Μιλάει με ειλικρίνεια. Χωρίς να προσπαθεί να βάλει τα λάθη της Κυβέρνησης «κάτω από το χαλί». Είναι από τους νεότερους ιστορικά πολιτικούς που κατέχουν κυβερνητική θέση ισχύος και τον τελευταίο χρόνο η δράση του επικεντρώθηκε στο πόστο του Στρατηγικού Σχεδιασμού, στο γραφείο του Πρωθυπουργού.Ταξιδεύει σχεδόν καθημερινά σε διάφορες χώρες του κόσμου και έχει επαφές με σημαντικά στελέχη των κυβερνήσεων.Θεωρεί ότι η προοδευτική διακυβέρνηση του 21ου αιώνα χρειάζεται ρήξεις, θεσμικές τομές, αλλά και συμβιβασμούς. Απαιτεί βαθιά αλλαγή του κράτους, διαφάνεια, λογοδοσία και γρήγορο πέρασμα στην ψηφιακή εποχή, ώστε να τελειώσει η γραφειοκρατία. Απαιτεί ισονομία και ξερίζωμα της έννοιας του ρουσφετιού από τα μυαλά αυτών που ασκούν εξουσία, αλλά και των πολιτών.Έχει φιλοξενήσει τον Πρωθυπουργό και φίλο του στο σπίτι του στη Μυτιλήνη, πριν γίνει αναγνωρίσιμος πολιτικά, πολλά χρόνια πριν. Eτοιμάζεται να γίνει πατέρας σε λίγους μήνες. Ο Γιάννης Μπουρνούς, ο Λέσβιος που κατάφερε σήμερα σε αυτή την ηλικία να «στέκεται» δίπλα σε έναν Πρωθυπουργό, μιλάει σήμερα στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ για τη ζωή και την πορεία του. Για τις ιδέες του και τα οράματα του, σε μια χρονική στιγμή που μια λάθος απόφαση μπορεί να μας πάει μια δεκαετία πίσω.
Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια, τι κρατάς από την εποχή που ήσουν παιδί στο νησί;
«Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που κυριαρχούσε η Αριστερά και η θάλασσα. Θα ξεκινήσω από το δεύτερο: Ο αξέχαστος παππούς μου, ο Γιάννης Μπουρνούς, που μού ‘δωσε το βαρύ του όνομα σαν φυλαχτό, ήταν σημείο αναφοράς στην ψαραγορά του νησιού. Ιχθυέμπορος και στην ιχθυόσκαλα από τα 15 του. Όταν ο τόπος μας απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς και προτού έρθει το σκοτάδι του εμφυλίου, το ΕΑΜ Λέσβου τον όρισε προσωρινό Λιμενάρχη. Για χρόνια ήταν Πρόεδρος των ιχθυεμπόρων. Στοργικός παππούς και ακριβοδίκαιος εργοδότης. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι την ψαραποθήκη μας στο Φανάρι. Με δική μου απαίτηση, είχα δικό μου, “παιδικό” φτυάρι για τον πάγο που ρίχναμε στα τελάρα, μόλις έφταναν τα καϊκια μας με την ψαριά της ημέρας.
Ξέρω όλες τις παλιές οικογένειες των ιχθυοπωλών της πόλης. Αρκετές από αυτές ήρθαν στη Μυτιλήνη το 1922 από το ίδιο χωριό με τους δικούς μου προγόνους, την Αγία Παρασκευή (σήμερα Νταλιάν) του Τσεσμέ.
Από εκεί και από το Αϊβαλί “βαστάνε” οι οικογένειες Μπουρνού και Παπαρίσβα, που “συναντήθηκαν” μέσα στην Κατοχή με τον γάμο του παππού Γιάννη και της γιαγιάς Αριστέας. Τους αποχαιρετίσαμε με ατέλειωτη αγάπη και συγκίνηση στα 93 και τα 94 τους, αντίστοιχα.»
Θεωρείς ότι τα εφόδια που σου έδωσαν οι γονείς σου ήταν η αιτία και η αφορμή για την μετέπειτα πορεία σου ;
Γ.Μ. «Οι γονείς μου, ο Δημήτρης και η Μάρω, είναι και οι δύο γνωστοί στην τοπική κοινωνία από τους αγώνες και τις υπηρεσίες που προσέφεραν στον τόπο, είτε μέσα από την Αριστερά, είτε μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση, είτε μέσα κι από τις δουλειές τους. Από πολύ μικρή ηλικία γαλουχήθηκα στις αξίες της ειρήνης, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Έμαθα τη μουσική του Θεοδωράκη και του Λοϊζου, τους στίχους του Ρίτσου, τα παραμύθια του Μορμόλη και της Τενεκεδούπολης, τους μύθους του Αισώπου, τις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Περπάτησα σε πορείες ειρήνης από την Παναγιούδα ως τη Μυτιλήνη, έζησα συλλογικές χαρές και λύπες σε γραφεία και συγκεντρώσεις του ΚΚΕ και αργότερα του Συνασπισμού. Διάβαζα τοπικές και αθηναϊκές εφημερίδες από παιδί. Έχω…περιοδεύσει ως μπόμπιρας δεκάδες φορές τα χωριά του νησιού σε προεκλογικές περιόδους, πολύ πριν βάλω για πρώτη φορά υποψηφιότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2007.»
Η ένταξή σου στην Αριστερά και μάλιστα στα 18 σου, το 1998, ήρθε σαν φυσική εξέλιξη;
Γ.Μ. «Όταν έγινα μέλος της Νεολαίας του Συνασπισμού ήταν οι εποχές του 3%, όταν “χαροπαλεύαμε” σε κάθε εκλογές, να μπούμε στη Βουλή. Η προοπτική της κατάκτησης της εξουσίας δεν υπήρχε στον ορίζοντα. Η Αριστερά τότε αντιμετωπιζόταν από τους περισσότερους σαν τον…γραφικό του χωριού: Όλοι μας συμπαθούσαν, άκουγαν τις ιδέες μας, αλλά δεν μας “παντρεύονταν” στην κάλπη.
Ο δεύτερος άνθρωπος που γνώρισα στον Συνασπισμό ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, ένα μεσημέρι του Μαρτίου του 1998, σε μια συνάντηση στου Ψυρρή, στην Αθήνα. Τότε ήταν τελειόφοιτος στους Πολιτικούς Μηχανικούς του Πολυτεχνείου, μακρυμάλλης και οδηγούσε παπάκι, παρέα με τη Μπέτυ, αφού είναι μαζί από τα μαθητικά τους χρόνια. Ταιριάξαμε αμέσως στα παναθηναϊκά μας αισθήματα. Τότε ήταν επικεφαλής της Νεολαίας Συνασπισμού. Με εμφανείς ηγετικές ικανότητες. Αυτός με έπεισε να γίνω ακόμα πιο δραστήριος.
Η πρώτη διαδήλωση που πήρα μέρος ήταν ενάντια στον περιβόητο τότε “Νόμο Αρσένη”, που έφερε πολλές αρνητικές αλλαγές στην παιδεία. Λίγο αργότερα θυμάμαι τις πολυτάραχες διαδηλώσεις ενάντια στους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και ενάντια στη σύλληψη του Κούρδου ηγέτη, Αμπντουλάχ Οτσαλάν από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες με την ντροπιαστική ανάμειξη της τότε κυβέρνησης Σημίτη.
«Οι γνωριμίες και συνομιλίες με τον Πρόεδρο Πούτιν, τον δύσκολο γείτονα Πρόεδρο Ερντογάν, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, την επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, Νάνσυ Πελόσι, τον ιθαγενή Ινδιάνο Πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, το Δήμαρχο Νέας Υόρκης, Μπιλ ντε Μπλάζιο, την πρώην Πρόεδρο της Αργεντινής, κ. Κίρχνερ και δεκάδες άλλους Ευρωπαίους και διεθνείς ηγέτες, πρέσβεις και εκπροσώπους διεθνών οργανισμών».
Είσαι από τα παιδιά της “γενιάς Τσίπρα”, όπως ονομάστηκε η περίοδος της ανόδου του χώρου …
Γ.Μ. «Το 1999 εκλέχτηκα για πρώτη φορά στο Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας Συνασπισμού και συνέχισα να εκλέγομαι στα συνέδρια ως το 2008, που “πέρασα” πια στα κομματικά όργανα με την εκλογή του Τσίπρα στην προεδρία του κόμματος. Τότε τα ΜΜΕ μας βάφτισαν “γενιά Τσίπρα”: Μια ομάδα νέων ανθρώπων που μπήκαμε ορμητικά στην κεντρική πολιτική σκηνή κι αρχίσαμε να επεκτείνουμε την επιρροή της Αριστεράς πέρα από τα παραδοσιακά της όρια.
Η ανάμειξη με την πολιτική είναι “ευχή και κατάρα”: Από τη μια θεωρώ καθήκον μου ως ενεργός πολίτης να αγωνίζομαι για τα κοινωνικά δικαιώματα όλων και για έναν καλύτερο κόσμο κι από την άλλη τα αυξημένα καθήκοντα που πάντα αναλάμβανα, με έκαναν να αφήνω πίσω προσωπικούς στόχους ή να χάνομαι με τους φίλους και τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Αλλά δεν μετανιώνω, γιατί η πολιτική αγγίζει -είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι- κάθε πτυχή της ζωής μας και άρα δεν μπορώ, μετά από 21 χρόνια δράσης, να φανταστώ τον εαυτό μου να ιδιωτεύει ή να αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Τι έχεις αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια από την ενασχόλησή σου με την πολιτική;
«Όλα αυτά τα χρόνια αποκόμισα πολύ σημαντικές εμπειρίες. Πέρα από τις σπουδές μου στην Αγγλική Φιλολογία και τη στροφή, σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών, στην πολιτική επικοινωνία και τις νέες τεχνολογίες, ασχολήθηκα από νωρίς με τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική. Ήταν πάντα ένα αντικείμενο που με ενδιέφερε και με γοήτευε ιδιαίτερα.
Τα τελευταία 20 χρόνια έχω βρεθεί σε 40 χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, για να πάρω μέρος ως ομιλητής σε διεθνείς πολιτικές ή επιστημονικές συναντήσεις και συνέδρια. Συνηθέστερος προορισμός η “καρδιά” της Ευρώπης, οι Βρυξέλλες. Πιο ξεχωριστοί προορισμοί; Η Κίνα, λόγω της παγκόσμιας σπουδαιότητας των οικονομικών και τεχνολογικών αλλαγών που συμβαίνουν εκεί. Η Κούβα, για λόγους ιστορικούς και συναισθηματικούς. Η Ισλανδία, για το απόκοσμο φυσικό της τοπίο. Η Παλαιστίνη, για τον ηρωικό αγώνα επιβίωσης και ανεξαρτησίας του λαού της.
Στα 27 μου, ο αξέχαστος Κώστας Κουμλέλης, επικεφαλής τότε του ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο, με έριξε στα βαθιά, προτείνοντάς με ως υποψήφιο βουλευτή. Τότε, στις εθνικές εκλογές του 2007, πήραμε 5% και προς έκπληξή μου, παρότι ήμουν μακράν ο νεότερος του ψηφοδελτίου, συγκέντρωσα τους περισσότερους σταυρούς προτίμησης.
Η ίδια εικόνα επαναλήφθηκε στις εθνικές εκλογές του 2009.
Αργότερα, το 2014, στη μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές, είχα την τύχη να είμαι υποψήφιος ευρωβουλευτής και οι συμπολίτες μας της Λέσβου, της Λήμνου και του Άη Στράτη να με τιμήσουν με περισσότερους από 5000 σταυρούς προτίμησης, ξεπερνώντας στο Νομό Λέσβου ακόμη και τον άνθρωπο-σύμβολο που κοσμούσε το ευρωψηφοδέλτιό μας, το Μανώλη Γλέζο.»
“Ο δεύτερος άνθρωπος που γνώρισα στον Συνασπισμό ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, ένα μεσημέρι του Μαρτίου του 1998, σε μια συνάντηση στου Ψυρρή, στην Αθήνα. Τότε ήταν τελειόφοιτος στους Πολιτικούς Μηχανικούς του Πολυτεχνείου, μακρυμάλλης και οδηγούσε παπάκι, παρέα με τη Μπέτυ, αφού είναι μαζί από τα μαθητικά τους χρόνια. Ταιριάξαμε αμέσως στα παναθηναϊκά μας αισθήματα.”
Από τη θέση του προϊστάμενου στρατηγικού σχεδιασμού του γραφείου του Πρωθυπουργού είχες την υπέρτατη εμπειρία για να δεις πώς λειτουργεί το σύστημα από μέσα…
Γ.Μ. Η σπουδαιότερη, εμπειρία αυτών των 21 χρόνων δράσης ήταν σίγουρα η θητεία μου, τον τελευταίο ένα χρόνο, ως Προϊστάμενος Στρατηγικού Σχεδιασμού, στο γραφείο του Πρωθυπουργού.
Οι αποστολές με τον Πρωθυπουργό στη Μόσχα, την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, τη Βόρεια Μακεδονία, το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο κ.α. Οι γνωριμίες και συνομιλίες με τον Πρόεδρο Πούτιν, τον δύσκολο γείτονα Πρόεδρο Ερντογάν, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, την επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, Νάνσυ Πελόσι, τον ιθαγενή Ινδιάνο Πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, το Δήμαρχο Νέας Υόρκης, Μπιλ ντε Μπλάζιο, την πρώην Πρόεδρο της Αργεντινής, κ. Κίρχνερ και δεκάδες άλλους Ευρωπαίους και διεθνείς ηγέτες, πρέσβεις και εκπροσώπους διεθνών οργανισμών. Η ξεχωριστή επίσκεψη του Πρωθυπουργού στα Ναυπηγεία του Νεωρίου Σύρου, που ήταν η πρώτη επίσκεψή του μετά την έξοδο από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, και η συγκινητική υποδοχή του από τους 300 εργαζόμενους εκεί, αφού αυτή η κυβέρνηση βρήκε επενδυτή και ξανάνοιξε τα ναυπηγεία. Η πηγαία επαφή του Αλέξη Τσίπρα με τον κόσμο σε κάθε περιοδεία του. Οι επαφές με δεκάδες συλλόγους, σωματεία και οργανώσεις από ολόκληρη την Ελλάδα για την επίλυση των προβλημάτων τους. Αλλά και η καθημερινή αναμέτρηση με το τέρας της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας, κατά τον έλεγχο του κυβερνητικού έργου, που ήταν μια από τις αρμοδιότητές μου. Όλη αυτή η συμπυκνωμένη εμπειρία του τελευταίου χρόνου επηρέασε πολύ τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι και δρω και μου χάρισε υπερπολύτιμη γνώση για το πώς ασκείται η διακυβέρνηση.
Διανύουμε μια προοδευτική περίοδο σε επίπεδο διακυβέρνησης αλλά και εισόδου σε μια ψηφιακή εποχή. Τι απαιτείται παράλληλα;
«Η προοδευτική διακυβέρνηση του 21ου αιώνα χρειάζεται ρήξεις, θεσμικές τομές, αλλά και συμβιβασμούς. Απαιτεί βαθιά αλλαγή του κράτους, διαφάνεια, λογοδοσία και γρήγορο πέρασμα στην ψηφιακή εποχή, ώστε να τελειώσει η γραφειοκρατία. Απαιτεί ισονομία και ξερίζωμα του ρουσφετιού από τα μυαλά αυτών που ασκούν εξουσία, αλλά και των πολιτών.
Αυτή η κυβέρνηση έκανε πολλά θετικά βήματα. Προχώρησε την ψηφιακή μεταρρύθμιση του κράτους, με αποτέλεσμα σήμερα να γλιτώνουμε σε αρκετές περιπτώσεις πολλές ώρες από τις ουρές και τη συλλογή χαρτιών. Δεν ξέρω πχ. πόσοι γνωρίζουν, ότι μπορείς πλέον να ιδρύσεις μια εταιρία από τον υπολογιστή σου στο σπίτι σου μέσα σε 18 λεπτά!
Τα παραδείγματα σαν κι αυτό θα πολλαπλασιαστούν την επόμενη περίοδο, εφόσον οι πολίτες δώσουν μια δεύτερη τετραετία στον Αλέξη Τσίπρα. Όπως θα συνεχιστούν και οι θετικές εξελίξεις στη μείωση της φορολογίας στα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα, η ετήσια αύξηση του κατώτατου μισθού, που ξεκίνησε την 1η Φεβρουαρίου 2019 και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, που άγγιξαν τις 380.000 τα τελευταία 4 χρόνια. Παραλάβαμε την ανεργία στο 27% και την έχουμε φθάσει στο 18% φέτος. Στόχος μας η ανεργία το 2023, στο τέλος της επόμενης τετραετίας, να φτάσει το 10%, με δημιουργία άλλων 500.000 νέων θέσεων εργασίας. Να προσεγγίσουμε δηλαδή τα ποσοστά ανεργίας μιας “κανονικής” ευρωπαϊκής χώρας. Η χώρα έχει πλέον “κουμπαρά” αποθεμάτων 34 δις ευρώ, όταν το 2015 την παραλάβαμε πλήρως χρεοκοπημένη. Τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων είναι εδώ και πολλούς μήνες τα χαμηλότερα των τελευταίων 15 χρόνων. Αποπληρώσαμε και ξεφορτωθήκαμε το ΔΝΤ νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Η εθνική μας οικονομία παίρνει συνεχώς ψήφο εμπιστοσύνης από τους διεθνείς οργανισμούς. Με άλλα λόγια, η χώρα μας έχει μπει σε μια νέα φάση μετά το τέλος των μνημονίων, με νοικοκυρεμένα τα δημόσια οικονομικά της και προβλεπόμενη ανάπτυξη μεγαλύτερη του ευρωπαϊκού μέσου όρου για φέτος και τα επόμενα δύο χρόνια. Αυτά δεν θα τα μάθει ποτέ κανείς από τις οθόνες του ΣΚΑΙ και των υπολοίπων ιδιωτικών καναλιών, που σπέρνουν συνεχώς ψέματα και καταστροφολογία.
Δεν είσαι από αυτούς που κρύβεις τα λάθη κάτω «από το χαλί». Ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι κύριοι παράγοντες για τις 9 ½ μονάδες;
«Έγιναν σίγουρα καθυστερήσεις και λάθη, πολιτικά και επικοινωνιακά. Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε ήταν, ότι αναγκαστήκαμε, για να ολοκληρώσουμε το 3ο Μνημόνιο και να βγει η χώρα μας από αυτή την ομηρεία, να εφαρμόσουμε και πολιτικές αντίθετες με τις δικές μας αξίες και το δικό μας πρόγραμμα. Μετά την έξοδο από το Μνημόνιο, όμως, συγκεντρώσαμε όλη μας την προσπάθεια στην σταδιακή άρση των αδικιών, ειδικά εις βάρος των μικρομεσαίων επαγγελματιών: Μειώσαμε το ΦΠΑ στην εστίαση, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα φάρμακα κ.α. Ψηφίστηκε η μείωση του φόρου επιχειρήσεων, άνοιξε η πλατφόρμα για τις 120 δόσεις, ξεκινήσαμε να αποκαθιστούμε τις συντάξεις, επιστρέφοντας για αρχή μια μόνιμη ενίσχυση αντί της καταργημένης από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ 13ης σύνταξης. Εφαρμόζουμε από φέτος τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% μεσοσταθμικά, αλλά και την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εργαζομένους με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα (κι αυτή ήταν “έργο” της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ).
Στόχος μας, τώρα που νοικοκυρέψαμε την οικονομία και η χώρα δείχνει τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης, είναι η διαρκής ενίσχυση του εισοδήματος όσων χτυπήθηκαν από την κρίση και αυτή είναι η κύρια δέσμευσή μας για την επόμενη τετραετία, που, αν ο λαός μας δώσει εντολή, θα κυβερνήσουμε με βάση το δικό μας πρόγραμμα κι όχι τους καταναγκασμούς που ζήσαμε με τα Μνημόνια.»
«Με την Πινάρ περιμένουμε το πρώτο μας παιδί.Ό,τι και να πω γι αυτό, είναι λίγο. Μεγάλη χαρά και ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη. Προσπαθώ πάντα να είμαι δίπλα στη γυναίκα μου, κάθε φορά που κάνει κάποια εξέταση ή διαβάζοντας πληροφορίες για μέλλοντες γονείς. Είναι μια τεράστια αλλαγή στη ζωή ενός ζευγαριού, αλλά ταυτόχρονα είναι μια εξέλιξη που δίνει και άλλο νόημα στη ζωή. Σε κάνει να δεις πολλά πράγματα διαφορετικά, να βάλεις στην άκρη τα ασήμαντα και να εστιάσεις στο πώς θα βελτιώνεσαι κι εσύ ο ίδιος, για να δώσεις την καλύτερη δυνατή ανατροφή σ’ έναν καινούριο άνθρωπο που εξαρτάται από σένα.»
Η άγνωστη προσωπική ζωή του Γιάννη
Ο Γιάννης είναι από τα παιδιά της διπλανής πόρτας. Απλός και ανθρώπινος με ένα εντυπωσιακό βιογραφικό που δεν το πουλάει -για καμία θέση που δεν του ανήκει – όπως δεν πουλάει και την τρυφερή ιστορία αγάπης της προσωπικής του ζωής και που έχει με την γυναίκα της ζωής του, την γλυκιά Πινάρ. Σήμερα περιμένοντας να γίνει πατέρας μέσα σε ένα προεκλογικό σκηνικό έχει ξεχωρίσει τα σημαντικά και τα ασήμαντα, την πολιτική και την ιδιωτική ζωή και περιμένει να αποδείξει ότι όλα αυτά που ξεκίνησε η κυβέρνηση Τσίπρα είναι έτοιμα να εφαρμοστούν στην Ελλάδα της Ανάπτυξης.
«Πέρα από την πολύτιμη εμπειρία στο Μαξίμου και το γραφείο του Πρωθυπουργού, μια άλλη πρόσφατη αλλαγή στη ζωή μου είναι ο γάμος μου πριν από 3 χρόνια. Με τη γυναίκα μου γνωριστήκαμε τον Απρίλιο του 2015 στην Κωνσταντινούπολη. Ήμουν προσκεκλημένος ομιλητής, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (στον οποίο μάλιστα έγινα και πρόσφατα δεκτός ως μέλος) και εκείνη βρέθηκε στην Πόλη για σύντομες διακοπές μαζί με μια Μυτιληνιά παιδική μου φίλη, με την οποία γνωρίστηκαν στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, όπου δίδασκαν σε διαφορετικά πανεπιστήμια της πόλης.
Γνωριστήκαμε ένα βράδυ στην Πλατεία Ταξίμ και τα υπόλοιπα πήραν το δρόμο τους.
Είναι λοιπόν από την Καισάρεια, οικονομολόγος με διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και μάλιστα ένα από τα πρώτα πράγματα που με εντυπωσίασαν, όταν τη γνώρισα, ήταν ότι η διδακτορική της διατριβή αφορούσε τη βιομηχανική ανάπτυξη στη Μακεδονία, στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολύ πριν γνωριστούμε λοιπόν, είχε περάσει ήδη πολλούς μήνες της ζωής της στην Ελλάδα, μελετώντας ιστορικά αρχεία άλλοτε στη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, τη Νάουσα, την Έδεσσα και άλλοτε στην Κρήτη. Προτού έρθει για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, εργάστηκε ως καθηγήτρια οικονομικών σε δημόσιο πανεπιστήμιο της Τουρκίας. Έμαθε ελληνικά πολύ γρήγορα και σήμερα εργάζεται ως σύμβουλος σε ένα ελληνικό, ιδιωτικό, μη κερδοσκοπικό επιστημονικό ινστιτούτο.
Τα τρία πρώτα χρόνια γάμου έχουν κυλήσει γρήγορα και όμορφα. Αυτή την περίοδο προετοιμαζόμαστε για την επόμενη μεγάλη αλλαγή στην κοινή μας ζωή, τον ερχομό του παιδιού μας.
Ετοιμάζομαι να γίνω πατέρας λοιπόν σε λίγους μήνες. Ό,τι και να πω γι αυτό, είναι λίγο. Μεγάλη χαρά και ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη. Προσπαθώ πάντα να είμαι δίπλα στη γυναίκα μου, κάθε φορά που κάνει κάποια εξέταση ή διαβάζοντας πληροφορίες για μέλλοντες γονείς. Είναι μια τεράστια αλλαγή στη ζωή ενός ζευγαριού, αλλά ταυτόχρονα είναι μια εξέλιξη που δίνει και άλλο νόημα στη ζωή. Σε κάνει να δεις πολλά πράγματα διαφορετικά, να κάνεις στην άκρη τα ασήμαντα και να εστιάσεις στο πώς θα βελτιώνεσαι κι εσύ ο ίδιος, για να δώσεις την καλύτερη δυνατή ανατροφή σ’ έναν καινούριο άνθρωπο που εξαρτάται από σένα”.
Φωτογραφίες
1. Στο καραβάκι της Κουντουρουδιάς
2: Με την ελληνική αντιπροσωπεία στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης
3: Με τον Πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες και τον Πρωθυπουργό
4: Στα Ναυπηγεία του Νεωρίου Σύρου
5: Με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο
6.Στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες με τον Δημήτρη Παπαδημούλη και τον Πάνο Σκουρλέτη
7. Από την επίσκεψη του πρωθυπουργού Τσίπρα στην ελληνική ορθόδοξη θεολογική σχολή Χάλκης, πρώτη επίσκεψη πρωθυπουργού μετά την επίσκεψη του Βενιζέλου το 1933.
8.campaign photo: στο Φανάρι της Μυτιλήνης
Φωτογραφίες: Andrea Bonetti Photography
