ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΟΙ και σεις οι άλλες οι πιο ασυμμάζευτες, οι εκτροχιασμένες, γεια και χαρά σας! Η πολυαγαπημένη σας Πιπεριά είμαι και σας χαιρετώ μετά πόνου ψυχής, διότι ως γνωστόν και γνώριμον την προσεχή Κυριακή θα εξασκηθείτε εις την ψηφοφορίαν, σπορ το οποίο συχνά είναι επικίνδυνο και μάλιστα ποικιλοτρόπως, με τραυματισμούς, μεταφορές σε νοσοκομεία και άλλα χειρότερα.
ΘΑ ΣΑΣ ΤΟ εξηγήσω, γιατί είναι επικίνδυνο σπορ η ψηφοφορία, γιατί σας βλέπω να μην το αντιλαμβάνεστε με την πρώτη, και να με κοιτάτε – δηλαδή όχι εμένα, τα γράμματα της σελίδος – με μάτι λίγο γυρισμένο, λίγο έκπληκτο και λίγο παραζαλισμένο και έτοιμο για Παναντόλ και άλλα αντιζαλιστικά. Θα σας εξηγήσω, λοιπόν, γιατί είναι επικίνδυνο σπορ και να το μάθετε, να το θυμάστε και να προσέχετε γενικότερα:
ΠΡΩΤΟΝ, πολύς κόσμος παθαίνει φαρυγγίτιδες, λαρυγγίτιδες και τα λαιμά του, από το φώναζε-φώναζε. Γιατί δεν έχουμε μέτρο και γκαρίζουμε μέσα στα καφενεία και στις λοιπές συναθροίσεις, ο ένας με τον άλλον, ποιος έχει δίκιο και ποιανού το κόμμα θα σώσει την πατρίς καλύτερα. Γκάριζε ο ένας, λοιπόν, γκάριζε ο άλλος, έχουμε πολλά τραύματα εις την λαρυγγικήν χώρα και αυξημένη κατανάλωση σε στρεπσίλς, λισοπαΐνες και λαιμοτουμποφλό.
ΥΣΤΕΡΙΣ, είναι επικίνδυνο σπορ, γιατί εκτός από λεκτικές αψιμαχίες έχουμε και κανονικές αψιμαχίες, που καταλήγουν και κανονικότατες κλοτσοπατινάδες και δόντια φευγάτα. Κι όσο πιο οξυμένα είναι τα πνεύματα, τόσο πιο συχνές οι κλοτσοπατινάδες, τόσο πιο βαρείς οι τραυματισμοί, τα ανοιγμένα κεφάλια και τα ακόμη χειρότερα. Θέλω να επισημάνω ότι συνήθως αυτά συμβαίνουν εκ των ακραίων, οι οποίοι και παίρνουν ψηλά τον αμανέ γι’ αυτό και φαλτσάρουν συχνότερα. Κι απ’ αυτούς, το περιμένεις να κρατούν καδρόνια και άλλα δημοκρατικά μέσα πολιτικής επικοινωνίας. Το κακό είναι ότι και μετριοπαθείς έχουν υποπέσει στο αμάρτημα του ξύλου και είναι κρίμα, καθότι σε γενικές γραμμές τους είχαμε για σοβαρούς ανθρώπους.
ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ, ήταν επικίνδυνο σπορ οι εκλογές, γιατί είχαμε το εκτεταμένο φαινόμενο της αφισοκόλλησης. Όπου οι οπαδοί ανά δύο έπαιρναν τον κουβά με την αλευρόκολλα και το ρολό με τις αφίσες του κόμματος ή του υποψηφίου και αμολιόταν σε τοίχους, στύλους και μάντρες να γεμίζουν τον κόσμο με φάτσες συνήθως αντιπαθητικές. Και στη μάχη αυτή, άλλος έπεφτε απ’ τη σκάλα, άλλος έτρωγε τον κουβά κατακέφαλα κι άλλον τον πλακώνανε οι αφίσες οι κολλημένες η μια πάνω στην άλλη! Επικίνδυνο σπορ, σας λέω!
ΕΠΙΣΗΣ, επικίνδυνο είναι το σπορ, διότι είναι στοιχηματικόν. Από το πάθος τους οι υποστηρικτές ή από τον οίστρο του τζόγου απλώς, κόσμος και κοσμάκης στοιχηματίζει για το ποιο θα είναι το πρώτο κόμμα, ποια θα είναι η διαφορά, ποιο θα είναι το τρίτο, αν θα έχουμε αυτοδυναμία κι αν η Πιπίτσα Κολοκυθοπίτη θα εκλεγεί στην εκλογική περιφέρεια Μοζαμβίκης. Και τα στοιχήματα, φέρνουν οικονομικά ατυχήματα, αφού ο τζόγος καταστρέφει τον άνθρωπο και κάνει μωρά να πεινάνε.
ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ, τελικώς η Πιπίτσα Κολοκυθοπίτη να εκλέγεται; Αυτό κι αν είναι ατύχημα! Διότι, η Πιπίτσα ήταν μία κυρία φιλόδοξη, η οποία είχε περάσει από τα καλλιστεία στρεφομένη Μις Φωτογένεια πριν από τριάντα τρία χρόνια, ύστερα έκανε καριέρα συζύγου και μητέρας και προ πενταετίας έγινε επιχειρηματίας η ίδια με ευρύ κύκλο εργασιών σε τάπερ και λιανική καλλυντικών. Ε, λοιπόν, η Πιπίτσα κατέβηκε υποψήφια βουλευτής.
ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΗΣ, με χαρά της της Πιπίτσας, και δεν είναι καλύτεροι ή χειρότεροι τόσοι γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι, δημοσιογράφοι και ηθοποιοί, που γεμίζουν κάθε φορά τη Βουλή. Αλλά, με τόσες Πιπίτσες, η Βουλή κάθε φορά απέχει πολύ απ’ το να είναι ο Ναός της Δημοκρατίας, όπου άνθρωποι ελεύθεροι σκέπτονται και νομοθετούν Νόμους για την πρόοδο της Πατρίδας και του Λαού. Και σας επαναλαμβάνω ότι η ψηφοφορία είναι επικίνδυνο σπορ, γιατί έστω μεταξύ των τόσων υποψηφίων του κάθε κόμματος, καταφέρνουμε και επιλέγουμε κατά κύριο λόγο τους χειρότερους.
ΝΑΙ, ΤΟΥΣ χειρότερους ψηφίζουμε – αυτούς που νομίζουμε πως μας μοιάζουν, που είναι σαν κι εμάς ή και χειρότεροι από εμάς. Γιατί έχουμε κόμπλεξ να ψηφίσουμε κάποιον καλύτερο από μας, κάποιον που λέει διαφορετικά πράγματα από μας, που σκέφτεται λίγο πιο περίπλοκα, που μπορεί να πει μια μεγάλη πρόταση σωστά, που έχει ανοιχτούς ορίζοντες, που θα μας ξεβολέψει από την ημιμάθειά μας, που θα μας ενεργοποιήσει πραγματικά και θα μας ξεκόψει από τις οπαδικές μας συνήθειες, που θα μας δείξει τη ΓΗ κι όλη τη φιλοσοφία του κόσμου, που δεν θα τον αναζητήσουμε για την εξυπηρέτησή μας, αλλά θα εργάζεται για το δίκιο όλων. Που δεν θα χρειαστεί να κάνει προεκλογικό αγώνα, γιατί θα τον ψάχνουμε εμείς στα ψηφοδέλτια να τον σταυρώσουμε, επειδή είναι ικανός, τίμιος και αποτελεσματικός. Αλλά, τέτοιους δεν τους θέλουμε – δεν τους ακούμε καν!
ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ να ακούμε αυτούς που γαβγίζουν. Στη Βουλή, στα κανάλια, στις συζητήσεις. Μαριλού μου, τόσο γάβγισμα πώς το αντέχουμε; Με τόσο μίσος ο ένας για τον άλλον, πώς μπορούμε να περιμένουμε από τέτοιους ανθρώπους να σκεφτούνε για το κοινό καλό; Όχι να ομονοήσουν κιόλας! Το βλέπεις στο βλέμμα τους το βλοσυρό, στον λόγο τους τον επιθετικό, στη ρητορική του μίσους και του δικού τους αλάνθαστου. Πόσους Πάπες να χωρέσει το καημένο το Ελληνικό Κοινοβούλιο; Πόσους ξερόλες; Πόσους που δεν αντέχουν να ακούνε άλλο παρά όσα οι ίδιοι πιστεύουν και όσους τους λιβανίζουν;
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, εμείς που θα πάμε να εξασκήσουμε αυτό το εξτρήμ σπορ, ας προσέξουμε να μην αυτοτραυματιστούμε άλλο. Δε μπορεί, κάποιος πράος και νουνεχής θα υπάρχει στο ψηφοδέλτιο που έχουμε επιλέξει. Κι αν δεν υπάρχει, ας ψάξουμε σε κοντινό ψηφοδέλτιο… Γιατί, πολύ τραυματιστήκαμε και πρέπει τις πληγές μας να τις γιάνουμε. Πρέπει να φανούμε σοφοί και να διαλέξουμε σοφά.
ΑΓΑΠΕΣ μου, εγώ είμαι αισιόδοξη! Γιατί η ψηφοφορία μπορεί να είναι επικίνδυνο σπορ, αλλά είναι και το μόνο σπορ στο οποίο μπορούν να αθληθούν όλοι οι πολίτες εξίσου!
Φιλάκια
Η Πιπεριά
Υ.Γ. Αποχή, μονογαμική σχέση, προφυλακτικό. Για να τραγουδάς το «μια σταλίτσα οργανάκι / πώς με φέρνει σε μεράκι» άφοβα για πάντα!….
