθε ενημερωμένος άνθρωπος αισθάνεται ότι μόνον την αυτοθυσία μπορούμε πλέον να εννοούμε, μετά τη Σταυρική Αυτοθυσία του Ιησού. Να θυσιάσω τον εαυτό μου, το χρόνο μου, το έχει μου, τη βιολογική ύπαρξή μου ακόμα, για να πετύχω την όποια βλέψη και επιθυμία μου, για να βοηθήσω στον όποιο πόνο ή όνειρο του συνανθρώπου μου και του συνόλου, της πατρίδας, ναι! Αυτό εννοεί ο πολιτισμένος άνθρωπος θυσία. Το να θυσιάσω την κατσίκα για τον όποιο λόγο (ζωοθυσία) ή ανθρώπινο ον (κακούργημα), ακόμα και ένα πανεράκι μούσμουλα σε κάποιο βωμό, έχει ξεπεραστεί στην εποχή μας. Και πάλι, όμως, αν το έκανα, κάποιο λόγο θα είχα, σε κάτι θα προσέβλεπα… Αυτό που με κάνει έξω φρενών είναι ότι κάποιοι πανάσχετοι (ή παλιάνθρωποι) θυσιάζουν εσένα κι εμένα, ποτίζοντας το σώμα μας με καρκίνο, χωρίς να το ξέρουν ή αδιαφορώντας αν και το ξέρουν και οι αρμόδιοι που το ξέρουν τους αφήνουνε να συνεχίσουν αυτή τη θυσία στο θεό της ηλιθιότητας, της απανθρωπιάς και του …ντουβαριού, χωρίς να προσβλέπει κανένας από αυτούς σε κάτι, κάποιο κέρδος, έστω προσωπικό. Τότε θα το καταλάβαινα…
Διάβασες «ακτινοβολία» και ίσως ο νους σου να πήγε στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, αλλά στο ζήτημα αυτό υπάρχει ο παράγοντας του κέρδους και η ενσυνείδητη κακουργηματική και δόλια παράβαση του νόμου για τα κέρδη της Εταιρείας. (τι; Δεν το κατάλαβες ακόμα ότι και η Εταιρεία είναι μία, όπως και η Τράπεζα;) Αν ήτανε νόμιμη η εγκατάσταση κεραίας όπου εξυπηρετεί την
Εταιρεία, δεν θα την κάλυπταν με ψευτοθερμοσίφωνες και ψετομπουριά…
Αφού, λοιπόν, …έπιασες το φιλοσοφικό υπόβαθρο του θέματός μας, άντε να σου το ρίξω στο χαλί και στο …τεχνικό. Πρώτα να …φωτίσω το όργανο της …θυσίας. Είναι ένα σφυρί, που βαράει φτωχούς και πλούσιους, νομοταγείς και παράνομους, μικρούς και μεγάλους, …βαράει άγρια και με πολλά χτυπήματα στο λεπτό, χωρίς να πονάει, αλλά καταστρέφει. Πρόκειται για το ραντάρ. Αυτόν το κόπανο, ντε, που περιστρέφεται πάνω στα κατάρτια των πλοίων… Πολύ χρήσιμη συσκευή για τη ναυσιπλοΐα. Σωζει πλοία, σώζει ζωές και κάνει εύκολο το ταξίδι στα σκοτεινά ή στην ομίχλη, εκεί στα πέλαγα που αρμενίζουν τα βαπόρια. Στα πέλαγα, λέμε… Στην ομίχλη και στα μαύρα σκοτάδια, λέμε… Όχι μέσα στην πόλη με τόσο κόσμο, λέμε… Κατάλαβες κόπανε; Πού να καταλάβει ο κόπανος… Έχει μυαλό ο κόπανος; Έχει καρδιά ο κόπανος; Ντουβάρι ο κόπανος. Αυτό είναι που λέει ο Γκάτσος «άσπρο περιστέρι, μαύρο μου φτερό…». Το έχουμε ξαναπεί το τραγουδάκι, μοναδικέ μου, για κάποιες άλλες ηλεκτρονικές ευκολίες, που μας πλασάρουν για να κάνουν, δήθεν, ευκολότερη τη ζωή μας, αλλά κρύβουν κι ένα μαύρο φτερό… Κινητή τηλεφωνία θες; Άρπα κι ένα μαύρο φτερό. Έξυπνους μετρητές για …περισσότερη οικονομία θες; Που να ’ξερες τι σε περιμένει. Εκεί όμως οι επιτήδιοι στοχεύουν στο κέρδος ή στην εδραίωση της εξουσίας πάνω στο πόπολο ή στην αποβλάκωση του πόπολου. Είναι οργανωμένο, δηλαδή, το έγκλημα που συντελείται, προς ίδιον όφελος …της Εταιρείας. Θυσιάζει εμάς, για να κερδίσει αυτή. Γιαυτό σου το ’γραψα, θύμα, ότι θυσιάζουν εσένα κι εμένα για …το τίποτα. Κι αυτό πονάει. Πονάει και είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί, επειδή έχει να κάνει με δύσκολη περίπτωση …λεβέντικης …φρενοβλάβειας.
Να σου επισημάνω, μοναδικέ μου, ένα πραγματικό σκηνικό στη νησιώτικη ζωή μας, κάτι που μέσα του ζούμε και τρέφουμε την ψυχή μας. Μη μου πεις ότι δεν τρέφεται η ψυχή του νησιώτη στο ντόκο του λιμανιού όταν έρχεται το βαπόρι της γραμμής… Ο κόσμος περιμένει με αδημονία, σφυρίγματα των λιμενικών που προσπαθούνε να κρατούν σε τάξη τους οδηγούς, κορναρίσματα, φωνές και το πλοίο, που φαινόταν μια κουκίδα στον ορίζοντα, μπουκάρει περήφανο και θαλασσοδαρμένο, κορνάροντας …αναστάσιμα (ε, τι το διορθώνεις σε «σφυρίζοντας», δαίμονα της …διόρθωσης; Ηλεκτρική κόρνα έχει το πλοίο, δεν είναι ατμόπλοιο να περνά μέσα από τη συρίχτρα ο ατμός… Άμα σε πιάσω από την κοτσίδα καμμιά ώρα…). Κι ερχόμαστε στο μαύρο φτερό. Πόση ώρα το χάζευες να κοντεύει, μοναδικέ μου; Ήσουνα στη Λεωφόρο Μπάι Πας και έτρωγες την ακτινοβολία του ραντάρ, ενώ ο καπετάνιος ΔΕΝ έριχνε στην οθόνη του ούτε ματιά, επειδή τόσο κοντά στο λιμάνι ΔΕΝ το χρειάζεται. Με τα μάτια το πάει το σκάφος, όσες βάρκες και να ψαρεύουνε στη ράδα. Και μετά μπουκάρει για να δέσει και ώσπου να δέσει και να εγκαταλείψει τη γέφυρα, ο κόπανος γυρίζει και ακτινοβολεί. Αναμένεται διάψευση. Εμένα μου λες; Σκρίπτα μάνεντ και μάλιστα μάνεντ επί μυριάδων καρέ επί βίντεο. Άντε μη βγάλω και δέκα ρολά από τον μετρητή της ακτινοβολίας… Όλοι, μα όλοι οι καπετάνιοι (μην αναφέρουμε και βαθμούς, τώρα, τέλος πάντων οι επί της γέφυρας δρώντες αξιωματικοί) ΔΕΝ κλείνουν το ραντάρ πριν μπούνε στο λιμάνι και δέσουν. Υπάρχουν και χειρότεροι, που το θέττουν σε λειτουργία μισή ώρα πριν σαλπάρουν. Μην αναφέρουμε, τώρα, τη συμπεριφορά των κιτρινοσκούφικων και των κοκκινοσκούφικων βαποριών, αναλυτικώς… Πάντως η κοκκινοσκούφα με τον Μίτο, αυτή ντε… η έτσι του Θησέα, δεν τον δουλεύει τον κόπανο μπουκάροντας, και τον ενεργοποιεί μακριά από το λιμάνι, όταν …αποπλέει. Τι είναι, δηλαδή, ο καπετάνιος της; Μη δίνεις σημασία στους χαρακτηρισμούς, μοναδικέ μου, αλλά …λέμε τώρα… Να ’ναι συνειδητοποιημενος Άνθρωπος; Έχει παιδάκι στο μπαλκόνι που καμαρώνει όταν έρχεται; Δεν του κοστίζει τίποτα να πατήσει το οφφ του καντράν; Ή αδιαφορεί για τον …κανονισμό (ποιον;) εφόσον αισθάνεται υπεύθυνος για τις πράξεις του έναντι των συνανθρώπων του; Ας το …πάρουμε ανάποδα, τώρα… Πώς να χαρακτηριστεί ο κάθε άλλος με τον κόπανο σε λειτουργία; Ασυνείδητος και απάνθρωπος; Δεν έχει κανένανε δικό του στη Μυτιλήνη, άρα σκασίλα του; Τα χέρια του είναι παρατέρια και βαριέται που ζει, για να πατήσει ένα κουμπί; Ή είναι φυτούκλα με τους κανονισμούς (αν υπάρχει ανάλογο άρθρο σκίζω το δίπλωμά μου) και σκασίλα του για τον κόσμο… Πάτα το ρημάδι το κουμπί, καπετάνιο… Αν ήτανε το παιδί σου απέναντι θα έκανες έτσι το βαρύ πεπόνι; Δε νομίζω… Είναι κι ένας κοκκινοσκούφης, ο …περαστικός, ρε παιδιά, ουάου… αυτός έχει σπάσει κάθε ρεκόρ απ’ όλα τα …στολίσματα που έχω σύρει για τους παραπάνω κόπανους. Από τότε που πριν χρόνια πρωτόδεσε, ούτε μια φορά δεν έκλεισε μπαίνοντας (ε, αυτό είναι το κατά συρροήν συμβαίνον από όλους καθημερινώς, πλην του Ανθρώπου), επιπλέον δε, αφήνει τον κόπανο ανοιχτό (όπως και τη μηχανή του) για όσο χρόνο του πάρει μέχρι τον απόπλου! Τι να κάνει ο πολίτης; Ειδοποιεί το Λιμεναρχείο και κλείνει ο κόπανος. Πολλές φορές έγινε στο παρελθόν, και τώρα που ξανάρχεται στα νερά μας, πρέπει πάλι να ενεργοποιηθεί ο συνειδητός πολίτης, νομίζω… Εμ, τι νομίζεις, μοναδικέ μου, ότι είμαστε Λιόστες και Λιόστρες; Μόνο βόλτα και φιλοσοφία; Βαρύ το αρχείο μας, λέμε… Εγκυκλοπαίδεια και βάλε… Μόνο σε πίνακες να το εκδώσουμε, τον φάγαμε (σε μέγεθος) τον ισολογισμό της Εταιρείας… Μέχρι εδώ ήταν η κοινωνική πλευρά του ινσπέξιον μας. Ας δούμε …στο παράρτημα και τα …εκλαϊκευμένα τεχνικά.
Το όναμα «ραντάρ» προέρχεται από αρχικά λέξεων που χαρακτηρίζουν τη δουλειά που κάνει, να εντοπίζει με ραδιοκύματα κάθε στόχο. Τι χαρά που έκανε η αεράμυνα στον Β΄ ΠΠ, όταν μπορούσε να …βλέπει τα βομβαρδιστικά εγκαίρως… Πρωτύτερα είχε κάτι τεχνητά αυτιά σαν τον Ντάμπο το ελεφαντάκι, για να …τ’ ακούει… Η λειτουργία είναι απλή. Πετάς κατευθυνόμενα ραδιοκύματα σε στενή δέσμη και ευθύγραμμη μετάδοση, κι όταν βρούνε εμπόδιο, γυρίζουν σ’ εσένα και τα …βλέπεις σε μια οθόνη, οπότε …πιάνεις το νησί, τον βράχο, το άλλο πλοίο, τη βαρκούλα, σε πλήρες σκοτάδι, χωρίς οπτική επαφή, από μεγάλη απόσταση… Άσπρο φτερό… Πάρακάτω… Όπως προσπίπτουν οι ραδιοακτίνες σε υλικό μεγάλης πυκνότητας (βράχο, μέταλλο) γυρίζουν πίσω …ντούρες, δίνοντας καθάρια εικόνα. Στα μικρής πυκνότητας υλικά δεν υπάρχει επιστροφή, άρα προβάλλονται μόνον οι …σκληροί στόχοι. Τα ημιδιαπερατά από τις ακτίνες υλικά, φέρνουν πολύ θολό αποτύπωμα ή και καθόλου. Το ανθρώπινο σώμα, με τις διαφορετικές πυκνότητες στους ιστούς του, …εγκλωβίζει, διαθλαστικώς κατά κάποιο τρόπο τα ραδιοκύματα που του …ρημάζουν όλα τα κύτταρα, μέχρι που να συνεχίσουν το δρόμο τους. Αυτή κι αν είναι ζημιά για τον …παραθαλάσσιο κάτοικο. Θα μου πεις: Δεν περνάνε βαπόρια που μας ακτινοβολούν από μακρυά; Βεβαίως, αλλά φαντάσου ένα χωνάκι, όπως αυτά του παγωτού, να πετάει …παγωτοακτίνες και πες μου: Πού υπάρχει πιο μεγάλη πυκνότητα στην ακτινοβολία; Στο απέναντι πεζοδρόμιο ή μπροστά στο χωνάκι; Ρώτα έναν ειδικό. Αν, τώρα, εσύ σταθείς κάτω από το χωνάκι που περιστρέφεται πάνω από το …κράνος σου, πόσο παγωτό θα φας; Μάλλον με τη γλοχή θα μείνεις, πράγμα που εξηγεί γιατί ούτε ο καπετάνιος εισπράτει την ακτινοβολία, ούτε οι επιβάτες, ούτε όταν δέσει το βαπόρι, παθαίνουν κάτι οι επί του ντόκου ευρισκόμενοι. Από τόσο κοντά, τίποτα, γιατί βρίσκονται μέσα στο κενό του κάτω κώνου. Υπάρχει και άνω κενό, όπως, αντιθέτως, για τα ραντάρ αεράμυνας και εναερίων συγκοινωνιών υπάρχει ενεργός άνω κώνος. Απλά δεν σου τα γράφω; Την εποχή που οι πολιτικοί μας δεν χόρευαν ζεϊμπέκικο καρσί ή δεν είχανε κάνει ακόμα κουμπαριές με τους καρσινούς, έδενε στο λιμάνι μας η ναυαρχίδα του Στόλου, της οποίας το ραντάρ δούλευε ακατάπαυστα. Μόνο που αυτό ήταν ένα ραντάρ επιτήρησης εναέριων στόχων και δεν «έβλεπε» την πόλη. Αντιθέτως, από τα ραντάρ θαλάσσης που λειτουργούν τα ποστάλια, η πόλη αρπάει καθημερινώς τις …κοπανιές του καρκίνου (διαπιστωμένο αυτό και μην ακούσω χαζοδικαιολογίες). Μη νομίζεις, κυρα Μαρία προπολεμικιά μου, ότι θα προλάβεις να πάθεις κάτι μόνον από τον κόπανο. Υπάρχουν άλλα χειρότερα που κάνουν τον καρκίνο να θεριεύει στο σώμα. Ίσως και να προλαμβάνεται η …παλιαρώστεια, με συνειδητό τρόπο ζωής και αγνά τρόφιμα και αποφυγή από κακές συνήθειες, άσε που όσο δύσκολο είναι να βρείς αγνό τρόφιμο, τόσο εύκολο είναι να …πέσεις στις χειρότερες συνήθειες, με τέτοια παλιοκατάσταση που ζούμε. Αλλού στο πάω… Πας για περπάτημα στη Μπάι Πας, για την καρδιά σου, ε; Το μυαλό σου το σκέφτηκες πώς κοπανιέται από τα δύο ραντάρ του κρουαζιερόπλοιου (άσπρο περιστέρι) που το δουλεύει ακατάπαυστα όταν είναι φουνταρισμένο αρόδου; (μαύρο φτερό, ουδέν καλόν αμμιγές κακού) Ή, σ’ έχει ενημερώσει κανένας αρμόδιος «περί την υγείαν» τι συμβαίνει στα εγγόνια σου, όταν τα πας για μπάνιο και τα …βλέπει ο κόπανος του κρουαζιερόπλοιου; Πάναγια μ’, τι ’ν’ αυτά π’ λες γιέ μ’, ούτι απ’ του σπίτ’ μας να μη βγαίνουμι πλιά; Όχι έτσι. Ν’ αναγκαστεί ο καπετάνιος να κλείσει τον κόπανο. Τόσο απλά. Αλλά, τι τα θέλουμε και τα βάζουμε με τα κρουαζιερόπλοια, καλέ, πουν’ τα; Το ζήτημα είναι τι …αρπάει η Σουράδα, ο Μακρύ Γιαλός, το Λιμάνι, τα Πυργέλια, το Κιόσκι, κ.λπ. κάθε μέρα, όχι μόνον από τα πλοία της γραμμής, αλλά και από …άλλα πλοία, αν μ’ εννοείς, μοναδικέ μου… Σου το ξεκίνησα από το …ηθικοκοινωνικό, για να μπεις καλά στο νόημα και να διαβάσει τι σου κάνει με την αδιαφορία της και την ασχετοσύνη της η …Παραθαλάσσια Πεθερά. Τι; Όχι η δικιά σου, αδερφέ… Μία είναι η Πεθερά κι ας είναι ιεραρχημένη και κατακερματισμένη σε διάφορες Αρμοδιότητες. Το ζήτημα είναι να δουλέψει, επιτέλους, με τις δικές σου πιέσεις, ακόμα και με σκουντιές… Αυτά από λόγου μου, είπα και ελάλησα, κι επειδή ένας ο κούκος κι αν λαλεί την άνοιξη δε φέρνει, λάλα κι εσύ, πριν έρθει η κακιά ώρα να …λαλήσουμε σε καν’να Δαφνί ή να πλαλούμε σε άλλου είδους θεραπευτήρια… Θα σε δω στο ντόκο
