Γιώτα Πετριτζικλή
Υπάρχουν ακόμα… αντρικές δουλειές;
Μπορεί να αλλάξει με απίστευτη δεξιοτεχνία τα λάστιχα ενός αυτοκινήτου, όσο και μιας νταλίκας σε χρόνο ρεκόρ!
Σε ένα κλασικά αντρικό επάγγελμα, η Γιώτα Πετριτζικλή ακολουθώντας τα χνάρια του μπαμπά της καταφέρνει να κρατάει την ιστορική επιχείρηση ελαστικών σε ισορροπία έχοντας βάλει στη δουλειά το κέφι, την εργατικότητά της και βέβαια τις καινοτομίες της ….
–Άκρως ανδρικό;
Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση -αντίδραση της Γιώτας Πετριτζικλή όταν τη ρώτησα για το επάγγελμα που επέλεξε να κάνει .
«Η μητέρα μου είναι δίπλα στον πατέρα μου στη δουλειά εδώ και 35 χρόνια. Δεν υπήρξε λοιπόν ποτέ κάποιο κλισέ, μέσα στην οικογένειά μου, το οποίο έπρεπε να πολεμήσω.
Οι γονείς μου, από πολύ μικρές, τόσο εμένα όσο και την αδερφή μου, μας παρότρυναν να δουλεύουμε. Κατά καιρούς έχω κάνει διάφορες δουλειές, το μεγαλύτερο σχολείο όμως είναι τα χωράφια. Οπότε, μάθαμε ότι όταν έχεις ταβάνι πάνω από το κεφάλι σου, όλα είναι μια χαρά.»….
Ο Νίκος και η Χαρίκλεια Πετριτζικλή μπορεί να μην είχαν την ίδια γνώμη για την κόρη τους και πάντα προσπαθούσαν να τη σπρώξουν μακριά από το χώρο
λέγοντας στην ίδια ότι πρόκειται για μια βαριά δουλειά που προκαλεί προβλήματα υγείας. Ωστόσο και παρόλη την προσπάθεια των γονιών της η Γιώτα είχε κολλήσει τη μουτζούρα και όπως λέει και η ίδια «η μουτζούρα είναι μικρόβιο που άμα το κολλήσεις δε γιατρεύεσαι ποτέ».
Μέσα στα δικά της όνειρα που ήταν η επιστροφή της στην οικογενειακή επιχείρηση η Παναγιώτα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Οικονομία και Διοίκηση επιχειρήσεων για να κάνει το χατίρι στους γονείς της και μετά έδωσε χρόνο στον εαυτό της για να κάνει πραγματικότητα τα δικά της όνειρα. Από τα θρανία του εσπερινού λυκείου πήρε τις πρώτες γνώσεις για μηχανικός και μετά από παρότρυνση του δασκάλου της Κώστα Κουνέλλη ξαναέδωσε Πανελλήνιες για να μπει εκεί που είχε σχεδιάσει, στο ΤΕΙ Οχημάτων …
«Είναι ένα αντικείμενο που με καψουρεύει συνεχώς» ομολογεί η ίδια όσο κι αν της εξηγώ ότι δεν μπορώ να το καταλάβω αφού δεν το θεωρώ σε καμία περίπτωση εύκολο επάγγελμα για μια γυναίκα!
Κάθε αρχή και δύσκολη
Στην αρχή, όταν πρωτόπιασε δουλειά, η Γιώτα δέχθηκε την αμφισβήτηση από όλους εκείνους που πήγαιναν στο συνεργείο. Η ίδια θυμάται «πολλοί πελάτες δε με άφηναν καν να ακουμπήσω το αυτοκίνητό τους. Σιγά -σιγά και με τη συμπαράσταση του πατέρα μου, με εμπιστεύτηκαν. Τη μέρα που ήρθε ο πρώτος πελάτης και είπε: «Γιώτα, έχω λάστιχο, θα μου το φτιάξεις»;” ενώ ήταν παρών ο πατέρας μου, δε θα τη ξεχάσω ποτέ!
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια πια έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, ωστόσο δε λείπουν και οι περιπτώσεις που με κοιτάνε με απορία όταν απαντώ στην ερώτηση: “Ποιός είναι ο μάστορας”; Κι απαντάω: “Εγώ”!!!
Θέσεις και άποψη για όλα!
Μέσα στο συνεργείο καθημερινά περνάει πολύς κόσμος ενώ οι κουβέντες που γίνονται εκεί είναι ποικίλες.
Άλλοτε έχουν να κάνουν με την απλή καθημερινότητα του καθενός, άλλοτε με οδηγίες για την καλύτερη συντήρηση των ελαστικών και άλλοτε με την πολιτική κατάσταση της χώρας.
Η Γιώτα έχει άποψη για όλα και κυρίως έχει καθαρή θέση για τα πολιτικά δρώμενα . Το βασικότερο για την ίδια είναι η πολιτική εκτροπή που βιώνουμε, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για την κοινωνία, όσο και για την οικονομία. Η ίδια τονίζει μεταξύ άλλων: «Αναρωτιέμαι, γιατί άνθρωποι οι οποίοι στην “αγορά” θα ήταν τσιράκια της καρπαζιάς, βρίσκονται πάνω απ’ το κεφάλι μας και αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς; Πότε επιτέλους θα ξεφορτωθούμε τους νταβατζήδες που με αδιαφανείς διαδικασίες, “γλύφοντας, έρποντας και με τα κέρατά τους” καταλαμβάνουν, συνήθως, άχρηστους θώκους; Πότε επιτέλους θα μπορέσουμε να αποφασίζουμε πρωτογενώς, ως λαός, ως φορολογούμενοι, ως πολίτες για τη ζωή μας;
Όσον αφορά τη δουλειά μου, αυτό που με θυμώνει, πραγματικά, είναι οι ξερόλες που διαβάζουν ένα περιοδικό και μου το παίζουν προφέσορες, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν την τύφλα τους. Αν μπορούσα να κάνω αυτούς τους ανθρώπους να σκεφτούν λογικά θα ήμουν χαρούμενη. ….»
24 ώρες το 24ωρο
Σε γενικές γραμμές η Γιώτα είναι ευχαριστημένη από τη ζωή και τις επιλογές της χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μέρες που η ίδια αναρωτιέται: “Γιατί σηκώθηκα απ’ το κρεβάτι”;
Η καθημερινότητά της ξεκινά από τις 7:30 το πρωί έως το δύση του ήλιου (δε γίνεται σωστή δουλειά με τα φώτα), και μόνο ρουτίνα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφού εκτός από το βουλκανιζατέρ, κάνει όλη τη δουλειά του γραφείου και μόλις τελειώσει παρακολουθεί και σεμινάρια πάνω στο αντικείμενο της στην Ασπαίτε.
Κατά τη διάρκεια της μέρας μπορούν να συμβούν διάφορα, άλλες φορές αστεία κι άλλες επικίνδυνα.
Η Γιώτα μας διηγείται μια από τις δεκάδες ιστορίες που έχει ζήσει στο χώρο.
«Ένα Stayer του στρατού, 4 φαντάροι προσπαθούν να ξεβιδώσουν ένα παξιμάδι (ανάποδα), βλέπω τον πατέρα μου να μου γνέφει να μη μιλήσω και να έχει σκάσει στα γέλια, αφού τους άφησε να χτυπιούνται κανά μισάωρο, γυρνάει και μου κάνει νόημα να πάω, όταν το ξεβίδωσα και πήραν χαμπάρι τι βλακεία έκαναν τόση ώρα άρχισαν να βρίζουν ο ένας τον άλλον: “Άχρηστε, μια κοπέλα μας έβαλε το γυαλιά, για τίποτα δεν είμαστε” κι άλλα τέτοια….
