ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΟΙ και λοιπά καιρικά φαινόμενα – όμβροι, φουσκοθαλασσιές, λαίλαπες, μπουρίνια και χαλαζοπτώσεις, γεια και χαρά σας! Η αγαπημένη σας Πιπεριά είμαι και σας χαιρετώ απ’ την ανεμοδαρμένη μου καρδιά…
ΚΑΛΕ, ΤΙ παλιόκαιρος ήταν αυτός; Τι νοτιά διαολεμένη; Μας τρέλανε, Παναγία μου! Μας ρήμαξε! Άσε που μου χάλασε και όλα τα άνθη και τα λέλουδα και την ωραία μου μποκαμβίλια, που μου την έκανε ουρά για χαρταετό και περιμένω την Καθαρά Δευτέρα να τη σηκώσω αψηλά! Αχ καημένη μποκαμβίλιά μου, παρά τα όσα τράβηξες από τα χεράκια μου τα απαλά και επέζησες, ήρθε η ώρα να σε ξαποστείλει ο νότιαδος! Εμ, φαίνεται πως ήρθε η ώρα σου και σένα – γι’ αυτό!
ΩΣΤΟΣΟ, Η δύναμις της φύσεως είναι αξεπέραστη. Αδάμαστη. Τοποθετείς ωραιότατα τον ηλιακό σου θερμοσίφωνα στην ταράτσα, βάζεις τις βίδες του, βάζεις τα πριτσίνια του, τον αλυσοδένεις γερά-γερά σαν τον Προμηθέα, και απολαμβάνεις το μπανάκι σου το ζεστό ωραιότατα και τζάμπα και δωρεάν.
ΩΣΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ η τρελονοτιά να κάνει τα δικά της, και έρχεται, και φου-φου-φου, σου τον κάνει αερόστατο και τον τοποθετεί μετά από κάτι ώρες επικίνδυνης πτήσης και αιώρησης στην πλατεία, δίπλα στο σιντριβάνι και ακριβώς απέναντι από το κεφεζαχαροπλαστείον «Το λευκό μπουγαρίνι» όπου συνηθίζει να παίρνει τον καπουτσίνο της και η Ελεονόρα με το όνομα. Κι η Ελεονόρα πίνει τον καφέ της με θέα τον ηλιακό σου κι εσύ επανέρχεσαι διακριτικά στο λούσιμο με το κατσαρολάκι…
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ζήσει τέτοιες στιγμές, που φεύγουν κεραμίδια απ’ τις σκεπές και προσγειώνονται ακριβώς μπροστά μας, που ένα βήμα πιο μπροστά να ήμασταν θα την τρώγαμε στο δοξαπατρί και θα μας είχαν σκοτώσει, και τότε λέμε πως από θαύμα ζούμε, πως έβαλε ο άγιος το χέρι του και με έπιασε και πάνω στην έξαψη και την ανεμοζάλη – εμ, κοτζάμ κεραμίδα ήταν αυτή! – ρίχνουμε και ένα τάμα, να ολοκληρωθεί το ιστορικόν γεγονός.
ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ, την πρόσφατη αναμπουμπούλα, ακούσαμε για βάρκες πάνω σε τρέιλερ που ήρθε και ανέβηκε το τρέιλερ πάνω στη βάρκα, για την Σταμάταινα που ξεγυμνώθηκε για πρώτη φορά στη ζωή της – κι αυτή ήταν από τον αγέρα, για μια κατσαρόλα στιφάδο το οποίο μαγειρεύτηκε, το πήρε ο αέρας κι άλλαξε σπίτι κι άλλη οικογένεια το καταβρόχθησε και το καταφχαριστήθηκε.
ΜΑΘΑΜΕ ΚΑΙ για κάτι κεραίες που έπεσαν και ταψιά δορυφορικά που απογειώθηκαν και γέμισε ο κόσμος ούφο. Μάλιστα, μια κεραία που έγειρε και έπεσε στο δρόμο, ήρθε και καρφώθηκε στο αμάξι του Τάσου, ο οποίος το πρόσεχε το αμάξι του πιο πολύ κι απ’ το πουλί του το καναρίνι. Κι ήρθε κόσμος και μαζεύτηκε γύρω από την κεραία και το αμάξι κι έπιασε ο Τάσος τα μοιρολόγια για το αμάξι του κι ύστερα έπιασε τις κατάρες κι ύστερα πιαστήκαν με τον ιδιοκτήτη της κεραίας στα λόγια κι ύστερα πιαστήκαν και στα χέρια και τώρα τρέχουν στα δικαστήρια για το ποιος φταίει και πώς θα αποζημιωθεί.
ΝΑΙ! ΓΙΑ ΚΑΤΙ τέτοιες κεραίες χαίρονται οι δικηγόροι, οι δικαστές και οι εφέτες! Μη δουν καβγά, φαγωμάρα και ίντριγκα οι έλληνες, πλακώνονται στις μηνύσεις, στις εγκλίσεις και στα εξώδικα. Και ξοδεύονται περιουσίες στους δικηγόρους και στα δικαστήρια για μισό τετραγωνικό μέτρο βράχου που το διεκδικούν οι δυο γείτονες (και συνήθως είναι δημόσιο!), για τη γάτα που κατούρησε στο ξένο μπαλκόνι, για τη συκιά που ρίχνει τα φύλλα της στο δίπλα οικόπεδο κι οι διπλανοί κλέβουν τα σύκα της…
Ε ΡΕ ΚΑΤΙ μηνύσεις που θα πέσουνε! Έτσι, για ψύλλου πήδημα! Άσε αυτές τις συκοφαντικές δυσφημίσεις, για προσβολή του ήθους και της αξιοπρέπειας του ενάγοντος, για την τιμή και την υπόληψη του κάθε κατακαημένου τσόκαρου, που σουρομαδιέται με αναλόγου φυράματος κελεπούρι και βρίζονται μέχρι και του εσχάτου στρινγκ, κατεβάζουν όλα τα καντήλια και τα κοσμητικά επίθετα πάππον προς πάππον, και γίνονται θέαμα και ακρόαμα κάθε κομμωτηρίου και μπιζουτιερί, θέαμα καλύτερο κι απ΄το Ντάνσινγκ που κέρδισε και η Μορφούλα Ντόνα. Το τι όγκος δικογραφιών έχει συσσωρευτεί στα δικαστήρια για τα όσα έχει πει ο στόμας και άκουσε ο «ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», είναι άλλο πράμα!
ΚΙ ΕΤΣΙ, ντανιάζονται υποθέσεις στα δικαστήρια. Χιλιάδες. Ως λαός, είμαστε δικομανείς και μας αρέσει πιο πολύ να βρισκόμαστε μπροστά στο δικαστή και τον εισαγγελέα, παρά να βρούμε μια αξιοπρεπή λύση με τον αντίδικό μας. Πάει και τελείωσε: γουστάρουμε να τρέχουμε στα δικαστήρια, να μας δώσει τη λύση ο δικαστής. Δεν μας νοιάζει να συμβιβαστούμε, αλλά να δούμε τον εχθρό να καταδικάζεται – έστω και με μια μέρα φυλάκιση, έστω και με ένα πρόστιμο, έστω και με την ελάχιστη αποζημίωση.
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ δικαιωθούμε (καταπώς νομίζουμε εμείς ότι είναι η δικαίωση) στα πρωτοβάθμια δικαστήρια, κάνουμε μια έφεση να!, και μια κόντρα έφεση και, τσούκου-τσούκου, Χρυσούλα μου, φτάνουμε μέχρι τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Κι αν δεν μας φτάσουν αυτά, φτάνουμε άμα λάχει και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, και στο Δικαστήριο της Χάγης κι ακόμα πιο ψηλά, να δείξουμε και στις Ευρώπες τις χάρες μας – λες και δεν μας ξέρουν!
ΣΥΜΦΩΝΕΙΣ, το ξέρω, Χρυσούλα μου, γιατί έχεις μπλέξει κι εσύ με τον ανεπρόκοπό σου, που σε γέλασε και σου πήρε ό,τι πολυτιμότερο είχες κάποτε, αυτήν την καρφίτσα με τις πέτρες τις δεν θυμάμαι τι ήτανε ακριβώς, να πάει να την εκτιμήσει ο κοσμηματοπώλης και ήρθε ύστερα και σου είπε πως είναι τζάμια και δεν άξιζε τίποτα και πως την πέταξε, αλλά εσύ κατάλαβες ότι ο καλός σου την πούλησε όσο-όσο και τα λεφτά τα έκανε ούζα καραφάκια κι εσύ καλή μου ήσουν τότε ερωτευμένη μαζί του και δεν το κατάλαβες και το κατάλαβες όταν έφτασε το κέρατο ως τη σοφίτα, τότε σου ήρθε η θεία έμπνευση να διεκδικήσεις τα λεφτά της καρφίτσας.
ΑΛΛΑ ΣΕ τέτοιες περιπτώσεις, δεν σου φταίνε οι δικαστές και οι δικηγόροι, αλλά φταίει το ξερό σου το κεφάλι που ερωτεύτηκε το συγκεκριμένο υποπροϊόν και η αφέλειά σου η εμπεριστατωμένη. Μ’ άλλα λόγια, «φταίει ο έρωτας για ό,τι σου συμβαίνει…» και προσοχή, γιατί είναι και του Αγίου Βαλεντίνου κι όσο να’ ναι, εσύ είσαι επιρρεπής στα αναστενάρια!
Σας φιλώ γλυκά
Η Πιπεριά
ΥΓ. Ο Άγιος Βαλεντίνος υπενθυμίζει τους κινδύνους από την απρόσεκτη σεξουαλική επαφή. Προσέχουμε για να έχουμε (την υγεία και την ησυχία μας!).
