Της Μελίνας Σπαθάρη
Σύμφωνα με το μύθο, ο Σίσυφος κάποτε ξεγέλασε το Θάνατο και τον φυλάκισε, με αποτέλεσμα να μη μπορεί πλέον αυτός να τελεί το καθημερινό του μακάβριο έργο και η Γη να κινδυνεύει από υπερσυνωστισμό ζωντανών. Αλλά γρήγορα οι θεοί αποκατέστησαν την ασέβεια και καταδίκασαν το Σίσυφο να πρέπει να κουβαλάει καθημερινά ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού απ’ όπου κατρακυλούσε κάτω, και πάλι κάθε μέρα από την αρχή, ως την αιωνιότητα. Κάπως έτσι είναι και τα πράγματα στη Μόρια της Λέσβου, όπου παρά τις προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία χρόνια από τις οργανώσεις προστασίας, τους ακτιβιστές και τους ντόπιους για να “ανοίξει” ο γεωγραφικός περιορισμός που επιβλήθηκε από τη θητεία Μουζάλα, για να δημιουργηθούν θέσεις φιλοξενίας στην ενδοχώρα, και να επισπευστούν οι διαδικασίες ασύλου και οικογενειακής επανένωσης ώστε όσοι άνθρωποι έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα, να μπορούν να το κάνουν, έφτασε αυτές τις ημέρες και ειδικά αυτό το καλοκαίρι σε άνευ προηγουμένου συνωστισμό. Ο υπερσυνωστισμός δεν είναι απλώς ένα αριθμητικό φαινόμενο. Είναι μια σύνθετη κατάσταση που πλήττει τους ανθρώπους σε πολλά επίπεδα. Κυρίως όμως προκαλεί επιθετικότητα και βία. Χθες βράδυ, σε μια συμπλοκή στο safe zone της Μόριας -μια από τις πολλές που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια σ’ αυτό το “τρυφερό υπογάστριο” του καταυλισμού όπου ζουν αυτή τη στιγμή στοιβαγμένα 600 ασυνόδευτα παιδιά- έχασε τη ζωή του ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι, ενώ ένα άλλο κινδυνεύει ακόμη να πεθάνει στο νοσοκομείο. Οι εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης -να μετατραπούν σε “κλειστές” αυτές οι δομές φιλοξενίας, η Ελλάδα να πάψει να είναι ξέφραγο αμπέλι κ.λπ, κ.λπ- δεν προοιωνίζονται τίποτε θετικό, και όπως φαίνεται έρχεται ένας πολεμικός χειμώνας στην προσπάθεια πολλών από εμάς να κάνουμε αντιληπτή την προτεραιότητα να σωθούν ζωές, να προστατευτούν οι πλέον ευάλωτοι, κυρίως τα παιδιά.
Η φωτογραφία που έβγαλα στις αρχές αυτού του μήνα στη Μόρια, δείχνει μια παρέα παιδιών να παίζουν ένα αυτοσχέδιο τάβλι από καπάκια μπουκαλιών, έξω από τη σκηνή τους.
