Μπροστά στο λιμάνι του Σιγρίου, στην είσοδο της αγοράς, βρίσκεται το «Κάβο Ντόρο».
Ένα ταβερνάκι παραδοσιακό, που αποτελεί το στέκι των ντόπιων μα και των επισκεπτών, οι οποίοι έρχονται «συστημένοι» καθώς η φήμη του έχει εξαπλωθεί πολύ παραπέρα από το μικρό, γραφικό ψαροχώρι.
Στην κουζίνα του «Κάβο Ντόρο», ενώνουν τις μαγειρικές τους δυνάμεις δύο κόσμοι, διαφορετικοί μεταξύ τους μα απόλυτα συγχρονισμένοι. Πατέρας, μητέρα και κόρη, ο Γιάννης, η Χαρίκλεια και η Βιβή, διαφορετικών επιρροών και εμπειριών, κατόρθωσαν να συνταιριάξουν τις δημιουργικές τους ανησυχίες, καθώς σερβίρουν παραδοσιακά, λεσβιακά πιάτα, μα και γκουρμέ δημιουργίες που ξαφνιάζουν ευχάριστα τον επισκέπτη, ξυπνώντας του το ενδιαφέρον! Οι μαγειρικές βάσεις, όλες της μαμάς Χαρίκλειας κατέληξαν μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς στα υπέροχα πιάτα που σερβίρει σήμερα η Βιβή στο Κάβο Ντόρο.
Όλοι μαζί βρίσκονται στην κουζίνα του «Κάβο Ντόρο» από την αρχή που άνοιξε το μαγαζί, η Βιβή έκανε το ντεμπούτο της επίσημα στην οικογενειακή επιχείρηση το 2006 και έκτοτε δημιουργεί σπάνια πιάτα με ευφάνταστους πειραματισμούς, δίνοντας στους επισκέπτες της πολλές αφορμές για να την επισκεφθούν ξανά σύντομα. Στο σέρβις ο αδελφός της Γιώργος, “έτοιμοπόλεμος” ώστε το φαγητό να έρθει μπροστά σου στη σωστή θερμοκρασία.
Η Βιβή μίλησε στα «Πολιτικά» για τη δουλειά της, λέγοντας πως το προσωπικό στοίχημα να ευχαριστήσεις κάθε μέρα τον πελάτη δεν σου χαρίζεται, μα κερδίζεται με πολύ κόπο.
-Τι είναι όμως μαγειρική για τη Βιβή;
“Η μαγειρική για μένα ήταν πάντα μονόδρομος”, λέει. “Η καθημερινότητά μου αφορούσε κυρίως στο φαγητό, ζώντας και μεγαλώνοντας μέσα στην κουζίνα του εστιατορίου. Από μικρή άρχισα να βοηθάω, να μαθαίνω ν ‘αναγνωρίζω τα υλικά, να διακρίνω τις μυρωδιές, να χαίρομαι με την ευχαρίστηση των ανθρώπων που ευχαριστιούνταν το φαγητό τους. Το έβλεπες στα μάτια τους.
Η διαδρομή λοιπόν ξεκίνησε από το μεγάλο σχολείο που λέγεται «Κάβο Ντόρο».
“Πολλή δουλειά εξαρχής, μετά ήρθαν δυο σχολές μαγειρικής, η σχολή ζαχαροπλαστικής και αρτοποιίας, πολλά σεμινάρια μα προπάντων η αγάπη μου για τη μαγειρική, ως σταθερή αξία», μας λέει.
Η διαδρομή για τη Βιβή Σούλιου δεν ήταν εύκολη. Σε περίοδο κρίσης και πολλών συμβιβασμών, εκείνη προσπάθησε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, στηριζόμενη στη συνεισφορά και την υποστήριξη της οικογένειάς της που ήταν καίρια.
«Η βοήθεια της οικογένειας μου είναι πολύ σημαντική για να φτάσω στο στόχο που πάντα ήθελα, μας λέει. Επιπλέον, η εμπιστοσύνη του κόσμου σου δίνει την ώθηση να πας όλο και πιο πάνω, το ζητούμενο είναι να εξελίσσεσαι και να μην εφησυχάζεις, να μην παραμένεις στάσιμη», σημειώνει.
Τι σημαίνει για σένα ικανοποίηση, τη ρωτάμε.
“Πάνω απ’ όλα είναι το χαμόγελο του κόσμου που σε περιβάλλει, αυτό σε ανταμείβει πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, παραδέχεται. Αυτός είναι ο άνθρωπος που έχει ευχαριστηθεί το γεύμα ή το δείπνο του, αυτός που θα μιλήσει στους φίλους και τους γνωστούς του για σένα, θα συστήσει τη δουλειά σου, αυτό είναι πραγματικά ανεκτίμητο”.
-Τι είναι αυτό που σε ιντριγκάρει;
“Η αδρεναλίνη που νοιώθεις στα ύψη σε μια κουζίνα εστιατορίου. Η διαδικασία του μαγειρέματος, η ετοιμότητα όταν έχεις «φούρια» στη δουλειά, όταν πρέπει να τα προλάβεις όλα στην ώρα τους, να εξυπηρετήσεις, να σερβίρεις, να ικανοποιήσεις. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο από αυτό, σε βεβαιώ”.
-Αν μας σύστηνες κάποιο από τα πιάτα σου ποιο ή ποια θα ήταν, ρωτώ.
“Δύσκολο να διαλέξω, λέει. Ας πούμε όμως πως έχω μια μικρή «αδυναμία» στο κριθαρότο με γαρίδες και μανιτάρια πορτσίνι. Μα και πάλι πρέπει να γευτείς για να συγκρίνεις μου απαντά αφοπλιστικά και γελάει!”
Σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα όλες τις σαλάτες ,το ριζότο θαλασσινών, το τρυφερό κότσι αλλά και ότι υπάρχει ως καθημερινό πιάτο.
-«Ένας στόχος την ημέρα;» τη ρωτάμε.
«Ναι, μας απαντά, ένας στόχος την ημέρα! Κάθε μέρα πρέπει να είσαι δυνατή, συνεπής, δημιουργική, να αντιμετωπίζεις κάθε δυσκολία, κάθε αναποδιά αποτελεσματικά.
Οι επιθυμίες του πελάτη πρέπει να ικανοποιούνται, ακόμη κι αν έχεις μπροστά σου τον πιο δύσκολο, τον πιο δύστροπο πελάτη, με τον τρόπο σου να μην τον αφήνεις να φύγει δυσαρεστημένος. Αν καταφέρεις αυτόν ειδικά τον πελάτη να τον κερδίσεις, να ξανάρθει στο τραπέζι σου να φάει, έχεις κερδίσει ένα πολύ μεγάλο στοίχημα κι η ικανοποίηση δεν μετριέται!».
