Ιωσήφ Γαληνός: “Ναι στην άθληση και… το tablet αλλά με κανόνες”

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί τα τελευταία χρόνια πόσο έχουν αλλάξει οι «παιδικές συνήθειες» που κάνουν τα παιδιά να χάνουν τον μισό τουλάχιστον δημιουργικό χρόνο της ημέρας μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή;

Και σαφώς δεν είναι μόνο αυτό.

Η κακή στάση σώματος συνοδεύεται από όλες τις σύγχρονες συνήθειες που θέλουν βαριές τσάντες , επιβάρυνση του αυχένα και τις ψηφιακές συσκευές να γίνονται τελικά ο «εχθρός» για τη σωστή μυοσκελετική ανάπτυξη των παιδιών.

Η υπερβολική ενασχόληση με όλες τις σύγχρονες συσκευές, έχει γίνει ο εφιάλτης κάθε γονιού που προσπαθεί να δικαιολογήσει τις νέες τάσεις .

Όμως πριν είναι πολύ αργά, θα πρέπει να ασχοληθούμε ουσιαστικά προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις αλλαγές αλλά και τις επιδράσεις που έχουν οι ψηφιακές συσκευές στο ανθρώπινο σώμα και τον οργανισμό, πριν αυτές μάλιστα εγκατασταθούν μόνιμα.

Ο Φυσικοθεραπευτής Ιωσήφ Γαληνός μιλάει στα “ΠΟΛΙΤΙΚΑ” για το θέμα αυτό, εξηγώντας τι πρέπει να προσέξουμε μικροί και μεγάλοι, ώστε το απόφθεγμα «μέτρον άριστον» να γίνει οδηγός μας για μια πιο ισορροπημένη καθημερινότητα.

“Σε μία ανεπτυγμένη κοινωνία στην οποία σε καθημερινή βάση και για πάρα πολλές ώρες συνεχόμενα χρησιμοποιείτε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής τα tablet και τα smartphone χωρίς να υπάρχει η ελάχιστη εκπαίδευση για τη σωστή στάση του σώματος και για σωστή εργονομία, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε πολλά περιστατικά που θα μπορούσαμε να τα είχαμε βοηθήσει προληπτικά εάν γνώριζαν κάποια στοιχειώδη πράγματα στο ποια είναι η σωστή καθιστή θέση ,πόσο πρέπει να καθόμαστε συνεχόμενα και τι εργονομία πρέπει να έχει το περιβάλλον-χώρος γύρω μου ,ώστε να με βοηθάει και να μην επιβαρύνει τη στάση του σώματός μου. Η κακή στάση του σώματος είναι υπεύθυνη για πόνους στη μέση ,τον αυχένα για πονοκεφάλους, ιλίγγους κλπ.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε λοιπόν όταν καθόμαστε μπροστά από έναν υπολογιστή :

1. Η καρέκλα: Η επιλογή μιας σωστής καρέκλας εργονομικής φύσης η οποία μπορεί να προσφέρει σωστή στάση και υποστήριξη της σπονδυλικής μου στήλης
2. Το κεφάλι: Το κεφάλι μου πρέπει να είναι σε θέση που το πηγούνι είναι μαζεμένο προς τα πίσω kαι δεν σκύβει μπροστά! μην ξεχνάτε ότι το κεφάλι είναι ένα από τα πιο βαριά σημεία του σώματος μας !!!
3. Oι ώμοι: Οι ώμοι μου πρέπει να είναι και αυτοί τραβηγμένοι πίσω και σε ευθεία κάθετη με τη μέση μου
4. Οι αγκώνες: Οι αγκώνες είναι καλό να βρίσκονται σε επαφή με το γραφείο και να στηρίζονται σε αυτό
5. Τα γόνατά μου: Τα γόνατά μου πρέπει να σχηματίζουνε γωνία 90 μοιρών, τα πέλματα μου να έχουν πλήρη επαφή με το πάτωμα και να μην ξεπερνάνε σε ύψος τη λεκάνη μου
6. Η λεκάνη: Η μέση μας ,και πιο συγκεκριμένα η λεκάνη, πρέπει να ακουμπάει στην καρέκλα με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει μία ολοκληρωμένη υποστήριξη στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.( σε περίπτωση που η καρέκλα μας δεν διαθέτει κάποιο μηχανισμό στήριξης, η υποβοήθηση της μέσης μας, κυκλοφορούν στο εμπόριο ,ανατομικά μαξιλάρια μέσης ,με ειδικό αφρώδες υλικό & άριστη υποστήριξη με γρήγορη ανακούφιση & μείωση του πόνου από καταπόνηση στο κάτω μέρος της πλάτης μας)

Εκτός όμως από τη σωστή θέση που πρέπει να έχουμε όταν καθόμαστε σε μία καρέκλα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και βασικά στοιχεία σωστής εργονομίας του χώρου .

• Το ύψος του γραφείου πρέπει να είναι τόσο ώστε οι αγκώνες να σχηματίζουν κοντά στις 90 μοίρες
• Η καρέκλα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο γραφείο .Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να φτάσουμε άνετα σε όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται επάνω σε αυτό Και έτσι να αποφύγουμε μικροτραυματισμούς από λανθασμένες στάσεις και περίεργες γωνίες που σχηματίζουμε με το σώμα μας.
• Το πληκτρολόγιο, το mouse και οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι κοντά μας χωρίς να είναι αναγκαίο να σκύψουμε για να το φτάσουμε πάλι προς αποφυγή οποιουδήποτε τραυματισμού.
• Η οθόνη του υπολογιστή πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο και λίγο πιο χαμηλά ,ακριβώς μπροστά, από την ευθεία των ματιών μας.

Τα μυοσκελετικά προβλήματα των παιδιών αυξάνονται τα τελευταία χρόνια; Ποιοι είναι οι πρωταρχικοί παράγοντες της αύξησης αυτής;

Δυστυχώς αυτό είν’ αλήθεια!

Πιστεύω ότι έχει να κάνει κυρίως με κακές φορτίσεις σε ανώριμους σκελετούς για παράδειγμα : λάθος προπόνηση, συνεχιζόμενη ένταση και πίεση, συχνότητα σε κακή στάση του σώματος, που με τον καιρό υιοθετείται.

Πως και πότε ένας γονιός μπορεί να «εντοπίσει» τα μυοσκελετικά προβλήματα του παιδιού του ; Είναι περιστατικά που είναι εμφανή ή θεωρείς ότι μπορεί να είναι και πιο «κρυφές» περιπτώσεις; Τι προσέχουμε, τι αποφεύγουμε, τι μειώνουμε, τι σταματάμε εντελώς;

Όταν το παιδί αρχίζει και παραπονιέται συνεχώς για έναν τοπικό πόνο και παρατηρείται επιπρόσθετα ερυθρότητα και οίδημα, τότε σίγουρα μιλάμε για κάποιο τραυματισμό. Τότε πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν φυσικοθεραπευτή για αντιφλεγμονώδη αντιμετώπιση και επιστροφή στη δράση.

Εκείνος θα κρίνει αν απαιτείται η παρέμβαση ενός παιδοορθοπεδικού- ορθοπεδικού ανάλογα με το περιστατικό.

Μέχρι τότε καλό είναι το παιδί να σταματά την αθλητική του δραστηριότητα. Φυσικά, υπάρχουν περιστατικά που «βγάζουν μάτι» μετά από ένα ατύχημα όπως π.χ. ένα διάστρεμμα, αλλά και πιο σύνθετα ζητήματα όπως σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών σε δρομείς, η νόσος Osgood Schlatter σε γόνατα παιδιών που έχουν πολλά άλματα στα αθλήματα που ακολουθούν κ.α.

-Ποια είναι τα σωστά αθλήματα και για ποιες ηλικίες ;

-Τα αθλήματα είναι κατάλληλα θα έλεγα, όταν τα απολαμβάνει το παιδί.

Μετά γίνονται ασφαλή με τη σωστή συχνότητα, ένταση και προπόνηση. Πρέπει να ερευνήσουμε οι γονείς ώστε να βρούμε αθλήματα που είναι φιλικά προς τα παιδιά μας .

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες. Όποια κι αν είναι τα αθλήματα που θα συμμετέχει το παιδί σας, βεβαιωθείτε ότι θα αποκτήσει τα θεμέλια για τη σωστή τεχνική και κίνηση.

Εσείς πρέπει απλώς να είστε θετικοί και ενθαρρυντικοί!

Ανάλογα με την ηλικία μπορούμε να διαλέξουμε και τα ανάλογα αθλήματα.

Οι γονείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα τις ικανότητες και το πόσο ώριμο είναι το παιδί μας για να ανταπεξέλθει σε ένα άθλημα και στους κανόνες του.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα άθλημα που είναι κατάλληλο και ανταποκρίνεται απόλυτα σε ένα παιδί ηλικίας 10 ετών, μπορεί να είναι ακατάλληλο για ένα παιδί ηλικίας 2-5 ετών. Σε αυτές τις μικρές ηλικίες, το ελεύθερο άθλημα που συνήθως το βλέπουν σαν παιχνίδι είναι συνήθως ότι καλύτερο.

Μπορούμε άφοβα να δοκιμάσουμε λίγο τρέξιμο, περπάτημα, κολύμπι, οποιοδήποτε παιχνίδι με μπάλα, ακόμη και το κυνηγητό. Σε μεγαλύτερες ηλικίες από 6 έως 9 ετών, που μπορούν να κατανοήσουν για να ακολουθήσουν άνετα τις συμβουλές και τις οδηγίες ενός γυμναστή – προπονητή, εκεί προτιμούμε συνήθως πιο οργανωμένες δραστηριότητες, ομαδικές ή ατομικές, όπως ο στίβος ,το ποδόσφαιρο, η ρυθμική γυμναστική, το κολύμπι, το τένις, ο χορός και με πολλή προσοχή και επίβλεψη οι πολεμικές τέχνες, που καλύτερα να αρχίζουν από λίγο μεγαλύτερη ηλικία από 7-8 ετών.

Ο λόγος ; Πολύ απλά επειδή περιλαμβάνουν και εκπαίδευση δύναμης, που εκεί συνήθως έχουμε και μικροτραυματισμούς, Σημειώνεται ότι στις πολεμικές τέχνες εστιάζουμε στη σωστή τεχνική και κίνηση.

Φυσικά σε μεγαλύτερες ηλικίες 10-12 ετών τα παιδιά μας είναι έτοιμα να συμμετέχουν σε πιο περίπλοκα αθλήματα όπως το μπάσκετ, το βόλεϊ και το ποδόσφαιρο.

Από αυτή την ηλικία κι έπειτα, προσέχουμε ιδιαίτερα και την εφηβική ανάπτυξη του παιδιού μας.